Izabela i sześć zaginionych koron

Pierwszy tom przygód nieszablonowej i przełamującej konwenanse księżnej Izabeli Czartoryskiej na tropie tajemnic przeszłości zachwycił mnie swoim autentyzmem, dynamiką i rzetelnością w oddaniu zarówno ówczesnego klimatu jak i kreacji postaci. Drugi jednak napisany jest z jeszcze większym rozmachem, dotyczy bowiem nie jedynie tajemniczego medalionu, ale polskich klejnotów koronnych wraz z legendarną Koroną Chrobrego. Ponownie spotykamy znany nam z części pierwszej duet, który łączy pasja do sztuki, pamiątek historycznych, tajemnic i… toruńskich katarzynek. Z echami rozbioru Rzeczypospolitej w tle Izabela, będąca już w kwiecie wieku i przystojny młodzian, na którego wyrósł Fryderyk Skarbek zwany Migdałem podejmują się próby odnalezienia zaginionych z wawelskiego skarbca klejnotów. I nie są jedynymi, którym marzy się ich odszukanie. "Znów to robili, znów byli w swoim żywiole" Próbując łapać najwątlejsze nitki tropów podążają z Krakowa do Wrocławia, z Berlina do Regensburga, z Torunia do Kolonii. Tylko czy są gotowi odkryć, kto ukradł insygnia królewskie? Zakładają wszak, że zrobił to któryś z zaborców, a jeśli prawda leży zupełnie gdzie indziej? Ponownie zachwycił mnie kunszt Autora w łączeniu fikcji literackiej z faktami, wplataniu postaci historycznych i nadawaniu im wielowymiarowości i w końcu w kreowaniu opowieści tak fascynującej, dynamicznej i wciągającej, że nie sposób się od niej oderwać. W powieści znalazłam dużo więcej niż zajmujące śledztwo związane z zaginionymi klejnotami, co samo w sobie rozpalało moją wyobraźnię. Ukazanie panujących układów politycznych i intryg, blasków i cieni życia zwykłych ludzi przybliżyły mi z autentyzmem ówczesne realia. Natomiast możliwość poznania tej niezwykłej i inteligentnej kobiety, jaką bez wątpienia była Izabela Czartoryska, od tej zwykłej ludzkiej strony sprawiło, że spojrzałam na nią zupełnie innymi oczami. Tym bardziej że obie nie znosimy kminku. A prawdziwą wisienką na torcie była dla mnie historia powstawania ostatecznego kształtu i smaku pierników toruńskich — katarzynek w czekoladzie, które uwielbiam.

1813 rok. Rosja zwycięża Napoleona i zajmuje Księstwo Warszawskie. Tym samym mocarstwa szykują się do kolejnego rozbioru Polski. Ponadto car Aleksander chce w ostateczny sposób upokorzyć Polaków i koronować się legendarną koroną Chrobrego - symbolem władzy i niepodległości państwa polskiego. Niestety okazuje się, że korona zniknęła. Zresztą tak jak i reszta wawelskiego skarbca… I tutaj wkracza księżna Izabela Czartoryska i jej niezawodny towarzysz Migdał. Czy tej dwójce uda się odnaleźć symbol dawnej potęgi Polski? Czy rozwikłają zagadkę zaginięcia nie jednej, lecz aż sześciu koron?… . . „Izabela i sześć zaginionych koron” autorstwa Krzysztofa P. Czyżewskiego to luźna kontynuacja losów dwójki bohaterów z pierwszej powieści - „Izabela. Świat w płomieniach”, a raczej kolejnego śledztwa przez nich prowadzonego. Nie musimy znać historii opisanej w pierwszej powieści, by przeczytać tę przytoczoną dzisiaj przeze mnie, jednak gwarantuję Wam, że gdy już raz poznacie losy tej dwójki, to będziecie chcieli więcej! . Bowiem powieść ta zawiera wszystko to, co najbardziej lubię: osadzona jest w prawdziwych realiach historycznych, nie wspominając o postaciach!, do tego intryga, zagadka do rozwikłania, a przy tym ciekawe perypetie bohaterów doprawione dozą dobrego humoru - przecież nie musi być całkiem poważnie 😉 . Samo tło historyczne przypomina o ciężkich czasach naszego narodu - okresie rozbiorów i upadku państwa polskiego, ale przez to powieść jest jeszcze ciekawsza! Pokazuje znane nam fakty historyczne z zupełnie innej strony, nie wspominając o tym, że przedstawia mnóstwo ciekawostek, o których nikt nie uczył nas w szkole! . Nie będę się już zagłębiać w szczegóły, bo miejsca by mi tutaj zabrakło, zachęcam do samodzielnego przeczytania! Na prawdę warto! To książka nie tylko dla miłośników historii! Czytelnicy lubujący się w rozwiązywaniu zagadek także będą zachwyceni!