Felicja znaczy szczęście

"Felicja znaczy szczęście" Agata Czykierda-Grabowska Felicja jest bardzo zadziorna i pyskata. Ma wybuchowy charakter i potrafi walczyć o swoje. Szymon to przystojny, pewny siebie i czasami bezczelny chłopak. Znajomość Feilicji z Szymonem zaczęła się już gdy mieli po 5 lat, podczas zabawy na placu zabaw. Od tego czasu wzajemnie wyprowadzali się z równowagi. Mimo wszystko potrafili się również ze sobą dogadać. Jednak tylko do pewnego balu, gdzie doszło pomiędzy nimi do nieporozumienia. I od tamtej pory mimo, że mieszkali po sąsiedzku stali się dla sobie całkiem obcy. Los zdecydował, jednak za nich. Gdy wrócili do swoich rodzinnych domów na wakacje, wtedy ich drogi coraz częściej się ze sobą krzyżowały. Czy Fela i Szymon będą potrafili się ze sobą dogadać? Czy wyjaśnią sobie młodzieńcze nieporozumienie? Czy powrót do rodzinnych domów, okaże się nowym początkiem dla tej dwójki? "Felicja znaczy szczęście" to niewątpliwie ciekawa młodzieżówka. Autorka ma bardzo lekki styl pisania. Książka praktycznie sama się czyta. Fabuła mimo, iż nie jest zaskakująca jest bardzo interesująca. A bohaterowie wykreowani w taki sposób, że nie sposób ich nie polubić. Bardzo dobrze czytało mi się potyczki słowne i cięte riposty pomiędzy głównymi bohaterami. Iskry pomiędzy Felicja i Szymonem były wręcz widoczne. Uczucie jakim się dażyli widzieli wszyscy w koło, tylko nie najbardziej zainteresowani, czyli oni sami. Jednak gdy się ma te naście lat, ciężko jest się otworzyć na drugą osobę i wyznacz jej co się czuje. A może wręcz ciężko jest przyznać się przed samym sobą do uczuć. Takie problemy towarzyszyły zarówno Felicji jak i Szymonowi. Nie wiem jak was ale mnie bardzo ciekawiło jak potoczą się losy tych bohaterów. Czy w końcu będą mieli odwagę wyznać sobie uczucia?A może to tylko nienawiść towarzyszyła tej znajomości? "Felicja znaczy szczęście" to pierwsza książka autorstwa Agaty Czykierda-Grabowskiej ( ale z pewnością nie ostatnia), którą czytałam. Bardzo podobała mi się historia którą przestawiła nam autorka. Z czystym sercem polecam ją, w szczególności młodzieży. A za egzemplarz do recenzji dziękuję wydawnictwu.

"Tań­czy­li­śmy i na mo­ment sta­li­śmy się dzieć­mi nie­ska­żo­ny­mi do­ro­sło­ścią i doj­rze­wa­niem, które wszyst­ko zmie­ni­ło." ♡♡♡ "Fe­li­cja rzu­ci­ła na mnie jakiś czar tam­te­go dnia na placu zabaw, gdy wy­krę­ci­ła mi rękę i ka­za­ła zjeść garść pia­sku." Ciepła, nieskomplikowana, zabawna i sentymentalna, właśnie taka jest najnowsza książka Agaty Czykierdy-Grabowskiej. Opowieść o dorastaniu i pierwszej miłości, wywołująca salwy śmiechu i momenty melancholii, lekka i czuła zarazem. Budzi w czytelniku tęsknotę za beztroskimi czasami dzieciństwa i pierwszych miłosnych uniesień. Ma ona w sobie urok amerykańskich, młodzieżowych filmów z lat 80/90, nie znajdziecie tutaj wielkich dramatów, tylko prostą historię o dziewczynie i chłopaku, i lecie, które zmieniło ich "skomplikowaną" przyjaźń w gorące uczucie. "Felcja znaczy szczęście" już od pierwszej strony wywołuje uśmiech na twarzy, który nie znika, podczas czytania, nawet na chwilę, co najwyżej eskaluje w napady śmiechu. Idealna na poprawę humoru lub po prostu chwilę oddechu, absolutnie urzekająca.

Czy macie swoich ulubionych autorów, których bierzecie w ciemno? U mnie jest paru takich a wśród nich oczywiście Agata Czykierda-Grabowska. Do tej pory przeczytałam wszystkie powieści tej autorki. Autorka ma lekko pióro i dostarcza czytelnikom dużo emocji. Od wzruszenia i łez, po śmiech. Tym razem również nie zawiodłam się. Autorka przeprowadza nas przez dzieciństwo głównych bohaterów – Felicji i Szymona. Tych dwóch poznajemy gdy mają po 5 lat i bawią się wspólnie w piaskownicy na osiedlowym placu zabaw. Bawią się, to może za dużo powiedziane, bardziej dokuczają sobie wzajemnie. Ale jak to się mówi, „kto się czubi ten się lubi”, ponieważ między dwójką dzieci powoli rodzi się przyjaźń. Później autorka przenosi nas w czasie i jesteśmy świadkami przeradzania się ich przyjaźni w miłość. Ale czy oboje czują na pewno to samo? Gdy mają po 15 lat, na szkolnym balu doszło do nieporozumienia, które spowodowało, że ich przyjaźń nagle skończyła się i zaczęli się unikać. Nie potrafili do sobie zagadać ani napisać krótkiej wiadomości na Messengerze przez wiele lat, pomimo, że mieszkali tuż za ścianą i czuli swoja wzajemną obecność. Po paru latach oboje postanawiają wrócić do rodziców na wakacje. W małym miasteczku, mając wspólnych znajomych i będąc nadal sąsiadami, trudno się unikać. Są już też mądrzejsi i postanawiają nie rozpamiętywać nastoletnich „wybryków”. Zaczynają coraz więcej spędzać ze sobą czas. Czy uda im się na nowo odnaleźć uczucie, które ich kiedyś łączyło? Czy jest to w ogóle możliwe jeśli w życiu obu są też inne osoby? Przekonajcie się sami jak skończyły się te studenckie wakacje w rodzinnym miasteczku.