Książki
Podręczniki
Szkoła i biuro
Gry
Zabawki
Zapłać za 30 dni
Opis
Gdy miłość staje się przekleństwem Tymon zrobiłby wszystko dla ukochanej Nadii. Chcąc zapewnić obojgu lepszą przyszłość, wyjeżdża do Szwecji, by rozpocząć pracę jako robotnik budowlany. Niecierpliwie wyczekuje dnia, w którym Nadia do niego dołączy. Gdy po wielotygodniowej rozłące dziewczyna się zjawia, wszystko zaczyna się psuć. Nadia jest ciągle rozdrażniona i niezadowolona, a jej zachowanie staje się coraz mniej racjonalne i trudne do przewidzenia. Pewnego dnia bez słowa znika. Pełen złych przeczuć Tymon postanawia za wszelką cenę odnaleźć ukochaną. Rusza jej śladem do Norwegii. Zrażony fiaskiem poszukiwań wraca do Polski. Kiedy wydaje się, że życiowe zawirowania ma już za sobą, Nadia kolejny raz wywraca jego życie do góry nogami. Zdruzgotany Tymon trafia do Ukrainy, gdzie jest świadkiem rosyjskiej inwazji. Ryzykowne decyzje, które podejmie, na zawsze odcisną piętno na jego życiu. Ale czy sprawią, że odzyska miłość Nadii?
Szczegóły
Darmowa dostawa od 199 zł
Rabaty do 45% non stop
Ponad 200 tys. produktów
Bezpieczne zakupy
Recenzje
Gdy miłość staje się przekleństwem…. Tymon wyjeżdża do Szwecji w poszukiwaniu pieniądza. Chciał tylko zapewnić im lepsze życie. Chciał, by go kochała. Była dla niego całym światem. Wyczekiwał jej przyjazdu. Jednak ponowne ich spotkanie przyniosło tylko tęsknotę, ból, żal i strach. “Nie umiał sobie znaleźć miejsca, na okrągło miał ją w głowie. Nie odczuwał tęsknoty, tęsknić można za żoną, ukochanym psem i słoneczną pogodą. Jemu brakowało powietrza w płucach, oddechu, własnych ramion i nóg. Zapomnieć o Nadii było tym samym, co wyprzeć się samego siebie. Stała się jego częścią – tkanką i duchem, bez których ubożał; intuicją, bez której nie wiadomo, co nazwać dobrem, co kłamstwem czy nic nieznaczącym głupstwem.” Nie wiem co Wam napisać, aby nie zdradzić fabuły. Tyle się tam dzieje, że chwilami można było się pogubić. Książka to jeden wielki wulkan emocji. Bohaterowie to dwie, moim zdaniem zagubione dusze. Czasem ciężko było mi pijąc ich decyzje i zachowanie. Jak bardzo musieli być przeorani psychicznie, aby tak się znęcać nad sobą. Autor bardzo dobrze przedstawił nam motyw choroby psychicznej, pokazał, z jakimi problemami borykają się ludzie z tym schorzeniem, jak bardzo potrafią ranić osoby w swoim otoczeniu i jak bardzo potrafią być nieprzewidywalne. Ciekawym wątkiem była wojna na Ukrainie, cały czas słyszę w wyobraźni te wybuchy, widzę poległych w tej wojnie. Oraz kożuch i hełm. Zastanawiałam się chwilami jak zachowałabym się ją w takiej sytuacji. Kto czytał ten wie o co chodzi. Kto nie czytał może tymi słowami Was skuszę. Autor w tej kwestii wykonał kawał dobrej roboty, opisanie tego wszystkiego na pewno kosztowało go wiele wysiłku i wiedzy. Książka miała dla mnie też jeden mały minus, którym były dialogi między żołnierzami, czasem miałam problem ze zrozumieniem ukraińskiej gwary, musiałam po kilka razy czytać tekst. Oczywiście ten minus może też być plusem, bo cała książka wyszła tak realnie napisana, że gdyby nie zapowiedź na początku książki, że to tylko fikcja literacka, pomyślałabym, że książka napisana jest na faktach. Autor ma cudowny styl pisania, choć książka zawiera naprawdę ciężkie i trudne tematy, ja pochłonęłam ja w dwa dni. Do tej pory w głowie kotłują mi się myśli. Ciężko przekazać jest co czuje po przeczytaniu tej historii. Polecam z czystym sumieniem ❣️
Miłość nie zawsze dodaje skrzydeł, czasem ściąga nas w dół, by wdeptać w błoto i zostawić z rozbitym na tysiąc kawałków sercem. „Głęboko pod powierzchnią” Konrada Makarewicza ukazuje właśnie tę destrukcyjną, niszczącą siłę miłości, spod której wpływu nie sposób się uwolnić. Uczucia, które frustruje, uzależnia, rani do głębi i wpędza w obłęd. Tymon i Nadia to osoby, którym lepiej byłoby gdyby nigdy się nie spotkały. Różnice oczekiwań, podejrzliwość i brak szczerości niszczą ich związek. Niedojrzałość obojga tylko pogłębia mrok, w który nieuchronnie zmierzają. Ich historia zdaje się nie mieć początku i końca będąc pasmem bolesnych rozstań i niespodziewanych powrotów. Wydaje się, że jedynym