Im przeznaczone

„Gdzieś tam na mnie czekają wielkie rzeczy i będzie mi dobrze. Po prostu to wiem”. Każdy w swoim życiu usłyszał kilka tanich frazesów, tych całkiem pustych truizmów i tych jednak dających nadzieję banałów. Paradoks życia balansującego na granicy wiary w przypadek i przekonania o istnieniu przeznaczenia, czyni je niezmiennie nieprzewidywalnym.. Alžběta Bublanova w swojej książce „Im przeznaczone” zabiera nas w niezwykłą podróż z olbrzymim ładunkiem prawdy i emocji, nostalgii i szczerości. Poznasz tu ludzi z wrodzonym poczuciem wolności i tych żyjących w ramach, w które wciśnięto ich w dzieciństwie. Tych dzielących świat na uporządkowany i nieuporządkowany. Mających marzenia i plany, i tych którym pokładane nadzieje zweryfikował czas. Poczujesz jak to jest być ważnym, winnym, innym. Jak to jest bardziej czuć, niż wiedzieć. I jak ważne jest stawianie granic. Poznasz trzy historie połączone węzłem przeznaczenia. Każda z nich prezentuje inny punkt widzenia. Pierwsza porusza, urzeka, bawi i wzrusza. Druga rozwarstwia życiowe zależności, prowadzi przez ostre zakręty nieprzewidywalnego losu, określa cienie i blaski ludzkich wyborów. Trzecia skupia uwagę, wyostrza czujność i zaspokaja głód braku ignorancji. Trudno i nie trudno odkryć wspólny mianownik tych trzech kompletnych opowieści, a jak się dobrze przypatrzy, to i coś więcej.. o wiele więcej. Minimalizm formy nie odbiera tu niczego, nie pozostawia niedosytu, tworzy za to ogromną przestrzeń do własnych analiz, tych logicznych i nielogicznych. Proste słowa, nienachalny, wiarygodny i zaangażowany przekaz pełen trudnych treści, złożonych relacji, otwartych pytań oraz nieoczywistych i bardzo indywidualnych odpowiedzi – dają odczuć niecodzienną wrażliwość autorki. Wszystko tworzy urzekający i szczery balans tych uświadomionych i nieuświadomionych obecnych w naszym życiu epizodów powodujących drżenie ludzkich serc. Przytuliła mnie ta książka i poczęstowała przede wszystkim spokojem. Polecam.

Gdy zaczęłam czytać niedawną premierę Alzbety Bublanovej „Im przeznaczone”, automatycznie nasunęło mi się skojarzenie ze słynnym swojego czasu filmem z Johnem Travoltą i Kristie Alley „I kto to mówi”, w którym nowo narodzone dziecko opowiada historię z własnej perspektywy. Dlaczego? Bo właśnie pierwsza część książki pozwala nam spojrzeć na świat oczami dziecka i to począwszy od zderzenia ciepła i bezpieczeństwa, jakiego zaznało w łonie matki z tym co na zewnątrz, nieznane, zimne i nieprzyjazne, ale też budzące ciekawość. Dziewczynka jest świadkiem zagubienia swoich rodziców i poszukiwania przez nich własnego miejsca w świecie, ich wzajemnych kłamstw, pretensji, zdrad i niespełnionych ambicji. Ale to tylko część intrygującej i pełnej emocji historii niespodziewanie zataczającej koło i łączącej troje bohaterów, którym autorka oddaje głos. Każde z nich inaczej podchodzi do życia, ma inne marzenia i cele. Inaczej postrzega związki i kieruje się odmiennymi zasadami, ale wszystkich łączy dążenie do bliskości, zrozumienia i miłości, dla której warto żyć. Czy to zbieg okoliczności, że ich drogi się przecinają, czy może jest im to z góry przeznaczone, zapisane w gwiazdach? Pierwsza część książki, momentami humorystyczna, ale poruszająca tematykę dość trudnych rodzinnych relacji nie przygotowała mnie na tak emocjonujący ciąg dalszy i budzące uśmiech zakończenie. Ujął mnie prosty i sugestywny styl autorki, płynące z treści emocje, ale też wnikliwość, z jaką kreśli obraz swoich bohaterów. Ta dość niepozorna objętościowo książka okazała się nie tylko zajmującą lekturą zachęcającą do refleksji, ale również skradła moje serce. Bardzo pozytywne zaskoczenie!