Już nikt mnie nie skrzywdzi

Maks Hajder, licealista w warszawskiej szkole wpada w szał i atakuje nożem domowników. Niestety jego rodzice giną na miejscu natomiast jego młodszy brat trafia do szpitala w stanie krytycznym. Służba która przybyła na miejsce zbrodni zastaje szokujący widok: Widzą Maksa siedzącego spokojnie na podłodze a w jego otoczeniu są zakrwawione ciała. Po tygodniu Maks próbuje odebrać sobie życie przez co zapada w śpiączce. Po przebudzeniu nie za wiele pamięta. Prowadzący śledztwo policjanci próbują się dowiedzieć dlaczego spokojny, lubiany i pochodzący z dobrego domu nastolatek dopuścił się zbrodni. Jednak jego życie nie było takie kolorowe jak każdemu się wydawało. Maks wyjawia im w jakim domu musiał żyć i z czym się mierzyć na co dzień. Nikt nie wiedział co dzieje się za zamkniętymi drzwiami. 🔪🔪🔪🔪🔪🔪🔪🔪🔪🔪🔪🔪 Znacie serię Liceum Freuda? Ja czytałam każdy tom za jednym posiedzeniem i z niecierpliwością czekałam na kolejny. I tym razem było tak samo. Gdy widzę zapowiedź jestem chyba najszczęśliwszą czytelniczką 🤭😂 Znam twórczość Marcela. Czytałam każdą jedną książkę spod jego pióra i wiem czego mogę się spodziewać. Jednak to co znalazłam tutaj przeszło wszystkie moje oczekiwania. Zaczynając "Już nikt mnie nie skrzywdzi" nie spodziewałam się dostać tak brutalnej, aż momentami niesmacznej historii. Byłam autentycznie wstrząśnięta tym co czytam. W chwilach kulminacyjnych wstrzymywałam oddech bojąc się o życie bohaterów. Marcel przyciągnął mnie emocjonalnie po asfalcie bez grama zwątpienia. I cieszę się że to zrobił. Sięgając po jego książki chce być przeciągnięta emocjonalnie, żebym po przeczytaniu książki zapomniała jak się nazywam. O to chodzi w takich książkach. Wciągnąć czytelnika w stu procentach, by nie mógł uwierzyć w to co czyta,by nie mógł się powstrzymać przed przeczytaniem książki do końca. To nie jest lekka pozycja. Będziecie mieli wątpliwości podczas czytania czy jesteście w stanie to udźwignąć psychicznie. Bo to nie jest milutka historia o nastolatku. Ta powieść jest wręcz naszpikowana brutalnością, krwią, ciężkim dzieciństwem. Uwielbiam mocne książki a kto jak kto ale Marcel genialnie potrafi napisać taki właśnie powieści. I z ręką na sercu uważam ten tom najlepszy ze wszystkich!! 😎 Koniecznie przeczytajcie i dajcie znać jak Wam się podobała 👀

Może to dziwne co teraz wam powiem, ale książki pana Mossa coraz bardziej przypominają mi poradniki, których zadaniem jest zwrócenie uwagi na krzywdy, które się dzieją na świecie. Bardzo podobnym schematem działa autorka Agnieszka Lis, która również pisze historie opowiedziane przez życie. W tej książce znalazły się dość trudne tematy, między innymi przemoc w rodzinie. Autor bardzo fanie poprowadził akcję, gdyż wpierw poznajemy co się stało. Ciężko jest uwierzyć w to, by nastolatek zaszlachtował swoją rodzinę. Policja prowadzi śledztwo i jesteśmy obecni przy rozmowie jaka się odbywa z nim w szpitalu. Ma opowiedzieć nam jak do tego doszło i jeśli mam być szczera, są to bardzo wstrząsające opisy. Gdyby spotykało to moją rodzinę, podejrzewam, że zareagowałabym tak jak on, tylko pytanie brzmi, kto tak naprawdę dopuścił się większej krzywdy? Jego nerwy naprawdę dochodziły do wszelkich granic wytrzymałości. Matka zamiast ich bronić, łagodziła sprawę jak mogła. Biegała na każde skinienie jego ojca, dokupywała mu alkohol, pozwalała się poniewierać i każdy kto o tym czyta zastanawia się, dlaczego? Czy faktycznie był tak idealnym aktorem, że nikt nie widział, że w tej rodzinie dochodziło do przemocy? Czemu jego mały brat patrzył na wszystko i nie reagował? Autor krok po kroku przeprowadza nas przez te okrucieństwa, tylko im dalej, tym sprawa robi się coraz bardziej zagmatwana i więcej pojawia się niewiadomych. Poruszony został również wątek nadużywania alkoholu, brania narkotyków, pragnienia dopasowania się do innych dzieciaków, zdobycie popularności, oraz pragnienie spokoju, za wszelka cenę. Niby można uważać, że skoro poznaliśmy początek książki, to można uznać, że już nic ciekawego się nie wydarzy. Otóż bądźcie pewni, że to tylko schyłek góry lodowej. Podpięłam ją pod poradnik z tego względu, gdyż mamy tu problematykę ludzkości, ukazanie błędów postępowania, zatarcie granic między już nie daję rady, a nie wytrzymam, jeśli czegoś nie zrobię. Oczywiście na końcu są konsekwencje, które wszystko wyjaśniają. Czytajcie pomiędzy wierszami, bowiem autor serwuje nam podpowiedzi. Czas biegnie tutaj od momentu po tragedii, do czasu wstecznego, kiedy wszystko zaczynało się dopiero dziać. Pisana z perspektywy postaci sprawia, że ciężko się czyta tak drastyczne opisy i myśli. Do przeczytania na raz i zapamiętania tylko do końca życia.

