How To Make Friends With the Dark

[Współpraca reklamowa] Wydawnictwo Jaguar Lubicie czasami sięgnąć po literaturę młodzieżową? I nie mówię o książkach z gatunku fantastyka, ale o książkach, które chociaż są przeznaczonego dla nastolatków, poruszają dość ciężkie tematu. Bohaterka książki jest Tiger, której prawdziwe imię to Grace. Jest nastolatka, która nie dogaduje się z matką. Dziewczyna uważa, że jej mama we wszystko się wtrąca. Kiedy kobieta chce zrobić przyjemność córce i kupuje jej sama sukienkę na potańcówkę, ta wścieka się na nią przy kolegach w szkole i na parę godzin znika z Kai Hendersonem, nie odbierając telefonu od nikogo. Podczas gdy całowała się ze swoim chłopakiem, jej mama umierała. Miała tętniaka, który pękł. Od tej pory cały świat Tiger wywrócił się do góry nogami. Traci wszystko co dotychczas miała. Nic nie wie o swoim ojcu i nie wie czy ma jakąś inną rodzinę. Jej matka nie miała rodzeństwa. Były zawsze tylko we dwie. Jej życie zostaje zapakowane do walizki i trafia do rodziny zastępczej. A później do kolejnej i kolejnej. Tiger, to dziewczyna, która za późno doceniła obecność w swoim matki w swoim życiu. Po jej śmierci, nagle sukienka, której się jej nie podobała, stała się czymś ważnym i nie chciała jej ściągnąć by ją wyprać. Dziewczyna snuła się od jednej rodziny zastępczej do drugiej, nie wykazując żadnych uczuć poza przygnębieniem. Jedyną przyjazną jej duszą ze starego świata, była jej przyjaciółka Cake. Czy Tiger uda się pokonać mrok i znaleźć rodzinę, która w końcu da jej poczucie bezpieczeństwa? Przekonacie się sami. Książka należy do raczej grubszych, ale czyta się bardzo szybko. Autorka zainspirowała się historią własnej mamy, która w wieku 7 lat straciła swoja rodzicielkę i została umieszczona w sierocińcu. Autorka wraz ze swoim bratem poszukiwali dawnych sąsiadów i przeglądali rejestry powiatowe by dowiedzieć się jak najwięcej o dzieciństwie swojej mamy. „How to make friends with the dark” to książka o żałobie. O zagubieniu się i o odnajdywaniu się w życiu po śmierci bliskiej osoby. O wychodzeniu z mroku. Wywołuje ona wiele emocji. Przede wszystkim jest to smutek. Bycie sierotą, której los zależny jest od innych jest bardzo ciężkie i na pewno wpływa na dalsze, już dorosłe życie. Bycie sierotą to szukanie po omacku przyjaznej dłoni, która pozwoli wyciągnąć nas z tej smutnej rzeczywistości. Książka ze względu na swoją tematykę nie należy do łatwych. Oprócz tematu żałoby poruszany jest tutaj również ból po stracie rodzeństwa oraz jak dla mnie strasznego miejsca, jakim jest sierociniec czy rodziny zastępcze. Brak w nich miłości, przyjaźni czy chociażby empatii. Autorka zrzuca na nas bardzo wiele cierpienia i bólu, ale również w tym mroku pokazuje iskierkę nadziei. I dzięki tej iskierce, chce się czytać dalej. Bardzo polecam powieść Kathleen Glasgow. Należy ona do tych, o których trudno zapomnieć przez długi czas.

Gdy myślisz, że spotkało Cię coś strasznego i gorzej już być nie może, to przekonujesz się, że jednak może być jeszcze gorzej. Ta książka pełna jest bólu, smutku, cierpienia, ale też nadziei. Czytelnik otrzymuje ogromną dawkę emocji przepełnionych goryczą, żalem, niezrozumieniem i poczuciem beznadziejności. Przez większą część książki takie odczucia towarzyszą głównej bohaterce – szesnastoletniej Tiger, która nagle traci matkę i ma wrażenie, że wraz z tą stratą wali się cały jej świat. Z każdym kolejnym rozdziałem, wspólnie z Tiger doświadczamy kolejnych przykrości, a na horyzoncie niemal brak perspektyw na lepsze jutro. Niemal, bo jednak autorka pozwala na to, aby tliła się w nas iskierka nadziei na poprawę sytuacji nastolatki. Czy jednak ta zmiana na lepsze nadejdzie? Autorka nie oszczędza czytelnika i zrzuca na niego ogrom cierpienia. Ciężko czyta się tę książkę na raz, gdyż ta ilość negatywnych emocji może przytłoczyć. Jednak jest też coś, co sprawia, że chcę się czytać dalej, a jest to niegasnąca nadzieja. Myślę, że książka będzie odpowiednia dla młodzieży, a także osób ciut starszych, będących w trudnej sytuacji życiowej. Porusza trudny i bolesny wątek straty i pokazuje, że chociaż nie jest łatwo, to na tym wydarzeniu świat się nie kończy. Ponadto pokazuje, że często nie dostrzegamy cierpienia innych, dopóki sami tego cierpienia nie doświadczymy. Moim zdaniem jest to wartościowa, chociaż ciężka lektura. Polecam.