Jak to się stało?

Dwie kobiety, matki, żony. Jeden przypadek i jedna prawda. Natalia i Urszula z pozoru dwie obce sobie osoby które w dniu narodzin, zostały podmienione w szpitalu. Jeden przypadek pozwala odkryć te szokująca prawdę z którą trzeba się zmierzyć. Czy kobiety będą potrafiły odnaleźć się w nowej rzeczywistości? Jaką cenę przyjdzie im zapłacić? "Jak to się stało" lekka książka przedstawiająca nie tylko zamianę dzieci w szpitalu, ale również problemy rodzinne, przyjaźń, miłość oraz rozterki bohaterów. Ciekawi bohaterowie, wielkie emocje i świetnie wymyślona fabuła ( choć nie ukrywam że zakończenie trochę mnie rozczarowało, takie naciągane, nierealne) Dzięki lekkiemu stylowi autorki książkę czyta się szybko i przyjemnie. Wielowątkowa opowieść o trudach życia codziennego oraz o spełnianiu marzeń na które nigdy nie jest za późno. Sami bohaterowie są naprawdę świetnie wykreowani, chodź nie zabrakło chęci potrząśnięcia nimi 🤭 Polecam jako lekką lekturę na cięższe dni

Lubicie książki Anny Karpińskiej? Ja jestem jej wierną fanką. Uwielbiam książki tej autorki, ponieważ są to autentyczne historie, pełne emocji i wzruszeń. “Jak to się stało” to książka o trudnych relacjach rodzinnych, walka o siebie i swoje marzenia. Natalia i Urszula to dwie kobiety, które różni bardzo dużo. Los postanowi skrzyżować ich drogi ze sobą. Ojciec Natalii jest bardzo chory i potrzebuje przeszczepu nerki, córka nie waha się ani chwili i jest skłonna oddać mu swoją nerkę. Jednak okazuje się, że Natalia nie może być dawcą, bo nie jest córką swojego ojca. Natalia zrobi wszystko, aby ratować ojca, dlatego postanawia odszukać biologiczną córkę swoich rodziców i namówić ją do oddania nerki ojcu. Tą siostrą okazuje się być Urszula. Przed odryciem prawdy rodzina Natalii i Urszuli zdążyła się zaprzyjaźnić. Jak obie kobiety poradzą sobie po odkryciu prawdy? Natalii początkowo będzie bardzo ciężko i nie będzie mogła się odnaleźć w nowej sytuacji, tymbardziej, że jej matka naciska na to, żeby odnaleźć biologiczną córkę. Natalii jest bardzo ciężko gdy to słyszy. Urszula też nie ma lekko. Marzy o podróżowaniu, chce coś jeszcze w zyciu osiągnąć. Tymczasem utknęła na wsi, a jej mąż nie liczy się z jej zdaniem. Anna Karpinska po raz kolejny udowadnia, że nie boi się trudnych tematów. Ta książka to prawdziwy rollercoaster emocji i wzruszeń. Bohaterowie są bardzo autentyczni. Historia opisana przez autorkę pokazuje nam jak w życiu niczego nie można być pewnym.

To naprawdę piękna książka. Całą historię ujrzymy z perspektywy dwóch postaci, których losy będą się ze sobą przewijały. Autorka poruszyła tutaj ważne tematy o których rzadko się w książkach czyta. Pierwszym jest małżeństwo z mężczyzną, który już posiadał swoje dziecko. Jego małżonka zaczyna coraz bardziej czuć się od niego odtrącona. Niby wie, że ma dobrego męża, lecz kiedy zaplanowała podróż dla całej rodziny, on obwieścił jej, że ma inne wydatki na własne dziecko. To było dla niej policzkiem, gdyż chciała, aby wszystkie dzieci były traktowane na równi. Nie omówił jej sprawy uczelni z nią, gdyż chodziło tylko o jego córkę, nie ich. Było jej przykro, gdyż zaznacza, że ona dla wszystkich się poświęciła rezygnując ze swoich marzeń. Dlaczego więc teraz on tego nie docenia? Kolejną problematyką, tylko u innej rodziny okaże się zwykły przypadek. Mężczyzna w podeszłym wieku trafi do szpitala i będzie potrzebował przeszczepu nerki. Do badań podejdzie jego małżonka i córka, jednak wyjdzie na to, że ich geny są różne. Czy wychodzi na to, że mogli podmienić dziecko w szpitalu? Powiem wam, że córka choć już dorosła, to jednak zaczyna czuć się obco w domu, który wcześniej uważała za rodzinny. Niby rodzice zaznaczają, że bez względu na wszystko i tak będą ją kochać, ale czy tak się stanie? Jak to możliwe, by przez tyle lat nikt o niczym nie wiedział? Czy będzie kobieta chciała poszukać biologicznych rodziców? My znamy myśli każdej z rodzin, widzimy ich problemy i wiemy, że bardzo przy tym cierpią. Autorka wspaniale oddała przy tym ich emocje, wybierając najbardziej prawdopodobne zachowania postaci w tym temacie. Rodzice dla swoich dzieci potrafią zrobić wszystko, tylko jak zaakceptować fakt, że każdy z nich stracił tyle cennego czasu? Jak odnaleźć prawdziwą córkę chorego ojca, kiedy wiemy, że czas gra główną rolę? Dawno się tak nie wzruszałam. Pisarka duży nacisk dała na emocje, bez zbędnych opisów, bez ozdobników, tylko zwróceniem uwagi na otoczenie gdzie aktualnie przebywają. Polecam przeczytać, gdyż uważam, że wniesie wiele dobrego do naszego życia:-)