Jak dzikie gęsi

Jesienią zawsze chętniej sięgam po literaturę obyczajową, a bogaty i wysoko oceniany dorobek Agnieszki Olejnik naturalnie skierował mnie ku książkom jej autorstwa. Równie ważnym powodem była nadchodząca premiera drugiego tomu cyklu „Gdziekolwiek jesteś”. Młodość, miłość i wojna to połączenie, które budzi ogrom emocji, nawet jeśli opowiadana historia jest w pełni fikcyjna. Tak jest i w przypadku powieści „Jak dzikie gęsi”, w której pięcioro młodych ludzi powinno śmiać się, bawić, przyjaźnić, kochać i planować przyszłość, a nie żyć w strachu, poczuciu zagrożenia, z widmem śmierci. Wiosną 1938 roku, gdy w Niemczech rządzą naziści lepiej nie przyznawać się do słowiańskich przodków i pacyfistycznych poglądów. Pochodząca z polsko-niemieckiej rodziny Katrin i wierny swojej religii wykluczającej przemoc Peter odczuwają zagrożenie równie realnie jak miłość, która połączyła ich od pierwszego wejrzenia. Ucieczka przed możliwymi reperkusjami rozdziela zakochanych, ale żyją nadzieją na szybkie spotkanie w Danzig. Autorka z ogromnym realizmem oddała nastrój ówczesnych Niemiec wypełnionych nazistowską propagandą i hitlerowskimi ideałami, w których narasta wzajemna wrogość, nieufność i strach. Gdzie wystarczy jeden donos, by zniszczyć czyjeś życie. Gdzie osoby uważane dotychczas za przyjaciół mogą okazać się niebezpieczne. Kreacja bohaterów tak odmiennych ukazuje wiele różnorodnych zachowań i motywacji począwszy od religijnego pacyfizmu Petera, ślepego zaangażowania w Hitlerjugend Rudolfa, poprzez zagrożoną przez wzgląd na swoje pochodzenie i poglądy ojca Katrin, zazdrosną i przez to niebezpieczną Marlene po milczącą Annę, skrywającą własne sekrety. Wchodzenie w dorosłość w okresie niepokojów, zmagania z trudnościami życia w obliczu bezwzględnej historii i rozświetlające uczucie, które napawa nadzieją sprawiają, że ta historia tak ogromnie wciąga i porusza. Cieszę się, że kolejny tom już na mnie czeka.

Czy w ponurej scenerii u progu wojny może rozkwitnąć kwiat pierwszej miłości? Katrin wraz z rodziną mieszka na Dolnych Łużycach. Kobieta jest pół Polką, pół Niemką, która coraz mniej bezpiecznie czuje się w rodzinnym mieście. Jeden donos, jedno źle szepnięte słowo wystarczy aby zniszczyć człowiekowi życie. Gdy dziewczyna wraz z rodziną decyduje się na wyprowadzkę, musi opuścić nie tylko rodzinny dom, ale również ukochanego który nie może z nimi wyjechać z powodu braku paszportu. Rudolf Hertz to członek Hitlerjugend, który oddany jest służbie ponad wszystko, nawet na miłość nie ma miejsca w jego życiu. Jednak w mężczyźnie to właśnie Katrin wzbudza wielkie zainteresowanie. Jednak do czego będzie zdolny Hertz, kiedy na drodze do dziewczyny stanie chłopak o szarych oczach? " Jak dzikie gęsi " to książka którą powinien przeczytać każdy fan historii około wojennych. Autorka ma niezwykle lekki styl pisania, potrafi zaczarować czytelnika tak że ciężko oderwać się od historii. Emocje i fabuła bardzo poruszają i zmuszają do refleksji. Bohaterowie są cudownie wykreowani. Świetnie śledziło mi się ich losy. Ich życie nie było łatwe w tamtych czasach. Piękna opowieść o miłości, nienawiści, strachu, nadziei i zazdrości która trzyma w napięciu i niepewności do ostatniej strony. Zakończenie zaskakuje i już nie mogę się doczekać kontynuacji… To idealna książka dla wszystkich lubiących historię i romans w tle. Myślę że skradnie wasze serca, tak jak skradła moje. Polecam ❣️

