Golden Boys

Gabriel, Reese, Sal i Heath są przyjaciółmi od dzieciństwa. W wakacje przed ostatnim rokiem nauki chłopcy muszą się rozdzielić. Sal ma staż, Reese jedzie do Paryża, Gabriel zostaje wolontariuszem w Bostonie, a Heath ma pomagać w salonie gier ciotki. Dla nich wszystkich nie jest to łatwa sytuacja. Czy przyjaźń przetrwa tygodnie rozłąki? Golden Boys Phila Stampera to powieść młodzieżowa, w której mamy czterech bohaterów i czterech narratorów. Każdy z paczki przyjaciół opowiada o wydarzeniach, w których bierze udział. Na początku część scen jest wspólna – ostatnie chwile razem, pożegnanie przed wakacyjnymi wyjazdami. W międzyczasie są też pojedyncze strony z rozmów na komunikatorze internetowym. Każdy z bohaterów jest inny, wszyscy dobrze się uczą, mają swoje plany na przyszłość. Łączy ich przyjaźń i fakt, że są osobami queerowymi. Doskonale się rozumieją, chociaż nawet w ich niewielkiej grupie są podgrupy. Każdy z nich marzy o spełnianiu marzeń i posiadaniu kogoś bliskiego, z kim łączyłoby go uczucie. Początkowo bohaterowie snują wspólną opowieść – o spotkaniu przed wyjazdem na wakacje. Potem każdy z nich mówi o własnych wydarzeniach. Podoba mi się, że są to bardzo różnorodne rzeczy. Na przykład jeden z nich mierzy się z pracą w wymiarze godzin znacznie przekraczającym umówionym warunkom. Cztery różne opowieści sprawiają, że można spróbować odnaleźć w nich coś dla siebie bliskiego. Ważnym wątkiem w tej pozycji jest wkraczanie w dorosłość. Każda z postaci wyjeżdża z domu i zaczyna pracować – są wolontariuszami, stażystami, biorą udział w kursach i pomagają rodzinie. Muszą podejmować samodzielne decyzje. Czasem popełniają błędy, ale to też dla nich jakaś nauka. Równie ważnym tematem jest miłość. Każdy z nich marzy o posiadaniu kogoś bliskiego. Jednak czasem miłość mylona jest z pożądaniem i fizycznym pociągiem. Chłopcy będą musieli nauczyć się to rozróżniać. Na pierwszym miejscu jest oczywiście motyw przyjaźni. To niecodzienna relacja. Mam wrażenie, że w pewnym momencie chłopcy się nieco pogubili – zawsze mieli siebie, wspierali się, byli blisko, rozumieli swoje potrzeby, dlatego zaczęli mylić przyjaźń z głębszym uczuciem. Tu nie ma jednego szablonu dla wszystkich bohaterów – niektórzy byli zazdrośni i zaborczy, ale nie miało to związku z miłością. Inni nie byli pewni swoich uczuć. Tak naprawdę jednak mimo wszystko, co by się nie działo, byli dla siebie ważni i się wspierali. Rozłąka spowodowała jednak, że na niektóre sprawy mieli okazję spojrzeć nieco z boku. Powieść jest podszyta smutkiem i tęsknotą – przynajmniej ja to tak odebrałam. Bohaterowie ciągle myśleli o pozostałej części paczki. Ich relacje były bardzo bliskie, dlatego rozłąka ich przytłoczyła. Ponieważ każdy miał swoje zajęcia, obowiązki, trudno im było nawet się połączyć przez komunikatory. Na plus wychodzi fakt, że bohaterowie otrzymali swoje własne rozdziały pisane ich oczami. Można lepiej ich poznać, zrozumieć ich motywacje i uczucia. Na początku nieco myliły mi się postacie, potem jednak szybko przyzwyczaiłam się do tego, kto jest kim. Każda z osobistych historii była interesująca, ale i fragmenty, w których bohaterowie spotkali się całą grupą, też mi się podobała. Ta książka była niecodzienna. Nie spodziewałam się, że odbiorę ją jako uczuciową i emocjonalną. Podobała mi się bardzo, klimat był niespieszny, wakacyjny, ale nie lekki i luzacki – życia bohaterów były skomplikowane, tak jak to bywa na progu dorosłości. Zdecydowanie nietuzinkowa młodzieżówka.