Jestem otchłanią

~ On żyje w cieniu dlatego jest niewidzialnym dla innym. Ale czy na pewno? Sprzątający mężczyzna żyje według ustalonych przez siebie zasad i każdy z jego dni wygląda podobnie, do tego stopnia, że rutyna jest wręcz paraliżująca. Bada wszystkie wyrzucane przedmioty do kosza, dzięki czemu jest w stanie zebrać wiele niezbędnych informacji o ich właścicielach, co szybko pozwala mu wytypować kolejną ze swoich ofiar. Podczas rzadkich wieczorów bywają momenty, że pozwala sobie na małe odstępstwa. Dlaczego to jest dla niego tak ważne? Czy zaspokaja to jego pragnienia? Skąd te jego fobie? I najważniejsze co takiego zdarzyło się w jego dzieciństwie, co wpłynęło na jego obecne zachowanie? Pewnego dnia, wszystko się odmieniło i pomimo walki z samym sobą, sprzątający mężczyzna, pod wpływem impulsu, ratuje tonącą w basenie dziewczynkę. Od teraz coś się zmieniło, jedno zdarzenie ujawniło jego prawdziwe oblicze. Teraz już każdy go rozpozna zwłaszcza ona - kobieta, która tropi go od dawna... ~"Jestem otchłanią" autorstwa Donato Carrisi, włoskiego pisarza, scenarzysty i dramaturga to moje pierwsze spotkanie z autorem i na pewno nie ostatnie! Do tego stopnia, że po dziś dzień mam wielkiego kaca książkowego. Chyba nikt inny do tej pory, a przeczytałam mnóstwo książek nie stworzył tak mrocznej, a zarazem dosadnej, niepokojącej aury wokół swojego bohatera. To właśnie główny bohater i jego chore zachowanie, spaczone myśli, totalnie zniszczona, poturbowana i sponiewierana psychika są punktem kulminacyjnym całej historii. Ja jestem wprost zachwycona za kreację głównego bohatera bo nadało to literackiego kunsztu całości, zadbaniu o każdy szczegół. Dlatego z czystym sumieniem będąc już jakiś czas po lekturze stwierdzam, że był to rasowy bardzo rzadko spotykany, naprawdę mocny naszpikowany wszelkim złem, brudem, bólem, strachem, niepokojem, mrokiem, thriller psychologiczny z prawdziwego zdarzenia, który jasno uzmysławia nam jak dzieciństwo kreuje nasze dalsze życie. Mistrzostwo! Na pewno nadrobię ekranizację.Czytajcie. Polecam J.K.

