Saga o złotej niewolnicy. Tom 2. Glint

„Glin” to moje kolejne spotkanie z Auren, którego troszeczkę się obawiałam. Jednak nawet nie wyobrażacie sobie mojego szczęścia, gdy okazało się ono znacznie bardziej udane od pierwszego! W pierwszym tomie główna bohaterka strasznie mnie irytowała. Dziewczyna żyła w złotej klatce, byłam wykorzystywana I na domiar złego nie widziała w tym kompletnie żadnego problemu. Na szczęście w tej części przechodzi ona prawdziwą przemianę przez co książkę czytam z ogromnym zapałem i zainteresowaniem. Wreszcie z Zagubionej laleczki stawała się kobietom walczącym o swoje. Zaczynało do niej docierać co oznacza zamknięcie w złotej klatce i pragnęła ją opuścić. Ouran wreszcie zaczęła korzystać ze swoich mocy i odkryła, że jest naprawdę silna. Zaczęła akceptować siebie i swoją odmienność, której zawsze się wstydziła. Sama fabuła jest dość ciekawa i oczywiście w dalszym ciągu nawiązuje do mitologii, mamy w niej do czynienia z intrygami politycznymi i przemocą fizyczną, a także psychiczną. Sam napis na okładce wskazuje, że jest to książka +18 i muszę przyznać, że wcale się nie dziwię. Prócz wyżej wymienionej przemocy jest także dawka erotyzmu, która autorce wyszła świetnie. Akcja raczej należy do spokojniejszych, chociaż i tak następują w niej różne zwroty, które powodują że nie możemy się nudzić. W tej części autorka wprowadziła także nowe postacie, które wiele wnosiły do całej fabuły. Natomiast troszeczkę z kreśliła samego Midasa i muszę stwierdzić że wyszło tutaj historii zdecydowanie na lepsze. Skupiono się tutaj bardziej na relacji Auren i Ripa, który widział w kobiecie zdecydowanie więcej niż inni i ona sama. „Glin” to naprawdę świetna książka i ogromne zaskoczenie po średnim pierwszym tomie. Co prawda fabuła momentami jest przewidywalna, ale kończy się w taki sposób, że już nie mogę doczekać się trzeciego tomu. Mam nadzieję, że zostanie on wydany już wkrótce. Tymczasem z czystym sumieniem mogę wam napisać, że polecam „Glint” i zachęcam was do przeczytania dwóch pierwszych tomów z serii.

Aż ciężko mi znaleźć słowa, które opisałyby moją miłość do tej historii. Naprawdę chciałabym wszystkich wahających się przekonać do sięgnięcia po sagę od Kennedy, bo, kurczę!, warto. Niedawno czytałam książki o podobnej tematyce, tylko innej pisarki, od Armentrout. To również był fantastyczny świat, z silną i wyjątkową główną bohaterką, którą miotają uczucia do idealnego JEGO. Zauważyłam taką różnicę, że w miejscach, gdzie Armentrout, według mnie, zaczyna przesadzać (wydłużać rozmowy, rozwijać romantyzm do granic, powielać wątki), Raven Kennedy balansuje wyśmienicie. Przede wszystkim grubą kreską podkreśla, że wartość kobiety nie jest zależna od mężczyzny. "Glint" to ciąg dalszy rozwoju Auren, głównej bohaterki, tytułowej Złotej Niewolnicy. Dowiadujemy się więcej o jej przeszłości, obserwujemy jak odkrywa samą siebie i swoje możliwości. Bardzo mnie cieszy, że rozwinięto wątek wstęg, które wyrastają z jej kręgosłupa. W pierwszym tomie był to raczej wstydliwy element jej wyglądu, dla czytelnika ewidentnie coś dziwnego, w drugim tomie zaczynamy uświadamiać sobie, że saga korzysta w pełni z dobrodziejstw fantastycznego gatunku. W książce trochę więcej jest rozmów, budowania postaci i odkrywania ich potencjału, niż typowej akcji, ale w niczym mi to nie przeszkadzało. Pisarka postawiła na psychologię, pokazanie, w jaki sposób działa manipulacja czy przemoc psychiczna. Kennedy bawi się metaforą złota, sama klatka, w której Auren przebywała w pierwszej części, tutaj jest przywoływana jako mentalne ograniczenie, które bohaterka sama na siebie nakłada. Wciągnęłam się i miałam ochotę czytać bez przerwy, kibicowałam mocno Auren i rozumiałam ją, gdy po dwóch krokach do przodu, robiła jeden krok w tył. Zwykle podczas lektury spoglądam na liczbę stron do końca, bo tak mi się nudzi. W przypadku "Glint" patrzyłam z lękiem, bo nie chciałam kończyć. Oczywiście, że powieść kończy się cliffhangerem! Ja chcę już ciąg dalszy! Polecam bardzo, a sama czekam niecierpliwie na to, co będzie dalej.