Kołatanie

Wydanie tej książki jest przepiękne. Żółto-czarne boki uformowane jako las mogą wydawać się na niezwiązane z tematem, jednak ten, kto zaczyna wdrążać się w tą historię wie, że wisielca można spotkać przeważnie w lesie. Uczepionego silnych gałęzi, które pokrywają duże i szerokie liście, których cień niesie schronienie przed letnim upałem. Tam gdzie młodzi ludzie wyznają sobie miłość, gdzie dzieciaki biegają zbierać grzyby, czasami lepiej nie podnosić głowy do góry. Historia przedstawia losy chłopca, który mógł żyć naprawdę, gdyż jej opowieść bardzo przypomina czasy mojego dzieciństwa. To chłopiec nad którym inni się znęcali, który dostawał manto za to, że był. To opowieść też o jego rodzinie, która nigdy nie była idealna. Ojciec, jedyny żywiciel rodziny pracujący za psie grosze, w słowach swojej żony był wrażliwym człowiekiem. Pił, bo cierpiał, bił ją, bo nadeszły złe czasy i gdyby nie dziadkowie, nie mieli by jak przeżyć miesiąca. W tym wszystkim syn, który o niektórych sprawach dowiadywał się z wielkim opóźnieniem, bo tak postanowili jego rodzice. Bardzo ubolewał nad chwilą, kiedy pragnął odwiedzić swojego dziadka, lecz zabroniono mu tam jechać. Zmarł, zanim zdążył go zobaczyć. To również opowieść babci, która dla innych była niczym szamanka, bo potrafiła przewidzieć, kiedy co złego się stanie. Tu wam wtrącę, że natura potrafi przewidywać przyszłość, tylko nie każdy potrafi i chce z niej czytać. Wiem to, bo uczę się jej od kilku lat i wiem, że się sprawdza. Czasami warto zwrócić uwagę na opisy w książce, bo chcą przekazać nam swoje wartości, ale to my musimy chcieć je znaleźć. Pomimo tego, że książka jest napisana w formie opowieści dorosłego później chłopca, bo dialogów jest jak na lekarstwo, to jednak warto wsłuchać się w jego ból i niezrozumienie dla świata. Tutaj więcej znajdziecie nienawiści i bólu niż w słowie ,,dużo". Tutaj mężczyzna wymierza kobiecie sprawiedliwość. Tutaj starsza kobieta wierzy w życie po śmierci i nadal chciałaby utrzymywać kontakt z mężem, pomimo tego, że odszedł. Tutaj jedyny głos jaki przemawia to jest sumienie wielu ludzi, skargi, pragnienia i kołatanie z dnia na dzień, byle do przodu. Byle coś się wydarzyło i wzeszło w końcu słońce. Potrafi poruszyć serce zwłaszcza tych ludzi, którzy doznali kiedyś niedostatku.

"Każdy męż­czy­zna prze­cho­wuje w so­bie da­leki głos Boga, który źle za­pa­mię­tał pra­oj­ciec Adam, i każdy ma­rzy, aby świat był na jego ob­raz i po­do­bień­stwo. I to jest pie­kło. Świat i czło­wiek zo­stały stwo­rzone raz i nie ma po­trze­by stwa­rzać ich na nowo. Czło­wiek do­stał na­kaz ży­cia, a nie mał­po­wa­nia Boga, czym zaj­muje się nie­ustan­nie. Słu­cha­jąc wujka, taty i dzie­sią­tek in­nych do­ro­słych męż­czyzn, mia­łem wra­że­nie, że za­miast żyć, za­miast po pro­stu żyć, nie­ustan­nie kre­ślili mi­ster­ne plany na ży­cie. Ża­den z tych pla­nów ni­gdy się nie zi­ścił. Moż­liwe, że nie ocze­ki­wali tego. Po pro­stu bez­piecz­niej jest pla­no­wać, niż żyć ze świa­do­mo­ścią, że ni­czego nie kon­tro­lu­jemy, choć wła­śnie w tym braku kon­troli mo­żemy od­na­leźć wła­sną peł­nię." ************ Przyznaję szczerze, że na początku skusiła mnie wyłącznie okładka, ale tego co znalazłam w środku zupełnie się nie spodziewałam. "Kołatanie" to historia na wskroś polska, ale w najlepszym tego słowa znaczeniu. Mocno osadzona w realiach polskiej wsi i opowiedziana na tle przemian polityczno-społecznych, pełna jest słowiańskich wierzeń i zabobonów, które tworzą niezapomniany klimat. Wyobraźcie sobie, że jednym z głównych bohaterów jest tutaj DUSZA. Czyta się to znakomicie, strony przewracają się praktycznie same i mimo że jest to powieść obyczajowa, to fabuła trzyma w napięciu niczym rasowy thriller. Po prostu musimy wiedzieć co będzie dalej, bo jesteśmy pewni, że coś wydarzy i że nie będzie to nic dobrego. Piękna na zewnątrz i jeszcze piękniejsza wewnątrz. Przeczytajcie koniecznie.