Książki Marcela Mossa już praktycznie biorę w ciemno. Autor wydaje powieści dość często co bardzo mnie cieszy. Ostatnio miała premierę kolejna część cyklu o Liceum Freuda. Jednak "Już nikt mnie nie skrzywdzi" możemy czytać bez znajomości poprzednich części. Książkę przesłuchałam w audiobooku. Maks Hajder z pozoru zwykły licealista podczas kłótni rodzinnej wpada w szał i atakuje nożem domowników. Jego rodzice giną na miejscu, a młodszy brat w stanie krytycznym ląduje w szpitalu. W krotce po tych wydarzeniach Maks próbuje popełnić samobójstwo. Zapada w śpiączkę, a gdy przytomnieje nie może przypomnieć sobie faktów z tego tragicznego dnia. Podczas przesłuchania etap po etapie śledczy dowiadują się strasznej prawdy o wydarzeniach zarówno w dniu, jak i sprzed tragedii. Autor przed każdym rozdziałem podaje nam statystyki dotyczące znęcania się, przemocy w rodzinie dotykające dzieci. Nie byłam świadoma ogromu tych liczb. I jest coraz gorzej. A dostęp do pomocy jest dość lichy. Kolejny raz historia którą poznajemy uświadamia nam jak bardzo jest źle i skłania do refleksji. Książkę tę powinni przeczytać zarówno młode osoby jak i rodzice. Wiadomo, że wydarzenia w fabule mają nam dowalić. Ukazać ewentualne skutki choć wcale się tak stać nie musi. Ale działa to mocno na wyobraźnię. Najbardziej martwi mnie to co się dzieje w szkołach. Mam nadzieję, że moje dziecko nigdy nie doświadczy takich rzeczy z jakimi zmagał się Maks. Mamy w fabule do czynienia z przeskokami w czasie. Świetnie to uzupełnia historię i daje nam pełen obraz historii. Oczywiście autor zaskoczył mnie kilka razy. Ale już się do tego w jego książkach przyzwyczaiłam. Nigdy nie jestem w stanie przewidzieć jak to się skończy. Biorę również pod uwagę te złe scenariusze. Jeśli macie zamiar zabrać się za tę powieść to przestrzegam przed okrutnymi scenami. Potrafią zamrozić człowieka. Zostały mi tylko dwie książki autora do nadrobienia. Niedługo się z nimi rozprawię

