Fantazje niewinnych lat. Saga krynicka. Tom 2

46/52 "Porywy namiętnych serc " Saga Krynicka tom.3 Edyta Świętek Autorka po raz kolejny zabiera nas do pięknej Krynicy nad którą zbierają się czarne chmury. W tej części widzimy jak zmieniają się podopieczni Aurelii Drzewickiej . Teodozja z rozkapryszonej, pyskatej i wiecznie niezadowolonej dziewczyny zmienia się w kobietę która dąży do dokonywania własnych wyborów, wie czego pragnie i pozostaje w ten sposób niezależna,( gdzie w tamtych czasach było nie do pomyślenia.) Panienka z dobrego domu postanawia zdobyć zawód akuszerki (jest pierwszą kobietą w rodzinie która zdobyła konkretny zawód.) Kolejnym jej przedsięwzięciem jest zdobycie zawodu pielęgniarki. Wspomnę również o Stanisławie który był lekkoduchem i bawił się za pieniądze Aurelii. Studiował ale z marnym skutkiem ...praca zaoferowana przez Aurelię też nie była jego spełnieniem marzeń. Aż pewnego dnia za sprawą pewnej panienki postanawia się ustatkować.Niestety wojna krzyżuje jego plany....Co się wydarzy ? jak potoczą się dalsze losy rodzeństwa? Na te pytania znajdziecie odpowiedź sami czytając książkę. Przed Aurelią znowu niełatwy czas ,wojna przed którą każdy drży jak tylko pomyśli.... Matylda również zmaga się z wielką krzywdą jaką wyrządziła jej siostra i szwagier. Po latach dowiaduje się że została oszukana przez najbliższą rodzinę. Smutne ale prawdziwe ... Historia tej rodziny jest zawiła I niełatwa ,skrywa rodzinne tajemnice które autorka w subtelny sposób pomału przed nami odkrywa. Widząc przemianę jaka zachodzi w bohaterach zastanawiamy się i myślimy o błędach młodości, krzywdach które ich dotknęły,niespełnionych marzeniach ale też o radościach, miłości która prowadzi prym,szacunku do drugiego człowieka. Miło było przenieść się myślami do pięknej Krynicy i przeżyć tą wyjątkową podróż z bohaterami książki. Wachlarz emocji towarzyszy mi od samego początku, wydarzenia historyczne idealnie oddają przeszłość i bohaterowie których pokochałam. Kochani zachęcam was przeczytajcie tą piękną sagę. Zapewniam Was że pokochacie ją tak jak ja ❤️

Nie ma sposobu, by móc nie zachwycać się stylem pisarskim autorki. Ona ma dar do przekazywania ciepłych uczuć, a nawet jeśli czasem pojawia się u niektórych postaci niechęć pomocy, to czujemy ich gniew, lecz bardziej taki stłumiony, jakby ktoś krzyczał zamknięty w słoiku:-) Świetnie oddaje emocje innych osób, wiemy to nie tylko ze sposobu wysławiania się, ale i gestykulacji, którą wykonują. Oczywiście wysławiają się w nieco dawniejszy sposób, ale nie jest on prostacki, tylko wyważony. Bardzo dobrze przedstawia bohaterów, niemal od razu wiemy czego możemy się po nich spodziewać. Co prawda rozdziały są tutaj dłuższe, ale rekompensuje nam je duży druk. Mamy tutaj przeskoki do różnych miejscowości, by nie poznawać jednym ciągiem historii tylko jednej postaci, tylko kilku w tym samym czasie. Każdy czas w rozdziale kończy się oznajmująco. Bohaterzy mają swoje postanowienia oraz oczekiwania i wierzą, że spełni się to o czym myślą. Lubię, kiedy w książkach pokazane są malownicze miejsca, kiedy ktoś opisuje nam przyrodę jak budzi się do życia i jak pięknie może coś pachnąć lub wyglądać. Oczywiście to wszystko tutaj odnalazłam. Spodobał mi się tutaj wstęp książki, gdyż na