Konstytucyjne bariery stosowania prawa prywatnego w sektorze publicznym.
Studium prawnoporównawcze

Autorzy, stosując metodę prawnoporównawczą analizują konstytucyjne uwarunkowania stosowania prawa prywatnego w sektorze publicznym. Praca jest przykładem relatywnie nowego ujęcia tematu. W dotychczasowymi prawoznawstwie tematyka stosowania prawa prywatnego w sektorze publicznym stosunkowo rzadko podejmowana była bowiem z cywilistycznego punktu widzenia. Najczęściej była ona przedmiotem badań specjalistów prawa gospodarczego publicznego. Niemniej autorzy zadbali o to, by monografia była również wyrazem wewnętrznej integracji nauk prawnych. Dlatego też w projekcie badawczym obok cywilistów uczestniczy również specjalistka z dziedziny prawa publicznego. W ramach podjętych badań autorzy musieli zmierzyć się z tak doniosłymi problemami we współczesnym prawoznawstwie, jak: istota podziału systemu prawnego na prawo prywatne i publiczne; problematyka konstytucjonalizacji prawa prywatnego, a w ramach tego zagadnienie horyzontalnego efektu praw podstawowych; kwestia wewnętrznej integralności systemu prawnego, w tym zagadnienie kryteriów wyodrębniania gałęzi prawa oraz autonomii tych gałęzi, jak również rozumienia zasady jedności prawa cywilnego; problematyka metod stosowania prawa prywatnego w sektorze publicznym. Jedną z konkluzji jest postulat wyodrębnienia subgałęzi prawa cywilnego, to jest prawa cywilnego sektora publicznego. Autorom towarzyszy przekonanie, że analiza stosowania prawa prywatnego w sektorze publicznym może przyczynić się do wzbogacenia metodologii cywilistycznej. W tym specyficznym środowisku, jakim jest sektor publiczny, ze zdwojoną mocą można dostrzec charakterystyczne cechy prawa cywilnego, a więc zarówno cywilnoprawej metody regulacji, jak i poszczególnych instytucji kwalifikowanych jako cywilnoprawne.