Flirting with 40

Blakely Foxx ma za sobą niezbyt udany rok. Rozwiodła się z mężem, który związał się z dużo młodszą kobietą. Jej młodsza szefowa robi wszystko, aby przeszkodzić Blakely w zdobyciu awansu. Do tego czterdziestka depcze jej po piętach. Więc jak tu być szczęśliwą? Jak uwierzyć, że młodszy mężczyzna mógł się nią zainteresować? „Flirting with 40” to książka do której mam bardzo mieszane uczucia. Z jednej strony jest to dość lekki romans przy którym można się nieźle bawić. A z drugiej strony jej czytanie szło mi dość opornie, ponieważ coś mi nie pasowało i nie do końca potrafię powiedzieć co to było. Obok romansu książka porusza bardzo ważny temat jakim jest umiejętność uwierzenia w siebie. Autorka pokazuje jak ważną w tym rolę może odegrać drugi człowiek. Blakely kompletnie w siebie nie wierzyła i to Slade pomógł jej to zmienić. Postać mężczyzny była tutaj w moim odzuciu najlepiej dopracowana potrafił on cieszyć się z małych rzeczy i po prostu żyć chwilą. Patrzył na to co jest tu i teraz. To on pomógł Blakely odkryć jak tak naprawdę jest silną osobą i wystarczy jedynie uwierzyć we własne możliwości. Oczywiście jak na romans przystało dostaliśmy od autorki kilka scen erotycznych, które zostały napisane ze smakiem. Jednak momentami potrafią rozgrzać do czerwoności. „Flirting with 40” to lekki romans, który jednak kryje w sobie głębię. Pomimo, że nie do końca coś mi w nim pasowało to jednak z czystym sumieniem mogę Wam go polecić na coraz to dłuższe jesienne wieczory.

Niemal czterdziestoletnia kobieta i on trzydziestojednolatek. Ona marzy o awansie, on lekarz robiący specjalizacje z kardiochirurgii. Przypadkowe spotkanie w pubie. Ale ona nie może uwierzyć, że taki młody mężczyzna może zwrócić na nią uwagę. Nie wierzy w to, że może się podobać. Nie wierzy, że spotka ją coś dobrego. I to chyba najbardziej mnie irytowało. Dorosła kobieta, która chce zmienić swoje życie, a wiecznie niezdecydowana. Nie wierząca w siebie. Patrzy tylko na to co inni myślą, co inni chcą i czego pragnął. Nie widzi tego, że jest atrakcyjną kobietą, mądrą i ambitną. On marzenie każdej ! Ideał. Oczywiście bez wad, ale podziwiam chłopa, bo taka cierpliwość to skarb, szczególnie do takiej kobiety jaką jest Blakely. Naprawdę ona tak działała mi na nerwy, robiła z siebie taką ofiarę i zaniżała swoją samoocenę i możliwości, że aż żal mi na to było patrzeć. Nie wiem, dlaczego tak ważny jest pesel. A ta różnica nie była jakaś naprawdę straszna. Fabuła trochę o niczym, tak nudna i naciągana, że nie wierzę, że to pisała Bromberg. Chyba najgorsza, najnudniejsza książka w jej wykonaniu.