pierwszej stronie mamy nakreślone co zdarzyło się w części poprzedniej. Jest to wspaniały skrót, który pokazuje na czym każda z osób jakby skończyła swoją historię. Później następuje część dalsza, jakby ta z części pierwszej w ogóle się wtedy nie skończyła. Choć muszę dodać, że koniec książki był bardzo drastyczny, a nawet dramatyczny. Teraz jesteśmy już w czasie po tej tragedii. Widzimy, że Aurelia zabiera dwójkę dzieci do siebie i nie była to łatwa decyzja. Ich rodzice nie żyją, a sama mając dobre serce, nie widziała innego rozwiązania. I można by powiedzieć, że powinno być już pięknie, jednak wcale tak nie jest. Dzieci bowiem w ogóle nie doceniają tego, co dla nich zrobiła i broją na każdym kroku. Na szczęście los się do niej uśmiecha i stawia na jej drodze przystojnego mężczyznę. Tylko czy po śmierci jej męża pozostawiała tam lukę, którą on mógłby wypełnić? Czy faktycznie w ogóle ma szczere zamiary? Pozwólcie, że losy Matyldy pozostawię w tajemnicy, choć smutek i problemy nie odpuszczą ani na trochę chyba żadnej z postaci. I właśnie dlatego bardzo polecam wam przeczytać Sagę Krynicką, gdyż jest bardzo ludzka. I w naszym życiu dochodzi do wielu dramatów i człowiek chciałby znaleźć wtedy kogoś, kto przeszedł podobne piekło. W takim wypadku wystarczy przeczytać tą serię, tylko koniecznie od części pierwszej. Tutaj pokaże nam jak żyć po stracie, jak się z nią oswoić, bo że cierpieć będziemy, to zawsze jest nieuniknione. Podobno łatwiej się je znosi we dwoje, a ta książka nadaje się do tego idealnie!

To drugi tom Sagi Krynickiej. Pierwszy mnie trochę przetyrał ale ostatecznie miałam ochotę na ten drugi tom by dowiedzieć się co tam dalej słychać u bohaterów.🤔 Aurelia młoda wdowa opiekuje się dwójką dzieci zmarłej Emilii. Nie ma zbyt wielkiego doświadczenia w tych sprawach gdyż nie było jej dane mieć swoje dzieci jednak chce dobrze spełniać te rolę. O względy Aurelii zabiega Filip. Tymczasem w skutek nieprzewidzianych wydarzeń losy Aurelii i Matyldy zbiegną się i spędza one ze sobą znów więcej czasu. W domu nie brakuje gromkiego hałasu dzieci które sprawiają nie lada wyzwanie kobietom. Jak potoczą.sis losy w słonecznej Krynicy. Czy będą łaskawe dla naszych bohaterów? 🌻 Pierwsza część powieści przyniosła wiele wydarzeń i chyba dlatego tak wciągała. Następnie troszkę się historia uspokaja i chyba brakowało mi jakiś większych emocji. Mamy wzmianki o miłości ale nie idzie za nimi zbyt wiele. Chyba brakuje mi jakiś większych opisów które by jakoś dodały barw tym historiom. Niemniej jednak Krynica początku XX wieku i zachodzące zmiany społeczno kulturowe to bardzo ciekawy materiał na powieść. Być może oczekiwałam zbyt wiele. Nie nudziłam się ale też nie bawiłam tak wybornie jak myślałam. Było w porządku. No i znowu zakończenie było emocjonujące i znów nie wiem czy czekam czy nie na ciąg dalszy 🙈 co począć?😅 Atutem było z pewnością streszczenie pierwszego tomu! Uczcie się wszyscy. Czytanie wielu książek ma zasadniczy minus że często nie pamiętam co się działo w poprzednim tomie 🫣

