Kompas Tom 1 Południowe sztormy

☀️ RECENZJA 🌙 "Mogę zdradzić ci tajemnicę? - Oczywiście. - Kiedy zdałem sobie sprawę, że to ty, znów się włączyło. -Co takiego? - Moje serce." "Mama mawiała, że najlepsi ludzie to ci niedoskonali, a najlepsze przygody w życiu nie biorą się z nieskazitelności." @bcherryautor W dzieciństwie Kennedy poznała podczas letniego obozu chłopca, z którym połączyła ją przyjaźń. Rozumieli się z Jaxem jak nikt inny, każde miało swoje dziwactwa, nie spotykali się ze zrozumieniem, tolerowali i akceptowali swoją odmienność, wspierali w szaleństwach. Mimo upływu lat i rozłąki z dawnym przyjacielem wciąż powraca do tego myślami. Jej obecne dorosłe życie jest jedną wielką klapą i klęską przykrych zdarzeń. Mąż ją ciągle krytykuje, nie rozumie i psychicznie nęka, tragiczne wydarzenia w jej życiu odbiły swoje piętno, dusząc, a ona nie wie jak wydobyć się z piekieł. Kiedy dostaje papiery rozwodowe i wilczy bilet, podpisuje dokumenty pakuje walizki i szuka schronienia u starszej siostry. Tam dostaje wsparcie, oparcie i niesamowitą pomoc. Nie spodziewała się, że życie będzie jeszcze miało kolory i znajdzie szczęście. Anioły nad nią czuwały sprawiając, że za dzieją się cuda. Zranione, pokiereszowane serce i zniszczona dusza odnajdą ukojenie i lekarstwo na swoje bolączki, choć droga do nich będziecie bardzo wyboista i skomplikowana. Jeśli szukacie książki, która łączy mroczne historie, ciężkie losy i problematyczne relacje, to jest to właściwa lektura. Los Blair do pewnego momentu nie był zły, wszystko zaczęło się psuć po zamążpójściu i śmierci ukochanych jej osób, po których nie umie się podnieść. Znalazła się w potrasku, dodatkowo dostaje papiery rozwodowe. Z klęską powraca do starszej siostry, szukając ratunku. Tam dostaje nie tylko pomocną dłoń, ale i opiekę, tymczasowe lokum i nowe środowisko, gdzie pełno wścibskich ludzi i odludków, którzy najbardziej ją przyciągają. Znajdzie się w różnorodnym świecie, w którym będzie próbowała pozbierać swoje życie do kupy. Czeka ją tam wielka niespodzianka w postaci utraconego przyjaciela z przed lat. Jaxon jest miejscowym draniem, mrocznym człowiekiem i jedną wielką tajemnicą. Jego życie to także pasmo nieszczęśliwych zdarzeń, przykrych doświadczeń, traum i tragedii ciągnących się latami. Wszystko odbiło na nim ogromne piętno, zabierając szczęście, miłość i nadzieję. Każe z nich zagubione, cierpiące, poranione, zapętlone w żałobie. Teraz mogą ponownie nawiązać relację, przyjaźń i spróbować wzajemnie pomóc. Nie będzie przed nimi prostej drogi, tylko taka która ma pełno wybojów i przeszkód. Mimo wszystko jakaś moc ciągnie ich do siebie, znajdują zrozumienie, a to już jest wielki przełom. Relacja, która miała swój początek ponad dekadę temu może na nowo rozwinąć swoją siłę. Piękna, dogłębnie poruszająca, wzruszająca, napawająca nadzieją, magiczna, dramatyczna i traumatyczna historia dwóch dusz szukających ukojenia i ucieczki od cierpienia. Niesamowicie skonstruowana opowieść, która na długo pozostanie w waszych sercach. Uronicie przy niej nie jedną łzę, będziecie się złościć i śmiać do rozpuku. Wyczerpuje emocjonalnie, ale koniec jest bardzo satysfakcjonujący. Należy do tych książek, do których wraca się wielokrotnie. Można by się długo rozpisywać, ale nie powinno się zdradzać zbyt wiele szczegółów. Wspaniała i godna polecenia. Zdecydowanie znajdująca miejsce na samym szczycie podium. Brawo dla Brittainy za mega książkę. Czekam na więcej takich przyjemności.

