Dziewczyna mojego męża

Lucyna i Tomek rozstają się po dwudziestu latach małżeństwa. Ich córka Iga wyfrunęła z domu na zagraniczną uczelnię. Podjęli decyzję o rozstaniu w zgodzie i przyjaźni. Oboje weszli już w nowe związki i korzystają z uroków życia, ale ukrywają to przed wszystkimi. Do czasu, gdy dostają zaproszenie na wesele do wspólnego przyjaciela, które odbędzie się we Włoszech. Tomasz proponuje, by pojechali tam we czwórkę. Co wyjdzie z tego spotkania? Czy Lucyna jest gotowa poznać nową partnerkę swojego męża? Co zrobi córka Lucyny i Tomasza, gdy dowie się, że rodzice ukrywali przed nią prawdę i okłamywali ją tyle czasu? Przekonacie się czytając tę powieść. "Dziewczyna mojego męża" to historia o skomplikowanych relacjach rodzinnych i partnerskich. Autorka wymyśliła ciekawą fabułę oraz interesujących bohaterów. To bardzo życiowa historia, która opowiada o dwójce znudzonych sobą dojrzałych ludzi, którzy rozstają się po długim stażu małżeńskim. Rozstają się w zgodzie i wchodzą w nowe związki. Gdy dostają zaproszenie na ślub przyjaciela dochodzi do wielu zabawnych i upokarzających scen z ich udziałem. Lucyna i Tomek chcą uchronić przed cierpieniem dorosłą córkę. Okłamują ją i całe otoczenie. W pięknej scenerii będą musieli zmierzyć się z wieloma problemami. Niestety nie polubiłam Lucyny. Dojrzała kobieta, a sama nie wie, czego chce. Jej zachowanie jest irytujące. Autorka ma fajny styl i szybko przeczytałam książkę. Zdecydowanie nie jest to romans wakacyjny, ale literatura obyczajowa. Jednak spodziewajcie się pikanterii i gorących scen. Polecam!

"- Lucy, to tylko ko­la­cja. Nie­po­trzeb­nie się stre­su­jesz. – Tylko ko­la­cja! Wy­obraź sobie, że nie­co­dzien­nie sia­dam przy stole z moim mężem i jego dziew­czy­ną. – Uwiel­biam, gdy tak o nich mó­wisz! – Kuba ro­ze­śmiał się i mocno ją przy­tu­lił." Zamknięcie jednego rozdziału w życiu, a następnie rozpoczęcie nowego, nigdy nie jest łatwe, wymaga od nas pogodzenia się z tym co było i bycia otwartym na zupełnie nowe doświadczenia. Niech was nie zwiedzie okładka, ta historia nie jest typowo wakacyjną lekturą, jak mogłoby się wydawać na pierwszy rzut oka. "Dziew­czy­na mojego męża " to bardzo dojrzała, przemyślana i intymna opowieść, o zmieniających się relacjach między ludźmi, którzy kiedyś się kochali. Napisana lekko, z poczuciem humoru i szczyptą pikanterii, pod przykrywką rozrywki daje, naprawdę, sporo do myślenia. W życiu bym się nie spodziewała, że właśnie tego typu historia, przypadnie mi do gustu, a stało się zupełnie inaczej.

Skończyłam tę książkę i sama nie wiem, co o niej myśleć. Staram się w głowie podsumować wszystkie plusy i minusy. Z pewnością oczekiwania totalnie minęły się z rzeczywistością. Pomimo okładki w słonecznych barwach i żartobliwego tytułu, powieść nie ma w sobie nic z lekkości i wakacyjnego luzu. Mam wrażenie, że w ten sposób starano się trochę zmniejszyć ciężką tematykę, którą książka porusza. Trochę o treści: główna bohaterka, Lucyna, postanawia "zerwać" ze swoim mężem, bo ich miłość się wypaliła. Chce ułożyć sobie życie na nowo, ale po cichu, bez rewolucji, z tego powodu o niczym nie wiedzą ich wspólni znajomi ani nawet dorosła córka. Sprawa komplikuje się, kiedy trzeba wyjechać na ślub przyjaciela do Włoch i to we czwórkę. Było kilka scen, przy których kiwałam głową z uznaniem. Zostały tak dobrze dopracowane, że idealnie uwypuklały tę niecodzienną relację. Oto para z długoletnim stażem, która nie jest już parą, poznaje swoich nowych partnerów (kochanków?) - czujecie tę dawkę emocji? Było tutaj chyba wszystko, od zakłopotania, podejrzliwości, poprzez nadzieję na lepszą przyszłość i motylki zauroczenia. Autorka świetnie oddała te wszystkie dylematy. Jakby mnie ktoś osobiście spytał, to ten układ od początku wydał mi się okropnym pomysłem, a to co Lucyna jeszcze narobiła w drugiej części, to już całkiem mnie rozeźliło. Mimo wszystko z zainteresowaniem obserwowałam co z tego wyniknie i muszę przyznać, że lektura była bardzo szybka i przyjemna dzięki lekkiemu pióru autorki. Niestety zakończenie mi się kompletnie nie podobało, jest nagłe, urwane, nic z niego nie wynika. Nie pogardziłabym jeszcze kilkudziesięcioma stronami, które zamknęłyby wszystkie wątki. Podobało mi się poruszenie tematu wypalonej miłości, ale nie tego się spodziewałam po okładce i opisie "perypetii" na odwrocie. W książce jest też sporo scen erotycznych, w pełni realistycznych, ale czy potrzebnych? Mam wrażenie, że brakuje tej powieści równowagi. Polecam przekonać się samemu!