Donato Carrisi powraca. I to w doskonałym stylu. Mistrz grozy i demonów. Walczy z otchłanią, a sam nią jest. Mężczyzna sprzątający jest niewidzialny, a przynajmniej ma takie przekonanie. Żyje według ustalonego rytmu. Analizuje każdy wyrzucony do kosza przedmiot, na jego podstawie dowiaduje się wiele o właścicielach śmieci. I na tej podstawie typuje swoje ofiary. Dlaczego tak postępuje? Czy jego zachowanie może mieć związek z jego smutną przeszłością? Nieoczekiwanie – wbrew sobie – mężczyzna sprzątający ratuje tonącą w basenie dziewczynkę. Coś go tknęło, jakich niewidzialny odruch ludzki. Ujawnił się, a tego nie chciał. Teraz wszyscy go poznają. Stanie się widzialny, będą go szukać. Co nim poniosło, że tak postąpił? Jego zachowanie nie podoba się innym osobo, w tym kobiecie, która depcze mu po piętach. Chce go dorwać. Ale on nie może na to pozwolić, musi być sprytniejszy. Ale gdy pętla wokół niego się zacieśnia, przestaje myśleć racjonalnie, w każdej chwili może popełnić kolejny błąd … Każda kolejna strona tej historii pcha nas w ramiona strachu i niepokoju. Nie wiemy, co czyha dalej, czego możemy oczekiwać i na co powinniśmy się przygotować. Autor nas osacza mrokiem swoich postaci, ich wewnętrzną walką z demonem własnego „ja”. Zniszczone psychiki jego bohaterów są przerażające i przenikliwe. Jakimi trzeba być mistrzem pióra, aby stworzyć tak życiowe poturbowane i pokiereszowane psychiki, aby pozwolić sobie na wykreowanie demonicznych postaci. A wszystko ma swoje źródło w dzieciństwie bohaterów i męce, jaka była ich udziałem. Ten los stworzyli im najbliżsi, ludzie, których kochali i którym ufali. Dlaczego? Nie znam odpowiedzi i nigdy zapewne jej nie poznam … Jestem otchłanią to znakomity thriller psychologiczny, z wieloaspektową fabułą, w której poszczególne elementy się uzupełniają i przenikają. Bardzo bolesny mamy przed sobą obraz, smutny, a zarazem przerażający. Autor bardzo dosadnie i wyraźnie akcentuje przemoc w rodzinie, przemoc wobec dzieci, przemoc wobec drugiego człowieka. Pytanie „dlaczego” nie schodzi mi z ust. Jak można krzywdzić bezbronną istotę, która żyła w ciele kobiety przez wiele miesięcy, jak można dręczyć fizycznie i psychicznie dziecko? Temat istotny, wymagający naszego skupienia i uwagi. Wobec krzyku bezbronnych nie można przechodzić obojętnie, należy zawsze reagować na wszelkie zło. Cieszę się, że autor wyeksponował tak ważny temat i zainspirował do dalszej dyskusji w tej materii. Lektura ciekawa, wnikająca głęboko w psychikę odbiorcy, akcentująca swoją obecność. Ocknij się i wejdź w swoją osobistą i mroczną otchłań. Zawalcz ze swoimi demonami i nie pozwól, aby całkowicie tobą zawładnęły. Mocna powieść, wprowadzająca w mroczny świat osobistych i aktywnych wewnętrznych demonów. Polecam, ale jednocześnie przestrzegam, dla odważnych i o mocnych nerwach.

Po książki Donato Carrisi mogę sięgać w ciemno i wiem, że nigdy się nimi nie zawiodę. Podobnie było w przypadku „Jestem otchłanią”, którą przeczytałam zaraz po premierze i chętnie do niej wróciłam przy okazji jej adaptacji filmowej. Bo może nie wiecie, ale „Jestem otchłanią” możemy już oglądać na kinowych ekranach! W „Jestem otchłanią” dzieje się naprawdę wiele. Tematem przewodnim jest przemoc i wpływ toksycznego dzieciństwa na życie człowieka. Im dalej brniemy w książkę tym częściej przekonujemy się, że mrok tkwi w każdym z nas, ale to od nas i naszej przeszłości zależy czy nas ogarnie. W książce aż kipi od mroku, niepewności i psychologicznych zagadek przez które do samego końca nie jesteśmy w pełni przewidzieć kto jest tym dobrym, a kto złym. Autor wodzi nas za nos, przeraża i czaruje, a przez książkę dosłownie się płynie i nie chce się jej odkładać na bok. Początkowo może się wydawać, że fabuła jest banalna. Jednak Carrisi sprawia, że nawet coś z pozoru banalnego nabiera zupełnie innego wymiaru. Tutaj tak naprawdę wszystko ma znaczenie i dowiadujemy się wiele o ludzkiej naturze, a autor niejednokrotnie nas zaskakuje i to emocje stawia na pierwszym miejscu. „Jestem otchłanią” to książka o wielu warstwach, które stopniowo odkrywamy aby przekonać się ile mroku może kryć w sobie każdy z nas. Autor sprawia, że czytelnik nie może być bierny na krzywdę, a emocje aż z niego kipią. Zdecydowanie polecam!