Król trujących kwiatów. Tom 1

Król trujących kwiatów swoim tytułem kusi do czytania w okresie jesiennym. Piękna okładka jak i wklejka tylko do tego zachęcają. Śmierć i intrygi dworskie przeplatają się jak noc i dzień, a natura stanowi idealną harmonię. Jednakże podczas czytania ma się wrażenie że książka została napisana... wspak. "Ciemność czyni światło wyrazistszym, światło dławi mrok. Życie nie może istnieć bez śmierci, a panować nad całością może ten jedynie, kto posiadł świętość". Początek książki rzuca nas w sam środek wydarzeń, które są dla nas co najmniej niezrozumiałe. Wraz z kolejnymi rozdziałami zarys historii gdzieś ginie we mgle i ma się wrażenie, że gdzieś to już było. Mi najbardziej Król trujących kwiatów przypominał Dziedziniec Cudów i Koniec Maskarady. Mortem czyli magia śmierci stanowi tu kluczową rolę jednak jej opis nie pomógł nam na początku zrozumieć skąd, jak i dlaczego jest tak ważny. "Cokolwiek spotka nas po śmierci, będzie konsekwencją tego, jak żyliśmy. Za życia coś siejemy, po śmierci trzeba to zebrać. Nawet jeśli wyrosło coś paskudnego". Przed każdym z rozdziałów pojawia się albo przysłowie albo krótka notatka historyczna i głównie dzięki nim dowiadujemy się o co chodzi w książce. To trochę za późno, aby wczuć się w fabułę. A na domiar złego wszystkie intrygi w tej książce trwają tylko 1 rozdział po czym są rozwiązywane. Jedynie główny plot twist nie daje jednoznacznej odpowiedzi ale łatwo można się domyśleć jego zakończenia. "- Czy Ty kiedykolwiek sypiasz? - Dla nikczemnych nie ma wytchnienia, moja droga". Bohaterowie w tej książce są różni. Ci główni czyli Lore, Gabriel i Bastian są najbardziej wyraziści, bardziej też spodobają się nam męskie postacie. Historia Lore też jest napisana nie pokolei i czasem w fabule łapiemy się na tym, że bohaterka się powtarza. Gabriel i Bastian są zupełnie inaczej napisani, tak jakby na ich postacie był pomysł. Nie mniej jednak razem stanowią ciekawą grupę, która jest różna jak słońce i księżyc. "Ale co łatwo zyskać, łatwo też stracić". Żałuję że książka została tak dziwnie przedstawiona bo sam pomysł na nią jest niezwykle ciekawy. To jak Mortem wpływa na ludzi i naturę, i jak wiele można poświęcić dla kilku lat życia dłużej sprawia, że w jakiś sposób o tym myślimy. Nie mniej jednak książka ta nie zrobiła na mnie takiego wrażenia na jakie liczyłam. Coś tu poszło nie tak. Jednak tym którzy uwielbiają dworskie klimaty i nieco zniekształcone podejście do religii ta książka powinna się spodobać.