Generał i panna

Powieści Daphne du Maurier z Serii Butikowej zbieram niczym drogocenne klejnoty i dokładam do mojej kolekcji, a najnowszą jej perełką jest wznowione wydanie „Generała i panny” z wielką miłością i wojną w tle. Warto wspomnieć, że inspiracją do napisania tej romantycznej, ale też tajemniczej i melancholijnej opowieści było makabryczne odkrycie w jednej z kornwalijskiej posiadłości i historia uczucia autentycznie żyjących postaci - panny Honor Harris i generała Richarda Grenville’a. Autorka po mistrzowsku odtwarza atmosferę targanej wojną domową XVII-wiecznej Anglii malując obraz codziennego życia, obyczajów i wartości ówczesnej społeczności. Barwnym strojom, balom i polowaniom przeciwstawia brutalność wojny i jej szeroko zakrojone konsekwencje. W ten klimat politycznego napięcia wplata historię namiętnego romansu, który za sprawą tragicznego zrządzenia losu zostaje przerwany, by po latach znów rozpalić serca dwojga bohaterów. Główna bohaterka i narratorka powieści, Honor Harris, opowiada nam o wydarzeniach, jakich była świadkiem w tych burzliwych czasach, o tajemnicy, która okazała się zarówno ratunkiem, jak i zgubą, o tym, jak musiała nauczyć się żyć na nowo, ale przede wszystkim o mężczyźnie, którego kochała. Poświęciła temu uczuciu całe życie, trwając przy Richardzie mimo jego słabości i okrucieństwa. Ich związek okazał się szczególną, intymną podróżą spajającą dwa serca i umysły i rzucającą światło na złożoność ludzkich charakterów i relacji międzyludzkich. Akcji nie można nazwać porywającą, ale jej tajemniczy, czasem melancholijny innym razem mroczny klimat potrafi zaintrygować podobnie jak autentyczni i na wskroś wyraziści bohaterowie z ich słabościami, pragnieniami i sekretami. Rozstania i powroty, walki i zdrady, intrygi i akty honoru nadają rytm tej powieści prowadząc czytelnika przez niespokojny i niebezpieczny czas. I choć ta powieść Autorki nie stanie się moją ulubioną – tu niezmiennie króluje „Rebeka” – to jej gotycki klimat, rys historyczny Kornwalii i romans tak inny od tych, o których dotychczas czytałam, przekonał mnie do niej w zupełności.

