Kot maruda

Chłopiec bardzo chciałby mieć kota i ciągle prosi o niego rodziców. Kiedy wreszcie się godzą, wybiera kota ze schroniska i nazywa go Max. Max okazuje się być kotem, który ciągle patrzy w ścianę. Nie cieszy go zabawa, nie ma łaskotek, nie okazuje entuzjazmu… Nie bez powodu domownicy zaczynają nazywać go Marudą. Koty innych dzieci potrafią robić różne rzeczy, a Max? Tylko podgryza kwiatki, kładzie ogon na maśle albo wymiotuje kłaczkami na dywan. Chłopiec jednak bardzo kocha swojego zwierzaka, mimo że pozostali członkowie rodziny, chcą oddać kota z powrotem do schroniska. Co zrobić by zatrzymać Maxa? Chłopiec wpada na pomysł. Jedną z obietnic, jaką złożył rodzicom, w zamian za otrzymanie kota, miało być codzienne czytanie. Kiedy zaczyna głośno czytać, Max przysuwa się coraz bliżej, aż w końcu wkłada łepek pod rękę chłopca. Ta sytuacja sprawia, że Pani ze schroniska zachęca też inne dzieci, aby przyszły poczytać kotom. I okazuje się, że zwierzaki są z tego powodu bardzo szczęśliwe. Sophie Blackhall zwraca uwagę na kilka istotnych kwestii. Porusza temat adopcji i opieki nad zwierzęciem ze schroniska. Ponadto podkreśla jak ważna jest akceptacja i szacunek wobec niego. Chłopiec nigdy nie zwątpił w swojego futrzastego przyjaciela i kochał go takim, jakim był. Znalazł także sposób, by dotrzeć do Maxa i wykazał się dużą dojrzałością w rozumieniu słowa odpowiedzialność! Czy wiesz, że sytuacja związana z czytaniem kotom wydarzyła się naprawdę? Liga Opieki nad Zwierzętami w hrabstwie Berks zachęcała dzieci, by czytały kotom. Okazuje się, że wtedy koty stawały się spokojniejsze i bardziej towarzyskie. „Kot Maruda” to idealna książka dla każdego dziecka, które marzy o posiadaniu zwierzątka. Świetna do rozmów na temat schronisk dla zwierząt, szacunku oraz obowiązków związanych z posiadaniem zwierząt. Ma jeszcze jedną zaletę… Zachęca dziecko do czytania! A jeśli masz kota, może przekonasz się czy lubi, gdy czytasz mu książki? 😊

Pewien chłopiec marzy o kotku. W 427 dniu proszenia rodziców o pupila wyrażają zgodę pod pewnymi warunkami. Chłopiec nie chcąc tracić szansy na kotka, zgadza się od razu i udaje się z mamą do schroniska. Tam nasz mały bohater wybiera Złotko, a w zasadzie Maksymiliana Augusta Xawerego. Po powrocie do domu okazuje się, że kot jest nadwyraz marudny... Nie szaleje od zapachu rybnych chrupek, nie reaguje na łaskotki ani nawet na zabawkową myszkę. Patrzy tylko w ścianę, od czasu do czasu robiąc kupę na korytarzu lub podgryzając mamine kwiatki. Ponadto chłopiec nie wywiązuje się z umowy zawartej z rodziną, a tego już za wiele! Rodzice decydują się na zwrot zwierzaka do schroniska, lecz ich syn postanawia zawalczyć o przyjaciela, którego zdążył pokochać. Chłopiec robi to, czego ze wszystkich obietnic nie lubi najbardziej. Zaczyna czytać książkę... . Więcej nic nie napiszę, nie chce odbierać Wam przyjemności z lektury. Ten picturebook ma niejedno ważne przesłanie. Pierwsze, by decydując się na adopcję zwierzęcia, dobrze kwestię przemyśleć. Zwierzęta to nie zabawki i nie zasługują na przedmiotowe traktowanie. Drugie, że przyjaźń może zrodzić się w najmniej oczekiwanym momencie i taka relacja wymaga poświęcenia oraz akceptacji. Trzecie przesłanie dotyczy czytania, które po prostu czyni cuda! Wizualnie książka prezentuje się świetnie! Przyciągająca wzrok i nieco tajemnicza okładka, złoty napis na grzbiecie oraz zabawna wyklejka to dobra zapowiedź. Jako ciekawostkę zdradzę Wam, że ilustracje stworzone zostały w programie graficznym, a następnie nałożone na tył starej tapety ze zrujnowanego domu. Niesamowity pomysł! Książka promuje czytelnictwo, a także zachęca do adopcji zwierząt ze schroniska. Najistotniejszym jednak smaczkiem tej publikacji to fakt, że treść jest oparta na dwóch prawdziwych wydarzeniach. Nie ma nic lepszego niż książka, która bawi, uczy i przekazuje dobre wartości jednocześnie. Udany debiut!

Oto on – "Kot maruda" autorstwa Sophie Blackall, pierwsza publikacja z wydawnictwa CzytaLisek, imprintu dziecięcego Grupy Wydawniczej Helion. Ta historia z miejsca przypadła nam do gustu. Koty, książki, spełnianie marzeń… Czego chcieć więcej? Sophie Blackall jest autorką i ilustratorką książek dla dzieci. Stworzyła rysunki do cyklu "Nierozłączki" o Lilce i Pestce. Obraz jej autorstwa możecie również podziwiać na okładce tytułu "Figgrotten" z wydawnictwa Levyz. Omawiany w tej recenzji "Kot maruda" to publikacja, która powstała dzięki połączeniu dwóch źródeł inspiracji. Pierwszym z nich stała się kotka autorki – Cynamonka, typowy kot maruda. Drugim źródłem była akcja zapoczątkowana przez Ligę Opieki nad Zwierzętami w hrabstwie Berks w stanie Pensylwania. O szczegółach tego przedsięwzięcia dowiecie się z ostatniej strony tej książki. Tymczasem zanurzmy się w samą fabułę i sprawdźmy, dlaczego tytułowy kot został nazwany marudą. Chłopiec marzy o tym, żeby mieć kotka. Przekonanie rodziców nie jest jednak łatwą sprawą. W końcu jednak (po setkach prób) rodzice ulegają prośbom ze strony synka. Do domu trafia Max – kot ze schroniska. Szybko okazuje się, że zwierzak nie spełnia oczekiwań rodziny. Jest marudnym stworzeniem, stwarza problemy i nie można się z nim nawet pobawić. Jest po prostu typowym kotem – stworzeniem chodzącym własnymi ścieżkami, niezależnym i nieprzystającym do wizji milutkiego pupila. Rodzina miała nieco inne oczekiwania i teraz chce zwrócić Maxa do schroniska. Chłopiec jednak postanawia zawalczyć o swojego przyjaciela… Jak kończy się ta historia? Czy decyzja o adopcji zwierzęcia ze schroniska była przemyślana? Jak zachował się w całej sytuacji główny bohater, który pokochał niesfornego Maxa całym sercem? Sprawdźcie koniecznie! Ujawnię Wam tylko, że… czytanie książek łagodzi obyczaje, a koty czasami bywają typowymi przedstawicielami swojego gatunku i nie da się tego zmienić. Trzeba to po prostu zaakceptować. Gorąco polecam Wam tę nowość! Odnajdą się w niej początkujący czytelnicy, miłośnicy książek, kotów oraz zabawnych i pouczających historii.