Kim jesteś, Klaro?

“Czasami człowiek pragnie prawdy ponad wszystko, a potem dociera do niego, że nie miał najmniejszego pojęcia o tym, jak bardzo nie jest na nią gotowy.” Klara Zamojska podczas wypadku samochodowego, doznaje urazu głowy, wskutek czego traci pamięć. Dziewczyna za wszelką cenę próbuje, odzyskać wspomnienia, nie pomaga jej w tym jednak myśl, że za jej wypadkiem kryje się coś więcej. Swoje przemyślenia w ramach terapii skrupulatnie zapisuje. Postanawia również znaleźć pracę. W jednej z lokalnych gazet redaktor naczelny widzi potencjał w tym co dziewczyna pisze i proponuje jej cykl felietonów, w których Klara opisywać ma co czuje. Jednak fakt, że jej nowy pracodawca jest nieziemsko przystojny, pociągający i intrygujący jednocześnie, nie ułatwia sprawy w odnalezieniu wspomnień. Czy Klarze uda się odzyskać pamięć? Kim jest tajemniczy mężczyzna, który pojawił się znikąd i obserwuje każdy jej krok? “Kim jesteś Klaro” to mieszanka romansu, kryminału i obyczajówki. Autorka potrafiła, bardzo dobrze połączyć te trzy gatunki. Książka już od pierwszych stron wciąga czytelnika w świat tajemnic. Znajdziecie tu wiele różnych emocji. Niektóre Zwroty akcji są zaskakujące inne przewidywalne, co nie zmienia faktu, że książkę czyta się szybko i przyjemnie. Nie zabraknie tu również namiętności i niebezpieczeństwa. W tej książce nic nie jest takie jak powinno, czytelnik musi trochę się natrudzić, aby połączyć fakty, bo autorka ewidentnie, wodzi za nos. Są też minusy, ale moim zdaniem tylko małe. Niektóre dialogi zostawiły we mnie niedosyt, były ewidentnie za krótkie. Sama Klara potrafiła czasami irytować swoim zachowaniem. Tyle z minusów. Samo zakończenie, szok, niedowierzania i ciarki na skórze. Na pewno sięgnę po kolejne książki autorki, dzięki jej lekkiemu pióru, spędziłam przyjemny czas z historią Klary. Polecam ❣️

Znasz kogoś kto doznał amnezji? Może sam/-a byleś/-aś w takiej sytuacji? Muszę przyznać, że nawet nie wyobrażam sobie jakby to było nie pamiętać bliskich i tego co wydarzyło się chociażby w przeciągu ostatniego roku. Nawet nie chcę myśleć co czułabym gdyby na przykład mój mąż nie pamiętał mnie, czy naszego syna 😱 Jednak takie przypadki naprawdę się zdarzają chociażby w przypadku amnezji powypadkowej, z którą musiała się zmierzyć Klara - główna bohaterka najnowszej książki Eweliny Dobosz „Kim jesteś, Klaro?”. „Drobne przebłyski przeszłości, sny i wyobrażenia były jedynym, co miałam. Co w tym wszystkim było rzeczywistością, a co złudzeniem?” Sięgając po „Kim jesteś, Klaro?” już od pierwszych stron czułam, że będzie to nietuzinkowa historia dla której zarwę noc! I wiesz co? Nie myliłam się! Ewelina Dobosz miała genialny pomysł na fabułę i wykonało go mistrzowsko! Historia jest pełna tajemnic i grozy. Motywy amnezji, stalkera i miłości wzajemnie się przeplatają tworząc burzliwą i wciągającą całość od której naprawdę ciężko się oderwać. Groza przyprawiona jest pikanterią oraz seksem, a Autorka nie szczędzi nam scen erotycznych, które napisane są z wyczuciem i smakiem, ale w taki sposób, aby odpowiednio zadziałać na wyobraźnię Czytelnika. Miło się czyta o rozwijającej się relacji, w której nie brakuje emocji. Jednak z drugiej strony ciągle zastanawiamy się czy to aby napewno jest prawdziwe, bo uwierz, że w tej książce nic nie jest takie jak się wydaje. Tajemnica goni tajemnicę, nowe fakty wychodzące na światło dzienne szokują, a samo zakończenie wbija w fotel! "Od kilku miesięcy żyje tak, jak bym dopiero się urodziła. Tylko że w ciele dorosłego. Czasami oglądam serial i wydaje mi się, że go znam, ale nie potrafię przewidzieć kolejnej sceny." Sam motyw amnezji dla osoby postronnej może być czymś abstrakcyjnym, ale dla osoby która jej doświadcza to istny dramat. Autorka świetnie oddała emocje Klary, która jej doznaje. Poznajemy rozterki kobiety, potrafimy wczuć się w jej osobę i odebrać cały strach, rozgoryczenie oraz zdezorientowanie. Czuć jej ogromną determinacje w walce o odzyskanie pamięci. „ Zgubiłam gdzieś swoją tożsamość i nie potrafię jej odnaleźć” „Kim jesteś, Klaro?” to kolejna genialna książka w dorobku Autorki. Podczas jej czytania w głowie rodzi się wiele scenariuszy, a wszystko to przez genialnie rozegraną zabawę z Czytelnikiem, którą urządziła sobie Ewelina Dobosz. Jeżeli szukasz pasjonującej historii od której się nie oderwiesz to ta książka będzie idealnym wyborem. 𝗣𝗢𝗟𝗘𝗖𝗔𝗠!

