Dziewczynka z poziomkami

Ciekawi mnie ilu z was interesuje się sztuką? Czy macie może w domu jakieś obrazy znanych ludzi, czy też całkiem przypadkowych autorów, których pędzel was nie interesuje, a jedynie ten jeden konkretny, który nabyliście by po prostu mieć? Czy uważacie, że obrazy do was przemawiają? Czy potraficie wyczuć emocje podczas których zostały namalowane? Przyznam się wam, że wiele osób w moim otoczeniu uważa, że to ze mną jest coś nie tak, gdyż patrząc na dane dzieło jakiegokolwiek malarza potrafię niemal usłyszeć to, co przedstawia. Z jednych rozdziera się krzyk, z innych ból, czasem miłość, ale i bywają takie, gdzie jest ukryta ogromna obojętność, jakby malarz malował na zlecenie, a przy tym mocno się spieszył. Piszę wam o tym, gdyż podobny wątek odnalazłam w tej książce. Odnalazłam w niej malarzy, którzy dokładnie tłumaczyli co nimi kieruje podczas natchnienia malarskiego. W końcu pozycja powstała na podobieństwo prawdziwych ludzi z czego jedynie kilku było dodanych, byśmy dogłębnie zrozumieli fabułę. Od samego początku poznałam dziewczynkę, która miała się jawić jako główna bohaterka. Bowiem to z jej perspektywy poznajemy całą opowieść. Jednak wciąż nie rozumiałam, dlaczego dwie inne osoby bardziej mi pasowały do tej roli. Niemal cała akcja kręciła się wokół Johanne, jednak to nie jej problemy były tu bardziej wyczuwalne. Historia malarza i jego romansu z młodą Tullik wciąż wychodziła na pierwszy plan i dopiero na końcu książki dowiedziałam się dlaczego. Dawno nie spotkałam tak malowniczej i szaleńczej opowieści, gdzie kolory miłości gryzły się ze sobą powodując prawdziwe i obłąkańcze szaleństwo. Poznajemy tu historię zwykłej dziewczynki, która kiedyś została namalowana i teraz każdy kojarzy ją tylko z tym obrazem. Podkreślę tylko, że są to czasy z 1893 roku, gdzie to rodzice mieli władzę nawet nad ciałem swoich dzieci. Mimo własnych uczuć i marzeń o malarstwie Johanne będzie musiała pracować u ludzi z wyższych sfer. Zaprzyjaźni się jednak z najmłodszą córką Ihlenów, która wciągnie ją w wir sekretów, kłamstw, romansu, szaleństwa, aż po ukrywanie zakazanych dzieł. Gdzieniegdzie będzie się przeplatało życie rodzinne Johanne, jednak dla mnie było bardziej wątkiem pobocznym. Każda z postaci głęboko zapadła mi w pamięci, gdyż przedstawiała inne cechy charakteru, tony wypowiedzi i różne zachowania. To prawdziwie poetycka książka, która całkowicie zabrała mnie do siebie. Nauczyła czuć kolorami, wypowiadać się ciałem i słyszeć emocje innych ludzi. Teraz już wiem, że to wszystko jest możliwe, jednak umiejętności jakie wam przedstawiłam posiadają jedynie ludzie wybrani, ci, którzy mają twórczą duszę...