"Południowe sztormy" Brittainy C. Cherry Wydawnictwo: NieZwykłe Premiera: 29.o9.2o22r. Kennedy Lost to dwudziestoośmioletnia zagubiona, piękna, spokojna i wrażliwa kobieta. Jax Kilter to dobrze zbudowany, przystojny, chamski i antyspołeczny hydraulik. Nie należy do towarzyskich osób. Kennedy dotknęła wielka tragedia. Nie mogła się po niej pozbierać. W mężu nie znajdowała oparcia dlatego też w jej małżeństwie przestało się układać. Gdy mąż ją zostawił kobieta szukała wsparcia u swojej siosty. Siostra i szwagier nie dość, że otoczyli ją opieką to dali jej też dom i nadzieję na nowe lepsze życie. Kobieta przeprowadza się do małej miejscowości. Spacerując po okolicy natrafia na gburowatego sąsiada Jaxa. Ich pierwsze spotkanie nie przebiega w miłej atmosferze. Jaka tragedia dotknęła Kennedy? Czy Kennedy zazna szczęścia? Jak potoczą się losy kobiety? Jakim człowiekiem okaże się jej sąsiad? Czy życie w małej miejscowości "Południowe sztormy" to przede wszystkim ogrom emocji. Bardzo dawno nie czytałam książki, która w taki sposób potrafiłaby mnie wzruszyć. Fabuła zawarta w książce była interesująca. Wątki poboczne były niesamowite. Na początku książki poznajemy Kennedy i jej męża. Dowiadujemy się, że dotknęła ich wielką tragedia. Po ponad roku kobieta dalej żyje w wielkim bólu, nie jest w stanie sobie poradzić ze swoim cierpieniem. Po tragedii jaka ją spotkała jej życie się zatrzymało i przez dłuższy czas stało w miejscu, co nie podobało się jej mężowi. Nie dość, że nie dostawała od niego wsparcia to jeszcze podcinał jej skrzydła . Pennowi, jej mężowi, miałam ochotę strzelić prawym sierpowym prosto w twarz. Tak mnie irytował ten człowiek, że cieszę się, że był obecny w tej książce tylko sporadycznie. Po tym jak Kennedy rozstała się z mężem, musiała zacząć swoje życie od nowa. Jednak bez pomocy siostry i szwagra nie byłoby jej łatwo. Dzięki ich pomocy przeprowadziła się do Havenbarrow. I mogła zacząć próbować uporać się ze swoimi demonami. Życie w małych miejscowościach płynie inaczej niż w dużych miastach (wiem to z własnego doświadczenia) Kennedy mogła doświadczyć wścibstwa sąsiadów. Tam każdy wie co dzieje się u innych mieszkańców. Plotki roznoszą się szybkością błyskawicy. Kennedy przeprowadzając się do domu swojej siostry poznała wielu 'życzliwych' ludzi i tego jednego, który wydawał się inny od pozostałych mieszkańców. Nie próbował się z nią zaprzyjaźnić. Ich spotkanie ociekały wręcz niechęcią. Jax, bo o nim mowa, był postacią, która mimo swojej opryskliwiści i chłodnego bycia od samego poczatku wzbudziła moją sympatię. A gdy poznałam jego przeszłość i dzieciństwo to z jakimi wyrzutami sumienia musi żyć oraz to jakim naprawdę jest wrażliwym człowiekiem moja sympatia tylko wzrosła. Główni bohaterowie byli do siebie podobni. Oboje byli rozbici. Oboje prześlij ogromne tragedie. Oboje żyli w mroku, z tym, że Keneddy bardzo chciała odnaleźć szczęście a Jax tego szczęścia do siebie nie dopuszczał. Ta książka już od pierwszych stron dostarcza nam wiele emocji. Przez całą książkę płyniemy po przeróżnych emocjach zawartych w książce. Były momenty, iż wzruszenie ściskało mnie za serce. Były również takie w których smutek wyciskał zły z moich oczów. I takie właśnie książki uwielbiam. Okładka jak i opis nie sugerował, że jej treść będzie tak piękna, do tego napisana prostym przyjemnym do czyatania językiem. Bardzo się cieszę, że mogłam przeczytać książkę "Południowe sztormy" i za tą możliwość dziękuję wydawnictwu.