Otwierając kopertę z przesyłką od Wydawnictwo Filia zawsze odczuwam ekscytację. Tym razem prezent książkowy sprawił mi ogromną przyjemność. Niespodzianka bardzo spodobała mi się. "Jak dzikie gęsi" to historia, której akcja rozgrywa się w okropnych czasach, bo przed wybuchem II wojny światowej, wiosną 1938 roku. Autorka stworzyła niezwykle poruszającą historię o dwójce młodych ludzi, którzy zakochali się w sobie w bardzo ciężkich czasach. Ona pochodzi z polsko - niemieckiej rodziny, a jej ukochany pochodzi z niemieckiej rodziny. Czy ich miłość ma szansę na przetrwanie u progu wojny? Co trzeba poświęcić, by ocalić najbliższych? Przekonajcie się sami sięgając po tę książkę. Uwielbiam czytać historie wzruszające i z historią w tle. Fabuła jest znakomita, ciekawa i wciągająca już od pierwszej strony. Świetna kreacja bohaterów. Śledziłam ich losy z ogromną ciekawością. Byłam poruszona ich życiem. W tamtych czasach nic nie było pewne. Wystarczył jeden donos, by zniszczyć człowiekowi życie. Podłość, nienawiść, okrucieństwo i brutalność przebija się przez kartki tej powieści. Autorka pokazuje nam z czym musieli zmierzyć się bohaterowie tej powieści. Co musieli poświęcić i na co uważać, by ocalić rodzinę i siebie. Nie będziecie nudzić się ani przez chwilę. Gwarantuję Wam, że doznacie prawdziwy wachlarz emocji, wzruszycie się i nie oderwiecie się od tej książki. To idealna lektura dla fanów romansów, obyczajówek oraz literatury wojennej. Obiecuję Wam, że skradnie Wasze serca. Ja już czuję niedosyt i z niecierpliwością będę czekała na kontynuację. Jestem zachwycona. Polecam z całego serca!

Agnieszka Olejnik stworzyła bardzo interesującą i wzruszającą powieść "Jak dzikie gęsi". Zaciekawiła mnie od samego początku. Chciałam poznać historię jej bohaterów. W trakcie czytania płynęły mi łzy. Zżyłam się z niektórymi postaciami. Bardzo przejęłam się ich losem. Powiem nawet, że przez moment stanęło mi serce. Końcówka książki spowodowała u mnie emocjonalny szok. Szczerze, nie mogę się doczekać kolejnej części. Dlaczego? Tego dowiecie się, czytając "Jak dzikie gęsi". Autorka Agnieszka Olejnik swoich bohaterów umieściła w bardzo trudnych czasach. Poznajemy ich losy od 1938 roku. Nasi bohaterowie to: Katrin Dulke — ta bohaterka jest pół-Polką. Co grozi jej w nazistowskich Niemczech, gdzie liczy się czystość rasy? Podoba mi się postawa ojca tej bohaterki. Jacob Dulke doskonale wie, że krajem rządzi szaleniec i nie zgadza się z jego poglądami. Czy przyjdzie mu słono zapłacić, za swoje myślenie? Nie chciał iść do wojska, ani strzelać do ludzi. Uważał to za nieludzkie. Był i jest pacyfistą. Katrin jest piękną dziewczyną. Dla niej nie liczą się pieniądze, tylko to, co ma się w sercu. O jej zainteresowanie będzie się starało dwóch młodych mężczyzn. Ciekawi was, którego wybierze? Ta bohaterka w swoim życiu dużo przejdzie. Autorka dla niej stworzyła mnóstwo problemów. Czy mimo wszystko zawsze będzie chodziła z podniesioną głową? W celu ratowania życia będzie musiała opuścić ukochane miasto. Czy jeszcze kiedyś do niego powróci? Marlene Wiemann — można śmiało powiedzieć, że jest fałszywą przyjaciółką Katrin. Do czego może się posunąć zazdrosna przyjaciółka? Nie podobała mi się ta bohaterka. Jest po uszy zakochana w Rudolfie. Co z tego wyniknie? Anna Kushner — bardzo chorowita i nieśmiała przyjaciółka Katrin i Marlene. Cierpi na epilepsję. Anna to tajemnicza i bardzo skromna osoba. W pewnym momencie bardzo mnie zaskoczyła. Pozytywnie, czy negatywnie? Peter Kessler — bardzo dobry młody mężczyzna. Nie ma rodziców. Jest kuzynem Marlene. Pracuje w karczmie pana Lehmanna, który za ciężką pracę daje mu marne grosze. Kiedy pierwszy raz zobaczył Katrin, zakochał się w niej bez reszty. Tylko czy ona i jej rodzice będą chcieli biednego chłopaka? Jest przeciwny wojnie. Nie weźmie do ręki karabinu. Nie chce zabijać ludzi. Nie chce walczyć. Co zrobi, gdy świat stoi u bram drugiej wojny światowej? Musi się ukrywać. Odmowa wstąpienia do Hitlerjugend grozi więzieniem. Bardzo go polubiłam. Dużo w swoim życiu wycierpiał z rąk nie tylko najbliższej rodziny. Bałam się o niego. Życzyłam mu jak najlepiej. Czy poszło po jego myśli, czy nie? Dowiecie się podczas czytania "Jak dzikie gęsi". Wierzy w Boga. Dba o bliźnich. Nie chodzi do kościoła, tylko modli się w domu. Nie zrobi niczego, co byłoby niemiłe Bogu. We wszystkim szuka dobra. Postawa godna naśladowania. Tak został nauczony przez dziadka, który go wychowywał. Rudolf Hertz — ten bohater nie ma łatwego życia przez swojego ojca. Gdy poznacie jego rodzinkę, będziecie w szoku. On jest zakochany w Katrin. Czy jest to tylko platoniczna miłość? Ten bohater nosi mundur Hitlerjugend. Jest zwolennikiem ideologi Hitlera. Według niego najważniejszym zadaniem Niemki jest rodzenie dzieci. Czy taki sam pogląd podzielają Katrin, Marlene i Anna? Czy tak naprawdę zadaniem kobiety jest tylko małżeństwo i macierzyństwo? Czy do niczego innego się nie nadają? Rudolf mocno mnie przerażał. Był zagrożeniem dla wszystkich, nawet dla samego siebie. On ukrywa coś wstydliwego przed innymi. Musicie sami odkryć, co to jest. Kto przyjdzie z pomocą jednej z bohaterek, gdy jej ojciec zaginie bez śladu? "Jak dzikie gęsi" to bardzo ciekawa historia. Znalazłam w niej mnóstwo zwrotów akcji, oryginalne zakończenie, różnorodnych bohaterów i ciekawą fabułę. Spotkałam tutaj fałsz, zazdrość, nienawiść, czystą i prawdziwą miłość, przyjaźń i walkę o lepsze jutro. Tej powieści się nie czyta, przez nią się płynie. Kiedy doszłam do jej końca, byłam bardzo smutna, że muszę pożegnać się z bohaterami. Mam nadzieję, że autorka nie da nam długo czekać na dokończenie tej historii. Jestem bardzo ciekawa, jak potoczą się dalsze losy: Katrin, Marlene, Anny, Petera i Rudolfa. "Jak dzikie gęsi" to idealna powieść, dla wszystkich miłośników literatury obyczajowej z historią w tle. Ta książka jest godna polecenia. Nie będziecie się nudzić, czytając, a czas poświęcony na tę historię nie będzie czasem straconym. Idealna historia na początek wiosny.

