Idealna rodzina

Współpraca: Wydawnictwo Czwarta Strona Kryminału, Czwarta Strona „Idealna rodzina” to moje trzecie już spotkanie z twórczością Lisy Jewell. I podobnie jak w dwóch poprzednich książkach: „Niewidzialna dziewczyna” oraz „Noc, w której zniknęła” autorka wprowadza klimat niepewności, niepokoju i napięcia. I podobnie jak poprzednie książki nie znajdziecie tutaj za dużo morderstw, krwi i zaskakujących zwrotów akcji. Thrillery psychologiczne Lisy Jewell należą zdecydowanie do thrillerów z klimatem niż z drastycznymi scenami zabójstw. Tym razem poznajemy Libby Jones i jej adopcyjną rodzinę. Dziewczyna od początku wiedziała, że jej prawdziwi rodzice nie żyją, a po ukończeniu 25 lat dostanie tajemniczy list z zarządu powierniczego. W kopercie była informacja, że dziedziczy po biologicznych rodzicach dom. Postanawia ona poznać historię swojej rodziny i po tym co udało się jej dowiedzieć, to fakt, że rodzice i rodzeństwo popełniło niby samobójstwo. Od tej pory już wie, że nic nie będzie takie samo jak do tej pory. Dwadzieścia pięć lat temu nie tylko w rodzina Libby została odnaleziona martwa, ale w tym samym czasie, czwórka innych dzieci mieszkających przy tej samej ulicy znika w tajemniczych okolicznościach. Co łączy te dwie sprawy? Co jeszcze odkryła główna bohaterka? Przekonajcie się sami. Książka wciąga od pierwszej strony i tak jak wspomniałam na początku akcja jej biegnie leniwie i bez zwrotów akcji, ale za to trzyma w napięciu i wzbudza niepokój. Co według mnie sprawia, że jest doskonałym thrillerem psychologicznym. Dla mnie tej gatunek powinien u czytelnika wywołać „ciary na plecach” a po odłożeniu książki na chwilkę czuć nadal niepokój. „Idealna rodzina” w ogóle jest książką nieodkładaną. Ciężko oderwać się od niej i powrócić do swoich codziennych zadań. Z jeden strony jest z tych lektur, które by się chciało jak najszybciej skończyć i poznać wszystkie tajemnice bohaterów, a z drugiej chce się jeszcze zostać w tym klimacie. Bohaterowie zostali świetnie wykreowani. Narracja biegnie trójtorowo co jest dodatkowym atutem tej książki. I to co najbardziej lubię w każdym gatunku to, skakanie pomiędzy teraźniejszością a przeszłością. Na początku miałam jednak problem w odnalezieniu się, ale po około 50 stronach czytało mi się naprawdę dobrze. Jeśli jeszcze nie czytaliście „Idealnej rodziny” to bardzo polecam.