“Wydaje się, że burza będzie trwała wiecznie, ale z doświadczenia wiem, że zawsze minie, bez względu na wszystko” Małżeństwo Kennedy rozpada się. Jej mąż ostatecznie je kończy i sugeruje kobiecie, że powinna ułożyć sobie życie gdzie indziej. Załamana i zagubiona Kennedy wyjeżdża do małej miejscowości, w której mieszka jej siostra z mężem. Ma nadzieję, że będzie mogła u nich zamieszkać. Siostra Keneddy remontuje domy na wynajem i jeden z nich jej udostępnienia. Tym samym, kobieta rozpoczyna nowe życie w małym Havenbarrow. Życie Kennedy w końcu zaczyna iść w dobrym kierunku, a spokój i małomiasteczkowy klimat to to, czego potrzebuje. Jednak bardzo szybko okazuje się, że Havenbarrow ma też minusy, jednym z nich są narzucający się mieszkańcy, którzy chcą wiedzieć wszystko o Kennedy. Drugi to niezwykle przystojny facet, który w bardzo nieprzyjemny sposób każe kobiecie opuścić pola należące do jego posiadłości. Przez życie każdego z nas przetaczają się sztormy, niektóre są delikatne, a inne mocne. Czasami wydają się groźne, jednak okazują się fałszywym alarmem, są też takie, które zostawiają z naszego życia zgliszcza. Właśnie wtedy jest najtrudniej, musimy znaleźć siłę aby się podnieść, żeby na tych zgliszczach zbudować coś nowego. Właśnie o tym opowiadają “Południowe sztormy”, które nie są słodkim romansem. Są przepełnione zarówno bólem, jak i nadzieją. Stratami i nowymi szansami. Brittainy C. Cherry tak jak każdą historią dostarcza nam wielu emocji, zaskakuje i doprowadza do łez.

Nie czytałam żadnej książki autorki. Miałam ochotę w pewnym momencie gdy jej książek nigdzie nie można było dostać. Tak więc, postanowiłam, że jak tylko kiedyś wpadnie mi w ręce to zobaczę o co tyle krzyku. I o to jest… Bardzo sprawnie mi z nią poszło bo przeczytałam ją w kilka godzin, pióro autorki jest lekkie i przyjemne. Czekam na kontynuację. Szczerze mówiąc spodziewałam się, że dostanę albo jakiś romans, który będzie słodki aż do przesady albo będzie kontrowersyjny. Tymczasem dostaje bardzo fajną obyczajówkę, która wciągnęła mnie od pierwszej strony. Pierwsze rozdziały były straszne! Jeszcze dodać do tego, że sama mam dziecko… no niesamowite to było. Jak czytałam jak zwraca się do niej mąż i jak w ogóle ją traktuje… gotowało się we mnie. Przemoc psychiczna to coś strasznego, bardzo trudno się to czytało. Na szczęście to było chwilowe a ja trzymałam kciuki za naszą Kennedy. Bohaterowie bardzo fajnie zostali wykreowani i pokazani. Ja to już wielokrotnie powtarzałam, że uwielbiam gdy bohater jest inny. Nie taki nudny, poukładany tylko ma to coś, taką „inność”, ma charakter, jakieś tajemnice, coś co go wyróżnia. Fajnym zabiegiem było wplątanie akcji z przeszłości z teraźniejszością, urocze były pewne dialogi. W ogóle cała ta historia jest dla mnie rozkoszna. „- Chcesz być moim najlepszym przyjacielem? - Nie prosi się ludzi, by byli twoimi najlepszymi przyjaciółmi. Nie tak zdobywa się najlepszych przyjaciół. - O. (…) To jak zdobywa się najlepszych przyjaciół? - Nie wiem. To się po prostu dzieje. - O. (…) Hej, Jax? - Tak, Kennedy? - Chcesz, by wydarzyło się między nami to, co dzieje się między przyjaciółmi?”. Podsumowując jestem zadowolona. W wolnej chwili przeczytam pozostałe książki autorki i Wam również polecam (są na legimi).