To było moje drugie spotkanie z bohaterami "Sagi Krynickiej". Ponownie otrzymałam mnóstwo emocji i niezapomnianych zwrotów akcji. Końcówka książki "Fantazje niewinnych lat" Edyty Świętek wywołała u mnie potok łez. Na początku książki znalazłam krótkie streszczenie pierwszej części - "Sekrety kobiecych dusz". Idealne rozwiązanie dla tych, co już tę powieść mają za sobą, jak i dla tych, którzy jeszcze jej nie znają. Podoba mi się tło historyczne całe powieści. Autorka w idealny sposób odwzorowała minione lata. Czy chcecie cofnąć się w czasie do początku XX wieku? Odsyłam was do książki "Fantazje niewinnych lat". Na naszych oczach Krynica pięknie się rozwija i staje się popularnym uzdrowiskiem. Niektórzy z tego powodu nie są zadowoleni, ponieważ mają coraz więcej pracy. Jednak z drugiej strony więcej zleceń równa się więcej pieniędzy. Aurelia całkiem dobrze zarządza tartakiem. Wprowadza swoje pomysły w życie, które na początku nie podobają się jej pracownikom. Jednak z biegiem czasu zmieniają zdanie i doceniają swoją chlebodawczynię. Czy tak samo docenią ją dzieci Emilii: Teosia i Staś? Powiem wam w sekrecie, że nie będzie lekko. Dzieci będą się buntować. Kibicowałam Aurelii w drodze do jej szczęścia. Miałam cichą nadzieję, że ponownie kogoś pokocha. Na horyzoncie pojawią się kandydaci, tylko czy ona będzie gotowa na miłość? W sercu cały czas opłakuje swojego zmarłego męża. Teosia to bardzo uparta dziewczyna. W tej części będzie o niej głośno. Jest podobna do swojej ciotki Klary. Dlaczego? Tego dowiecie się czytając tę książkę. Staś niestety jest podobny do swojej siostry. Obydwoje oskarżają Aurelię o śmierć swoich rodziców. Nawet nie wiedzą jak bardzo się mylą. W najnowszej powieści Edyty Świętek "Fantazje niewinnych lat" poznacie również inne postacie i ich problemy. Biorąc do ręki to dzieło przepadniecie na długie godziny. Nie mogłam oderwać się od czytania. Z zapartym tchem czekam na kolejny tom "Sagi Krynickiej". Już się nie mogę doczekać ponownego spotkania z Aurelią, Teodozją, Stanisławem i innymi postaciami. Cała "Saga Krynicka" jest godna uwagi. "Fantazje niewinnych lat" to idealna obyczajówka. Dobra akcja, ciekawa fabuła i różnorodni bohaterowie sprawiają, że tę książkę po prostu trzeba przeczytać. Z czystym sercem polecam.

Czy istnieje coś takiego jak pierwiastek zła? Coś, co może być przekazywane z pokolenia na pokolenie, niczym gen, którego nie da się wyplenić? Siła wyższa, która kieruje poczynaniami członków rodziny, powodując, że ich zachowanie dalekie jest od ideału. Zupełnie, jakby nie byli zdolni do pozytywnych uczuć, całe życie karmiąc się cudzą krzywdą. Czerpią satysfakcję z nieszczęścia tych, których upatrzyli sobie na „ofiary”. Czy zatem istnieje lekarstwo, które może zmienić taki stan rzeczy? Ktoś lub coś, co sprawi, że potomkowie takich osób, otoczeni miłością, zostaną tego pierwiastka pozbawieni? „Tyle wiemy o sobie, ile nas sprawdzono" – te słowa zdają się myślą przewodnią drugiego tomu „Sagi krynickiej”, bowiem autorka ponownie postanowiła postawić przed swoimi bohaterami niełatwe wyzwania. Aurelia, choć dotąd wiele przeszła, będzie musiała zmierzyć się z nowymi obowiązkami, wbrew konwenansom przejmie stery w rodzinnej firmie, a do tego przyjdzie jej się sprawdzić w roli opiekunki i zastępczego rodzica dla dzieci zmarłej w tragicznym wypadku Emilii. I choć wydawać się mogło, że nowa funkcja w tartaku, może nastręczać więcej problemów, to kobiecie bardzo szybko przyjdzie się przekonać, że bycie jednocześnie