Uwielbiam historie spod pióra Marcela Mossa. Z każdej strony powieści wylewają się ogromne emocje, które sprawiały, że czułam się jak na kolejce górskiej. Autor trzymał mnie w napięciu do samego końca. Nie wiedziałam czego mogę spodziewać się przewracając kolejne strony. Autor nie boi się poruszać trudnych tematów i ważnych problemów w społeczeństwie oraz życiu codziennym. Jego książki poruszają tematy o trudnych relacjach rodzinnych, przemocy domowej, przemocy fizycznej i psychicznej ze strony rówieśników, prześladowanie w szkole, hejtu internetowego, depresji. Autor zwraca uwagę czytelnikom, że młode osoby nie potrafią rozmawiać o swoich problemach z bliskimi. Duszą w sobie negatywne emocje, bo boją się, że zostaną niezrozumieni i zlekceważeni. W internecie szukają pomocy i anonimowo zwierzają się ze swoich traum. Autor porusza temat internetu i zwraca uwagę, że tam nic nie ginie. "Już nikt mnie nie skrzywdzi" to przerażająca historia o siedemnastoletnim uczniu warszawskiego liceum. Maks Hajder w trakcie rodzinnej awantury wpadł w amok i zaatakował bliskich nożem. Jego rodzice giną na miejscu, a jego ośmioletni brat trafia do szpitala i jest w stanie krytycznym. Tydzień po zatrzymaniu Maks próbuje powiesić się w celi. Zapada w śpiączkę, a gdy budzi się zostaje przesłuchiwany przez podkomisarz Liwię Radke oraz komisarza Jonasza Frasera. Śledczy próbują rozwikłać zagadkę, co takiego stało się, że nastolatek dokonał tak bestialskiej zbrodni. Maks dzieli się ze śledczymi swoimi bolesnymi i traumatycznymi wspomnieniami z dzieciństwa. Policjantka Liwia z biegiem czasu odkrywa prawdę o tym , co działo się w szanowanym domu Hajderów i jest przerażona ogromem przemocy jakiej doznał Maks. Ojciec Maksa za zamkniętymi drzwiami ich domu okazywał swoje prawdziwe oblicze. Matka Maksa zapadła w depresję po śmierci młodszego syna i nie potrafiła przeciwstawić się swojemu mężowi tyranowi. Mężczyzna obwiniał Maksa o śmierć młodszego syna i zafundował Maksowi koszmarne dzieciństwo. Liwia odkrywa w jak toksycznym domu wychowywał się Maks. Podejrzewa też, że chłopak nie mówi jej prawdy. Czy odkryje, co tak naprawdę wydarzyło się tego feralnego dnia w domu Hajderów? Przekonajcie się sami. Przyznam się, że śledząc losy Maksa miałam łzy w oczach. Ogrom potworności jakie przeżył ten młody chłopak złamał mi serce. Autor jak nikt potrafi poruszyć czytelnika i zagłębić się w psychikę ludzką. Na końcu książki znajdziecie rozmowę autora z psychoterapeutką i dowiecie się jak rozpoznać przemoc w rodzinie oraz jak pomóc ofiarom. Także, co należy zrobić, gdy podejrzewacie, że Wasze dziecko ma jakiś problem, a nie chce o tym rozmawiać. Z tyłu książki znajdziecie ważne numery telefonów, które są czynne całą dobę i bezpłatne. Ta książka poruszy Wasze serca i wstrząśnie Waszymi myślami. Przekonacie się, że do najokrutniejszych czynów dopuszczają się osoby, których nigdy o to nie podejrzewalibyście. Nigdy nie wiadomo, co dzieje się za zamkniętymi drzwiami innych ludzi. Ktoś towarzyski, miły i przebojowy może okazać się manipulatorem, który w domu ściąga maskę z twarzy i funduje swojej rodzinie prawdziwe piekło na ziemi. Autor pokazuje do jakiej tragedii może dojść, gdy nikt nie zareaguje. Ta historia zmusza do refleksji i przemyśleń. Długo pozostanie w mojej pamięci. Jeśli lubicie twórczość Marcela Mossa to musicie przeczytać tę książkę. Jestem usatysfakcjonowana lekturą i z niecierpliwością czekam na kolejne książki autora. Każdą biorę w ciemno! Gorąco polecam!

Od zawsze miałam trudności z czytaniem takich treści. Jestem chyba zbyt wrażliwa na krzywdę wyrządzaną bezbronnym, niewinnym dzieciom. Nigdy nie zrozumiem, jak można bić SWOJE DZIECI, jak można zabierać im bezpieczeństwo, dzieciństwo, azyl… miejsce, w którym powinny czuć się bezpiecznie, do którego chce się wracać, zamieniają w istne piekło. Książka na pewno nie dla każdego, jest tutaj dużo bólu, cierpienia, niezrozumienia, strachu…  Zakończenie jak dla mnie nie było zaskakujące, aczkolwiek dużo się tutaj dzieje to fakt. Mnóstwo zwrotów akcji, pełno wzruszających i bolesnych momentów. Moment, który najbardziej zapada w pamięci, to ten gdy dziecko prosi mamę, by ta nie zostawiała go z agresywnym ojcem. Później dzieje się piekło… naprawdę ciężko mi o tym pisać, a jeszcze ciężej było to czytać… Po przeczytaniu książki długo problem przemocy domowej siedzi w głowie. Pamiętajcie- reagujmy. Nie bądźmy obojętni na krzywdę drugiego człowieka. Tak niewiele, a możemy komuś uratować życie... dosłownie i w przenośni.  Mnie się ta książka podobała mimo swojej brutalności i smutnego tematu. Wciągająca, czekałam na zakończenie z zapartym tchem, kibicowałam dzieciakowi mimo wszystko, do samego końca.  *To jest moja prywatna opinia. Zachęcam do przeczytania i wyrobienia sobie własnego zdania. Współpraca.