RECENZJA PRZEDPREMIEROWA ⭐ 💔💔💔💔💔💔💔💔💔💔 Nazywam się Kennedy Lost i moje małżeństwo,cóż w zasadzie go nie ma. Byłam załamana i zagubiona. Postanowiłam uciec do swojej siostry oraz jej męża z ogromną nadzieją,że mnie przyjmą. Siostra okazała się dla mnie aniołem w ludzkiej skórze, udostępniła mi własny domek w urokliwym miasteczku Havenbarrow. Zdecydowanie małomiasteczkowy klimat i natura pomogły mi pozbierać się chociaż w małym stopniu w moim życiu. Niestety nigdy sielanka nie trwa długo. Nakazanie opuszczenia terenu posiadłości przez przystojnego faceta nie byłoby dla mnie trudne. Ale gdy w nieprzyjemny sposób potraktował mnie,mimo że mnie nie znał nie było dobrym początkiem. Nie odbiegając zbytnio od realiów nazwałam go " Pan Charakterek". Te określenie pasowało do niego idealnie. A mieszkańcy tego małego miasteczka? Najbardziej namolne osoby jakie w życiu spotkałam. Wścibskość jest tu normalna dla lokalnej społeczności. Ale wiecie co? Okazało się, że nie trzeba używać słów, by kogoś pocieszyć. Czasami wystarczyło, by ktoś usiadł obok ciebie podczas sztormu. 💔💔💔💔💔💔 Zawsze uważałam, że czytanie to forma rozrywki. Piękne hobby i pasja dzielenia się nią z innymi. Ale dlaczego nikt nie powiedział mi,że niektóre książki łamią serce? Powodują łzy? Dlaczego nikt nie uprzedził,że czytając czasami serce pęka na pół i ciężko wrócić do codziennych czynności? Czytając "Południowe sztormy" tak się czułam. Czułam się jakby ktoś wyrwał mi serce,trzymał je w garści przez cały czas czytania i jak gdyby nigdy nic po skończeniu poświęci oddał mi je pogruchotane. Pierwsze rozdziały wywołały we mnie smutek. Rozgoryczenie postawą Penn'a , męża Kennedy. Nie jestem w stanie pojąć znieczulicy która panowała w ich małżeństwie. Lekceważenie uczuć drugiej osoby oraz zakaz ich pokazywania. Było to dla mnie niepojęte. Od razu polubiłam się z siostrą naszej głównej bohaterki; Yoaną. Reakcja mieszkańców na nową mieszkankę Havenbarrow była dla mnie tak zabawna. Próby przywitania się i dowiedzenia się ciekawych smaczków z życia Lost by tylko mieć o czym plotkować. Mimo wszystko jest to częstym zjawiskiem w takich lokalnych miasteczkach. A sam Pan Charakterek o imieniu Jax.. Niezależny mężczyzna, którego nie interesuje nikt i nic. Lubi mieć swoje miejsce i nienawidzi naruszenia swojego terytorium. Jednak nie spodziewał się, że on i Kennedy mają ze sobą więcej wspólnego niż sądził. Książka wydaje się schematyczna. Jednak autorka potrafi z schematycznej powieści stworzyć coś unikatowego i wyjątkowego. Gorąco Wam polecam tą powieść. Idealna na jesienne wieczory ( Jak i noce 🙈). Dla wrażliwych dusz konieczna paczka chusteczek. "Południowe sztormy" wywołują łzy.