Horrorstor

Pamiętasz jak oglądaliśmy Oszukać przeznaczenie? Od tego czasu boję się ciężarówek z drewnem. Po lekturze „Horrorstor” Grady Hendrixa boję się sklepów meblowych. A zaczęło się tak niewinnie. Amy jest pracowniczką takiego sklepu. Raczej nie przepada za tą robotą bo nie lubi kierownika, jest zmęczona żmudną, monotonną pracą. Chce przenieść się do innego miasta. Basil, ten kierownik sklepu proponuje jej zostanie po godzinach bo zdarzają się nieprzewidziane okoliczności. Ktoś zanieczyszcza meble. Ktoś demoluje toalety. Ktoś znika, ktoś się pojawia. Amy, Basil i Ruth Anne a także Matt i Trinity chcą przyłapać złodzieja, brutala i pana demolkę w jednym i zostają w nocy. A w nocy dzieją się bardzo dziwne rzeczy. Powierzchnie sklepowie się dziwnie rozciągają, przejścia znikają, ktoś znika. Blady strach pada na pracowników. Czy wyjaśnią te dziwne okoliczności? Bo sklep przyciąga… Sklep mami… Sklep nie daje o sobie zapomnieć. Co ciekawe to przypomniałam sobie stare odcinki Strefy mroku i Po tamtej stronie… bo o taki klimat chodzi. Czytając tę powieść zanurzam się dosłownie w mrok – im dalsze rozdziały tym bardziej dziwne meble mi się pokazują. Powiem jedno – dobry początek nowego roku sobie wybrałam. Absolutnie polecam.

W sklepach meblowych jest coś przerażającego, przyznajcie sami. Wystawy, które pokazują przykładowo urządzony pokój, wbrew założeniom budzą dyskomfort, przynajmniej u mnie. Mam wrażenie, że jestem nieproszonym gościem w czyimś domu. Grady Hendrix potwierdził mój niepokój swoim niesamowitym "Horrorstorem". Długo polowałam na tę książkę, miałam duże oczekiwania i nie zawiodłam się. Powieść bardzo mi się podobała, a dzięki niezwykle pomysłowej formie jest dla mnie jedyna w swoim rodzaju. Przygotujcie się zatem na same zachwyty. Książka przypomina katalog Ikei, każdy rozdział rozpoczyna reklama jakiegoś produktu, jest nawet mapka sklepu, którą śledziłam nie raz podążając za zagubionymi w nocy bohaterami. Przed lekturą bałam się, że forma przerośnie treść, ale dla mnie wszystko tutaj idealnie ze sobą współgra. A zakończenie? Miodzio! Bardzo satysfakcjonujące! Autor swobodnie żartuje sobie z konsumentów, kapitalizmu, świata wielkich korporacji. Nie są to może fragmenty, przy których śmiałam się w głos, ale raczej uśmiechałam pod nosem i chwaliłam w głowie Hendriksa za błyskotliwość. To już druga jego książka, która tak mi się podoba, coś czuję, że powiększy się moje grono ulubionych pisarzy. Fotele, które nigdy nie mają doczekać się gości, okna osadzone w pustych ścianach, szafy bez ubrań... Kiedy byłam dzieckiem, fantazjowałam o tym, aby ukryć się w jakimś miejscu w sklepie i przeżyć w nim noc. Klienci by wyszli, zgasłyby światła, a ja miałabym całą tę przestrzeń dla siebie. Już wiem, że to był fatalny pomysł! Bohaterowie powieści mają różne charaktery, różni ich również wiek, podejście do życia, a przede wszystkim stosunek do pracy. Każdy z nich trochę inaczej reaguje na to, co się dzieje. Bardzo dobrze to zobrazowało kogo sami spotykamy w pracy, kogo musimy "znosić" w naszych zespołach. Jak głosi polityka Orska, to nie pracownicy, to rodzina! Polecam "Horrorstor" fanom horrorów, ale też wszystkim miłośnikom najpopularniejszego szwedzkiego sklepu. Gwarantuję, że przypomni wam się ostatnia wycieczka do tego giganta, ale nie wiem, czy szybko odważycie się na kolejną.