Katharsis

Maciej Siembieda stał się dla mnie symbolem fascynujących powieści łączących w sobie elementy tajemnicy i historii, stanowiących wyborną i wartościową lekturę. Tym razem stworzył wielowątkową opowieść rozgrywającą się w rozległym przedziale czasowym 1927-1990, ale wybiegającą też daleko poza granice naszego kraju. Z jednej strony to tragiczna saga zmuszonej do ucieczki greckiej rodziny, z drugiej owiana tajemnicą historia polskiej kopalni uranu budzącej chciwość, rządzę władzy i fanatyzm. Gdzie tylko krok dzieli miłość od nienawiści, bohaterstwo od zdrady, a niektórzy posuną się do wszystkiego, by osiągnąć swój cel. Autor nie tylko genialnie łączy losy gdyńskiego przemytnika zwanego „Sacharyną” i Greka, którego wojenna zawierucha rzuciła do Polski, ale wciąga w tę rozgrywkę kolejne pokolenie zmuszone do walki o pozycję i uznanie swojej tożsamości. Wielka polityka nie ma dla nich litości odbierając im to, co kochają, manipulując nimi i zmuszając do zgniłych kompromisów. Nawet Ci, którzy dzięki swojemu sprytowi czerpią korzyści w komunistycznej rzeczywistości przekonają się, że polityka to zdradliwa kochanka i nic nie jest dane na zawsze. Podążając za naszymi bohaterami dane nam będzie poczuć wojenny koszmar i ból straty, skosztować smaku zwycięstwa i porażki, a nawet zerknąć w tajniki przemytu i działań wywiadowczych. Znajdziemy się w wolińskim tajnym szpitalu, okrytej jeszcze większą tajemnicą kopalni uranu w Kletnie i skrytym przez nazistów magazynem, którego ładunek jest dla wielu przedmiotem wręcz fanatycznego pożądania. Ta napisana z ogromnym rozmachem, ale też dbałością o szczegół i rzetelny rys historyczny opowieść zachwyca spójnością i kreacją bohaterów wyznających tak odmienne wartości. Podczas gdy jedni walczą o to, by „być”, inni posuną się do wszystkiego, by „mieć”, a ich losy złączone w niespodziewanym tańcu zabiorą nas w podróż od Grecji, przez Albanię do Polski, a nawet Egiptu. I choć przyklaskuję wartościom niematerialnym naprawdę wiele bym dała by mieć tę książkę. Na szczęście nie musiałam się posuwać do drastycznych czynów, by ją zdobyć, za co pięknie dziękuję Wydawnictwu Agora. Niniejszym „Katharsis” dołącza do wąskiego grona moich tegorocznych faworytek.

Katharsis chociaż brzmi jak grecka tragedia nie jest aż taka w pełni grecka. Maciej Siembieda zabiera nas w podróż od Grecji aż po Polskę i przez lata XX-te. Wątek historyczny jest tutaj znaczny, a Maciej Siembieda - pisarz, którego każdy powinien znać, w końcu jest trzykrotnym laureatem tzw „polskiego Pulitzera” za reportaże jakie stworzył, świetnie łączy fikcje i historie. Katharsis to świetna lektura dla fanów powieści sensacyjnych czy kryminałów, ale i osób zainteresowanych historią.

"Katharsis" Macieja Siembiedy to świetna powieść sensacyjna. Wydaje mi się nawet, że najlepsza ze wszystkich książek Pana Macieja. To sensacyjna opowieść, która w niebywale „pociągający” sposób toczy się na łamach 570 stron. Przez którą płynie się niczym statkiem przewożącym greckich partyzantów z objętej wojną ojczyzny do Polski wczesnego komunizmu. A czasem śmiga jak motorówką gdyńskiego przemytnika spirytusu, która ucieka służbom granicznym. Czterech wyrazistych męskich bohaterów, których historie są umiejscowione w odległych od siebie zakątkach. Historie Kostasa, Sacharyny, Janisa i Zulusa plączą się i wiążą ze sobą bardzo trwałym węzłem. Wydawałoby się, że ich losy nigdy nie znajdą punktu wspólnego. Jak bardzo można się pomylić. I ten punkt znajduje się w miejscu, które jest wciąż dla mnie nieodkrytą zagadką. To Dolny Śląsk. Kopalnia uranu w Kletnie. Niebezpieczne, ale tak bardzo pożądane miejsce przez tych, którzy chcą mieć władzę nad światem. Opowieść ta - jak każda wcześniejsza Pana Macieja Siembiedy - ma w sobie elementy prawdy historycznej umiejętnie połączonej z fikcyjnymi wydarzeniami. Ta fikcja literacka nie jest wyłącznie "wklejonym" elementem i często możemy się pomylić uważając, że to prawdziwe wydarzenia. Nie każdy pisarz potrafi tak zwieźć czytelnika. Ja, zupełny laik historyczny, zawsze zaglądam do epilogu, bo wiem, że znajdę tam odpowiedź na nurtujące mnie pytanie: "Co było prawdą, a co fikcją?". Po przeczytaniu książek Macieja Siembiedy zawsze zaglądam do internetu i szukam potwierdzenia. Ciekawość mnie zżera. Choć mogłabym przysiąc, że to wszystko wydarzyło się naprawdę. Te historie są tak realne, osoby tak namacalne, że każda z nich mogłaby żyć i przeżywać to co zaserwował im autor. Może właśnie dzięki temu realizmowi te książki są tak wiarygodne i przyciągające? Jeśli nie znacie jeszcze twórczości Macieja Siembiedy to koniecznie nadrabiajcie. „Katharsis” to rewelacyjna powieść sensacyjna!