Jak kamień w wodę

Czytałam poprzednie książki autorki, więc ten tytuł również przekonał mnie do siebie opisem od razu. Wiem, że to kolejna seria, ale nie mogłam przejść obok obojętnie. Czy było warto? 'Zawsze w takich sytuacjach zastanawiała się, jak to możliwe, że obcy ludzie okazywali jej tyle dobroci, podczas gdy ci, po których można by tego oczekiwać, nieodmiennie ją odpychali.' Kiedy Kornelia Pliszka była nastolatką, miała niemiłe spotkanie ze stróżami prawa. Mówiąc ogólnie, nie chcieli udzielić jej pomocy, kiedy najbardziej tego potrzebowała. Po latach po raz kolejny potrzebuje pomocy policji, ponieważ jest ktoś, kto ją prześladuje. Czy nadszarpnięte zaufanie uda się odbudować? Czy może tym razem po raz kolejny wygrają uprzedzenia, a dziewczyna pozostanie sama sobie? Historia przedstawiona z perspektywy głównej bohaterki. Poznajemy zarówno przeszłość jak i wydarzenia teraźniejsze. Jedno z drugim ściśle się ze sobą łączy. Kornelia nie miała łatwego dzieciństwa, ale też jako dorosła kobieta okazuje się być w niebezpieczeństwie. Jest samotna, dlatego tym łatwiej wziąć ją sobie za cel. Powieść obyczajowa z tłem kryminalnym. Jest to zdecydowanie lżejsza historia niż te, po które zazwyczaj sięgam. Ważniejsze od rozwiązania zagadki są relacje pomiędzy bohaterami. Autorce udało się stworzyć więź pomiędzy Kornelią Pliszką, a czytelnikiem. Poznając jej losy zdecydowanie chcemy więcej. 'Zbyt dobrze wryły jej się w pamięć porozumiewawcze spojrzenia policjantów, kpiące uwagi i pełne politowania uśmiechy, żeby nie czuć obaw, że historia się powtórzy.' Książka więcej w sobie ma z obyczajówki, niż kryminału, ale czytało się ją bardzo przyjemnie. W tle mieliśmy oczywiście zagadkę do rozwiązania, jednak nie była ona najważniejsza. Miło było poznać bohaterów nowej serii, którzy będą nam towarzyszyć dłużej niż tylko w tym jednym tomie. Osobiście nie mogę się już doczekać, kiedy sięgnę po kontynuację. Polecam! 'Nigdy nie potrafiła pielęgnować w sobie urazy, obce jej było uczucie nienawiści. Nawet gdy ktoś zrobił jej przykrość, po pewnym czasie zapominała o tym i traktowała tę osobę całkiem normalnie. Twierdziła, że jest zbyt leniwa na nienawiść.'