„ Zgubiłam gdzieś swoją tożsamość i nie potrafie jej odnaleźć” Co się stało… kim jesteś Klaro…? Myśl, która nie dawała mi spokoju do samego końca! Autorka tak namieszała mi w głowie, że chciałam się dowiedzieć jak najszybciej, a z drugiej strony nie chciałam jej tak szybko kończyć. Chciałam się nią rozkoszować! W ogóle jak już doszło do tego, że poznałam jedną tajemnicę to nagle nadchodziła kolejna, i kolejna… „- No dobrze, w takim razie co zamierzasz? Jak długo będziesz walczyła o przeszłość? - Nie walczę o przeszłość, tylko o prawdę. - A co jeśli ta prawda zmieni twoje życie? Przeszłość bardzo kształtuje naszą przyszłość” W pewnym momencie dochodzimy do miejsca w którym Klara dowiaduję się pewnej tajemnicy i… wow! Spodziewałabym się wszystkiego, tylko nie tego! Ta informacja nie tylko ją zwaliła z nóg (haha). W ogóle jeśli chodzi o te wszystkie tajemnice, to podejrzewałam już wszystkich! Tak sprawnie Ewelinie wyszło manipulowanie czytelnikiem, że to nieprawdopodobne! Klara nie należy do grzecznych, cichych dziewczyn. Owszem, jest momentami denerwująca, ale za to jej determinacja jest niesamowita. Od samego początku postawiła sobie za cel, by dowiedzieć się o co tu właściwie chodzi, i nie odpuści mimo, że każdy jej to doradza. Nie było łatwo, a stwierdzenie: „umiesz liczyć, licz na siebie” tutaj sprawdzało się w 100%. Po trupach do celu… uwielbiam tak charakternych bohaterów! „Drobne przebłyski przeszłości, sny i wyobrażenia były jedynym, co miałam. Co w tym wszystkim było rzeczywistością, a co złudzeniem?” Tak jak już wspominałam (chyba przy każdej książce) autorki w momencie gdy pojawiają się sceny erotyczne, nie są one pisane w sposób wulgarny tylko subtelny. Ogromny plus za dodatek w postaci perspektywy Brunona. Jakoś lubię czytać książki oczami mężczyzny, może dlatego, że to rzadki zabieg wśród autorów. I to intrygujące zakończenie…