Historia literatury nowogreckiej

Uważam za niezbędne podkreślenie pewnej specyfiki, nawet krótko, powiązanej ze sposobem, w jaki kształtowane są na obszarze greckim zagraniczne prądy. Bodźce, które wysyłane są przez zachodnie centra kulturowe, kiedy spotykają się z grecką rzeczywistością, konkretnie z grecką tradycją, zamiast jej zagrażać lub nawet ją zmieniać, przeciwnie umacniają ją i dodają jej wartości. Czytelnik przekona się o tym wielokrotnie, poczynając od poezji petrarkowskiej pisanej dialektem cypryjskim, pod koniec wieku XVI, oraz dzieł teatru barokowego pisanych dialektem kreteńskim, nie wspominając już o wielkim poemacie zatytułowanym Erotokritos. Nadzwyczajny przypadek stanowi również odnowienie form podawczych w czasach, gdy adaptacja opowiadań francuskich staje się pretekstem do wyróżnienia greckiego sposobu życia (Skutki miłości, 1792). Także Solomos nie dokonałby wyborów tak charakterystycznych dla jego dzieła gdyby nie poznał uprzednio sporów wynikłych wokół języka włoskiego. Mowa tu o procesie twórczym trwającym również w latach trzydziestych XX wieku z uwagi na wprowadzenie surrealizmu. Procesie, który zamiast neutralizować grecką tradycję, ożywia ją, jak zobaczymy na przykładzie takich poetów jak wczesny Elitis, Engonopulos.(ze Słowa wstępnego)