matką i ojcem dla sierot będzie wymagało od niej dużo więcej odwagi, a nade wszystko… cierpliwości. W drugim tomie serii dominującym uczuciem jest podziw dla tej wyjątkowej osoby, która tak wiele przeżyła, a znajduje w sobie wystarczającą ilość siły, by trwać i jeszcze być wsparciem dla bliskich. A musicie wiedzieć, że ich również nie ominęło sprawiedliwie dzielące problemami ramię autorki… W „Fantazjach niewinnych lat” Edyta Świętek skupia się w głównej mierze na rodzinnych relacjach. Na międzypokoleniowych różnicach, na zmieniającym się świecie, który zdaje przełamywać nieco skostniałe konwenanse, dopuszczając kobiety do głosu. Jest i miejsce dla miłości, którą, choć wielu wciąż widzi wyłącznie przez pryzmat dobrego kontraktu finansowego, to pojawiają się kolejne osoby, dla których prawdziwe uczucie nie ma ceny, a już tym bardziej ograniczeń wynikających z różnic w zajmowanych na drabinie społecznej szczeblach. W drugim tomie „Sagi Krynickiej” autorka zdaje się przygotowywać czytelnika na pokoleniową „zmianę warty”, bowiem to młodzież stanowi tę grupę, której losy będą wywoływać wiele emocji, nie zawsze pozytywnych, zwłaszcza w drugiej części powieści. Edyta Świętek na przykładzie jednej z bohaterek pokazuje, jak naiwne jest postrzeganie świata przez młodą kobietę, jak powierzchowne jej osądy, zwłaszcza wtedy, gdy są podsycane negatywnymi podszeptami tych, w których zło zdaje się wciąż krążyć w żyłach. Pojawiają się zatem pytania: czy można odziedziczyć po rodzicach, poza cechami charakteru lub wyglądem, także negatywny pierwiastek, który wychodzi na światło dzienne niemal na każdym kroku? Czy można go wyplenić poprzez pokazanie latoroślom zupełnie innego życia? I czy karygodne czyny rodziców mogą kłaść się cieniem na przyszłości ich dzieci, które mogą ponosić ich konsekwencje...? Czy Aurelia podoła opiece nad coraz bardziej niesforną dwójką? Czy będzie w stanie stawić czoła nowym ciosom, jakie przyniosą jej kolejne lata i czy w tym całym życiowym galimatiasie znajdzie się miejsce na nowe uczucie? Tego nie zdradzę, sami się przekonajcie, sięgając po nową powieść autorki. Podsumowując: Edyta Świętek ma niewątpliwy dar pisania sag rodzinnych. Niezależnie od tego, czy fabuła jest mocno zakotwiczona w historii, a wydarzenia z danego okresu współgrają z losami bohaterów, czy też są związane z określonym miejscem akcji, zawsze jest to świetna, niemal koronkowa, zwłaszcza jeśli o realia chodzi, robota. „Fantazje niewinnych lat” to bardzo udana kontynuacja, która trzyma czytelnika w napięciu, dostarcza wielu emocji, a jednocześnie sprawia, że czuje się on coraz bardziej zżyty z postaciami przezeń wykreowanymi. Choć i w tym tomie nie obeszło się bez wzruszeń, to zdaje się, że autorka dała w nim „odetchnąć” swoim bohaterom, zsyłając na nich nieco szczęścia, bo nie sposób nie zauważyć, że kontynuacja miłością stoi, często zupełnie zaskakującą. To opowieść o błędach młodości, o raptowności i bezmyślności w zachowaniu, co często wynika z braku dojrzałości i negatywnego wpływu innych, a także o tym, że czasami zatajanie prawdy, nawet w dobrej wierze, może przynieść więcej złego niż dobrego... Zakończenie ponownie zostawia czytelnika z ogromnym znakiem zapytania. Pozostaje zatem czekać na ciąg dalszy. Polecam!