Dotychczas miałam okazję sięgnąć po wiele utworów Daphne du Maurier. I to co mi utkwiło na lata, to zawsze gęsty i przenikliwy, pełen niedopowiedzeń klimat jej powieści. I tym razem jest podobnie … Fabuła najnowszej powieści autorki słynnej Rebeki toczy się w XVIII – wiecznej Anglii, targanej wewnętrznymi walkami i sporami. Na tle walk rodzi się romans młodej, bo zaledwie osiemnastoletniej Honor Harris i starszego od niej, sir Richarda Grenville’a. Rodzina dziewczyny nie akceptuje jej zauroczenia mężczyzną, nie są im przychylni. Zresztą mężczyzna ma złą sławę, jest arogancki i butny, ale ma powodzenie u kobiet, niejedno serce już złamał. Mimo sprzeciwu rodziny para szykuje się do ślubu. Jednak los nie jest dla nich łaskawy i przychylny. Nieszczęśliwy wypadek sprawia, że do ślubu nie dochodzi i młodzi rozstają się na wiele lat. Dziewczyna przenosi się do dworu w Menabilly, gdzie wśród bliskich koi ból. Musi się nauczyć żyć na nowo, musi poradzić sobie z traumatycznymi wydarzeniami, które ją dotknęły. Mija wiele lat i Richard, generał wojsk królewskich, odnajduje ukochaną. Są razem, cieszą się swoją obecnością i miłością. Czy teraz będzie im dane cieszyć się wspólnym szczęściem przez długie lata? Czy los będzie dla nich łaskawy? A może zdarzenia sprzed lat winny być znakiem, że oni jednak nie powinny być razem? Generał i panna to subtelny romans na tle wydarzeń historycznych. Odnoszę jednak ważenie, że wojna domowa i wewnętrzne spory są ważniejsze niż tło obyczajowe. Uważam, że te relacje między ukochanymi są wtłoczone w historię i trochę przesunięte na drugi plan. Mimo tego, ta powieść to ciekawa i intrygująca historia, której końca nie jesteśmy w stanie przewidzieć. Trudno czasami zrozumieć zachowania i postępowania bohaterów, ich motywacje i plany na przyszłość. Może się wydawać, że nic nie jest w stanie im stanąć na drodze, jednak życie często jest nieprzewidywalne i potrafi pisać nieoczekiwane scenariusze. Trzeba przyznać, że autorka potrafi budować napięcie i kreować określone sytuacje. Jest w tym znakomita i niedościgniona. Spokojna aura, stopniowane emocje i nieustanne oczekiwanie na rozwój wydarzeń nie pozwalają ani na chwilę odetchnąć. A do tego przenikliwy i mroczny klimat snujący się między bohaterami i budujący napięcie. Autorka nie szczędzi nam długich i obszernych opisów, zwłaszcza przyrody. Trochę to spowalnia fabułę i chwilami wprowadza marazm. Jak dla mnie to jest tego za dużo jak na jedną powieść. Historia niebanalna, ciekawa i wysublimowana. Bohaterowie normalni, z przywarami i wadami, nie wszystkich da się lubić. Główny męski bohater trochę mnie do siebie zraził, bezczelny i arogancki, zwłaszcza jako ojciec nie popisał się swoich zachowaniem. Nie jest to wzór godny do naśladowania. Ale ta jego buta i władczość dodawała mu uroku osobistego i widać sprzyjała miłosnym podbojom. I niektóre kobiety te przymioty akceptowały. Lektura z ciekawym zakończeniem, pełna emocji i refleksji. Jeżeli kibicujecie temu związkowi to koniecznie musicie po nią sięgnąć, aby się przekonać, czy kochankowie będą razem … Polecam, opowieść idealna na jeszcze zimowe wiosenne wieczory, na pewno rozgrzeje atmosferę i okryje dreszczykiem emocji …

„Generał i panna” autorstwa Daphne du Maurier to romans utrzymany w stylu gotyckim, który przenosi nas w malownicze tereny XVII-wiecznej Kornwalii. Jak na Maurier przystało jej powieść płynie nieśpiesznie. Autorka pomału buduje napięcie, raczy czytelnika czasami nawet wielostronnicowymi opisami miejsc oraz przyrody, a także emocjami i zmiennymi nastrojami, które nadają książce dość barwnego klimatu. Wątek miłosny, który tutaj się pojawia jest dość oryginalny i wyszukany. Dostajemy uczucie głębokie, nieupudrowane i skomplikowane. Sprawia to wszystko, że książka taje się bardzo wyjątkowa. Samych bohaterów Maurier przedstawia nam krok po kroczku. Strona za stroną zagłębia się w ich psychice, kieruje ich ku przeżyciom i wyborom momentami niełatwym, a wręcz destrukcyjnym. Są to postacie niezwykle charyzmatyczne i bardzo dobrze dopracowane. To dzięki temu odnosi się wrażenie jakoby czytało się o postaciach z krwi i kości. Warto zaznaczyć, że a łamach powieści przyglądamy się czasom niezwykle trudnym politycznie i społecznie. W Anglii trwa wojna domowa, w polityce wrze, dochodzi do bratobójczych walk, a gdzieś obok tego rodzi się uczucie. Dużo tutaj smutku i silnych wydarzeń oraz przeżyć, które Czytelnik mocno skuoiony na lekturze odbiera całym sobą. „Generał i panna” to kolejny dowód na to jak wybitną Autorką jest Daphne du Maurier. Powieść gotycka w jej wykonaniu nabiera zupełnie nowego znaczenia. Serdecznie 𝗣𝗢𝗟𝗘𝗖𝗔𝗠!