impulsem, który może przerwać to błędne koło jest zetknięcie z brutalnością wojny, ze śmiercią, ale czy na pewno? Zastanawiałam się, co Autor chciał nam przekazać odsłaniając psychikę jednostek tak zagubionych, niestabilnych, ze skłonnością do autodestrukcji. Czy to forma przestrogi przed ugrzęźnięciem w związku, który jest szkodliwy pod każdym względem? Czy może odarcie ze złudzeń i nadziei na wyjście z traumatycznej i toksycznej relacji? Bez wątpienia ta niekończąca się huśtawka nastrojów udziela się i czytelnikowi budząc skrajne i silne emocje. Autorowi udało się oddać mroczny, przygnębiający i sięgający obłędu klimat sytuacji bez wyjścia. Pułapki, która mimo prób wydostania się z niej ciągle przyciąga z powrotem, jak blask świecy ćmę. To z jednej strony wnikliwe studium upadku człowieka chorobliwie zakochanego, z drugiej pogłębiona analiza psychologiczna, w której czasem trudno określić, co jest prawdą, a co wytworem wyobraźni. Niejednokrotnie irytowała mnie nieprzewidywalność, brak konsekwencji i infantylność bohaterów, ale jednocześnie nie mogłam oderwać się od śledzenia ich obsesyjnego dążenia do autodestrukcji. Bardzo trafiło do mnie porównanie Nadii i Tymona do ryb głębinowych, z czego ta pierwsza wabi swe ofiary fotoforem, a oboje są w stanie żyć już tylko głęboko pod powierzchnią. Nie jest to lektura lekka i przyjemna, ale z pewnością wartościowa i pozostawiająca pole do refleksji nad złożonością i osobliwością ludzkiej natury.
Z twórczością pana Konrada Makarewicza miałem już przyjemność się spotkać. Był to jego debiut literacki, mroczna powieść dark fantasy (fantasy z elementami horroru) Najmroczniejsza jesień. Tym razem autor odbił literacko w całkiem innym kierunku. Głęboko pod powierzchnią to powieść obyczajowa, z elementami psychologicznymi oraz z nutką tematyki wojennej. Wydaje się, że to dziwne połączenie, nie znając treści powieści. Do tego jednak dojdziemy w dalszej części recenzji. Ze skrzydełka okładki dowiemy się, kim jest autor książki. Na pewno jest to człowiek, który uwielbia podróżować, zapewne w dużej mierze pomogły mu w tym studia związane z turystyką i rekreacją. Do tego jest licencjonowanym pilotem wycieczek, jeździ motorem i kocha przyrodę, a przede wszystkim wszelakie ptactwo. Dowiadujemy się też, że spędził w Ukrainie kilka miesięcy swojego życia, gdy trwała (i trwa nadal) wojna z rosyjskim agresorem. Właśnie tam powstała niniejsza powieść. Sama okładka Głęboko pod powierzchnią nie oddaje do końca treści książki. Wydaje się, że akcja powieści będzie dziać się gdzieś w głębinach, na morzu bądź oceanie. NIc bardziej mylnego. Tutaj tytuł bardziej oddaje stan ducha bohaterów książki. Gdy miłość staje się przekleństwem... Tymon zakochany jest w Nadii, Ukraince, która mieszka w Polsce. Mężczyzna jest właśnie w Szwecji, gdzie zatrudnił się do pracy w budowlance. Chciał mocno podreperować swój domowy budżet, by później móc z Nadią budować wspólną przyszłość. Ona chce wyruszyć do ukochanego do Skandynawii, ale nie otrzymuje urlopu. Ich rozłąka to prawdziwy sprawdzian dla nich. Oboje przeżywają to bardzo, a rozmowy telefoniczne pogłębiają ich kryzys emocjonalny. Dziewczyna wreszcie może wyjechać z kraju nad Wisłą. Rusza promem przez Morze Bałtyckie do ukochanego. Jednak po przyjeździe ich związek staje się dziwny... Wręcz można powiedzieć, słowami z Facebooka — są w skomplikowanym związku. Ich psychika nie jest mocną stroną, wręcz wydaje się, że jedno i drugie ma jakieś chore zaburzenia, które powodują, że dziewczyna opuszcza Tymona. Ten mocno kochający Nadię, próbuje jej szukać. Ta miłość skazana jest od razu na porażkę. Tak wynika z ich zachowań. Co Tymon będzie robił ogarniętej wojną Ukrainie? Co skłoniło go, by udać się do nadmorskiej Odessy? Co będzie robić dziewczyna? Czy ich drogi jeszcze się przetną? Bardzo dobra powieść psychologiczno-obyczajowa. Wyraziste, skomplikowane umysłowo postaci, które powodują, że od początku do końca nie jesteśmy w stanie stwierdzić, które z nich jest winne wszystkiego, co się koło nich dzieje. To lektura o miłości, której losy od razu wiszą na ostatnim fragmencie nitki. Ta kiedyś może się urwać.