okładka książki jest równie piękna jak jej wnętrze. Wspaniały styl pisarski, który pisany jakby w spokoju przekazywał nam niekoniecznie dobre wieści. Autorka na początku książki zrobiła doskonały wstęp, który nie zapowiadał tak strasznego końca. Od razu ciarki przeszły prze moje ciało. Cokolwiek nie chciała nam ukazać, to robiła to zawsze jakby z wprowadzeniem, by przygotować nas emocjonalnie. Przeplatała tutaj opowieści dające radość z tymi, które dały nie tylko smutek, niepokój, ale i nerwy. Gdy opisywała jak wygląda nauka w szkole niemieckiej, to aż ciśnienie mi się podnosiło. Tutaj tylko naród niemiecki był dobrze traktowany, a inne znosili do zwykłego popychadła, jakby ludzi gorszej rangi, niższej jakości. Bardzo mnie to drażniło i powtarzałam sobie, że to tylko książka i tak nie zmienię tego, co już było. Opowieść przedstawi nam czasy tuż przed wojną. Kiedy to ludzie przestali czuć się bezpiecznie we własnych domach i niemal zmuszeni byli uciekać, jeśli chcieli przeżyć. Mi też było smutno, kiedy czytałam opisy jak było im ciężko porzucić ostoję, którą sami zbudowali. My poznamy tutaj miłość, która zaowocowała dzieckiem o imieniu Katrin i następnie jej losy. Od małego była uczona, że nie może się przyznawać do polskiego pochodzenia matki. Wiedziała, że jakiekolwiek napomknięcie przy bliskich o swoich polskich poglądach może okazać się dla niej zgubne. Bardzo często jednak walczyła sama ze sobą, gdyż bolały ją słowa kolegów, jakie kierowali do ludzi z jej utajonej rodziny. Wybrała drogę milczenia i odwracania tematu na przyjemniejsze, choć nigdy nie mogła przestać się pilnować. W momencie, kiedy ukazana nam zostaje postać Rudolfa, domyślamy się, że coś poczuje do Katrin. Nie wie jednak, że obiekt jego westchnień jest tą z której pochodzenia szydzi. Na tym jednak ta opowieść się nie kończy. Autorka wplotła tutaj losy jeszcze jednej postaci, która nieco tutaj namieszała, ale i sprawiła, że od książki nie można było się oderwać. Nie chciałabym żyć w tamtym okresie czasowym, kiedy dzielono na ludzi lepszych i gorszych. Kiedy to trzeba było ukrywać swoje myśli na rzecz społeczeństwa w którym się przebywa i rządzących. Lekko się ją czyta, ale jest burzą emocjonalnych doznań. Takie bolesne piękno na tle natury. Bardzo ją polecam:-)