Kruchy lód

✨ Recenzja “Dwa słowa, dwanaście liter. To jakiś żart? Kretyński, bezmyślny wygłup kogoś, kto wiedział? Osłupiałym wzrokiem wpatrywała się w ekran, z którego krzyczała wiadomość: “SIOSTRO, RATUJ!” Czuła, jak mocno wali jej serce. Zrobiło się jej nagle zimno, otuliła się kocem. Załącznik, jest załącznik.” Całkiem niedawno pisałam wam o pierwszym tomie, który znalazłam na Legimi. Stąd moja współpraca przy tomie drugim tej serii, ponieważ Krzysztof Bachus zaintrygował mnie swoim introwertycznym detektywem, który boryka się z nawracającą depresją. W tomie drugim autor podniósł poprzeczkę jeszcze wyżej, przedstawiając nam historię, która przyprawia o dreszcze i uniemożliwia odłożenie jej na później. W stu procentach muszę się zgodzić z wydawcą, że autor serwuje brawurową i inteligentną intrygę z nieoczywistym zakończeniem. Agnieszka, partnerka Marka, dostaje tajemniczy e-mail od zaginionej przed pięcioma laty siostry. Czy to możliwe? Dziewczyna przepadła bez śladu, a tu pojawia się wiadomość i desperackie wołanie o pomoc. Marek, na prośbę swojej dziewczyny, angażuje się w sprawę, a tropy prowadzą go na kontynent afrykański. Śledztwo Sumugi jest kapitalnie poprowadzone, mnóstwo tropów, które nie wiadomo dokąd zaprowadzą. Uważam, że autor mistrzowsko kieruje uwagę czytelnika, mistyfikując i zaskakując go kolejnymi wydarzeniami. W "Kruchym lodzie" nie tylko porywa fabuła, ale także imponująco wykreowane postacie. Marek - to detektyw, który nie jest kryształowy, ma swoje wady i demony, które nie dają mu spokoju. Jest też niebywale inteligentny i uparty. On nic nie musi, on może jedynie chcieć, jeśli mu na czymś zależy. Jest realistyczny i ukazany z różnych perspektyw, co czyni go postacią wielowymiarową. Agnieszka - to bardzo towarzyska młoda osoba, pełna energii. Mówi co myśli i nie owija w bawełnę. W zestawieniu z Markiem jest jak ogień i woda. Jednak i ona ma swoje traumy, które nie dają jej wytchnienia, a związek z Smugą też nie jest idealny. Większa część fabuły dzieje się w Afryce, którą autor przepięknie maluje, można było prawie ją zobaczyć i dotknąć. Poczuć ten upał i rozpłynąć się w afrykańskim słońcu. Jednak mimo swego piękna, jest też mroczna i tajemnicza, co autor nam wręcz udowodnił. Fabuła jest precyzyjnie skonstruowana i dopracowana, każdy najmniejszy aspekt śledztwa czy poszlaki. Idziemy w tej historii dokładnie tam, gdzie chciał autor i widzimy to co chciał nam na dany moment pokazać. Bardzo fajnym smaczkiem tej historii są świetnie wplecione sprawy historyczno-polityczne kontynentu afrykańskiego, co dla mnie było gratką idealnie wpasowaną w fabułę. Lubię wątki historyczne w kryminałach. “Kruchy lód” Krzysztofa Bachusa to świetny kryminał z dodatkiem thrillera. Dotyka kwestii związanych z moralnością, zbrodnią i karą - konsekwencjami tych czynów, ale także uczuciami - miłością, relacjami międzyludzkimi, a także utraconymi szansami i relacjami rodzinnymi. Porusza też problemy i funkcjonowanie osoby, która zmaga się z depresją. Pokazuje świat i wszystkie jego bodźce z punktu widzenia tejże osoby. To bardzo ważna kwestia. Depresja jest podstępną chorobą i atakuje znienacka. Czytasz - zapamiętujesz - obserwujesz - być może będziesz umiał, czytelniku, w porę zareagować. Polecam!

Od razu zaznaczam, że książka ma w sobie pewien magnetyzm, który nie pozwala nam przerywać czytania. W pierwszej chwili było dla mnie dziwne, że wciąż pojawiały się wzmianki o innych zwierzętach, o obsesyjnej obserwacji, a okładka przedstawiała zupełnie coś innego:-) Na szczęście później się to wyjaśniło. Ogólnie cała książka mi się podobała, tylko nieco dłuższy czas był poświęcony takim prostym rzeczom, jak opis do jakiego samochodu wsiada, co po kolei robi, jaka jest droga, co robi gdy dojeżdża do celu i tak dalej. Prawdopodobnie chodziło aby wywrzeć w czytelniku napięcie i prawdopodobnie w większości tak właśnie będzie. Należy też zwracać uwagę na rozdziały, gdyż nie zawsze przedstawiają to same miejsce i tą samą osobę, oraz czas. Z początku historii poznajemy męską postać, jego zainteresowania i problemy podchodzące pod stany depresyjne. Ma on kogoś, kogo kocha, lecz nie rozumie, że ona wciąż chce o czymś z nim rozmawiać. Wyjechał w odludne miejsce na odpoczynek od każdego, bez względu na emocje, które z kimś go wiążą. Od początku widać, że to postać z problemami, która nie zawsze myśli w sposób w który byśmy podzielali jego punkt widzenia. Następnie przechodząc do innych wydarzeń czytamy o tym, że pewnej dziewczynie ktoś wysłała komunikat, że jest jej siostrą i potrzebuje pomocy. Kobieta od razu chce biec na ratunek, lecz ktoś jej towarzyszący nakazuje trochę zdrowego rozsądku, gdyż poddaje pod wątpliwość prawdziwość tej wiadomości. Wiemy bowiem, że ona zaginęła bardzo dawno, tym bardziej podejrzenia do tej wiadomości wzrastają. Podejmując się dochodzenia w tej sprawie dochodzą do miejsca, które ciężko jest opisać, które może być wszędzie jednocześnie. Czy jednak tam ją znajdą? Autor wziął dobry punkt widzenia, bo zanim gdziekolwiek dotrą, to opisuje nam po czym się poruszają, co widzą. W tej sprawie te większe opisy były wartościowe i ciekawe. Mamy sporo dialogów, co również przyspiesza czytanie. Myślę, że czytelnicy thrillerów psychologicznych będą z niej zadowoleni:-)

„Kruchy lód” autorstwa Krzysztofa Bochus to kontynuacja losów detektywa Marka Smugi. Tym razem jest jeszcze bardziej ekscytująco i tajemniczo, a to sprawia, że książkę czyta się błyskawicznie! Od samego początku da się wyczuć, że fabuła została przez Autora bardzo dobrze przemyślana. Scena za scena Bochus sprawia, że od książki coraz ciężej się oderwać, a klimat zagrożenia zaczyna nas otaczać z każdej strony. Tutaj nie ma ani jednego zbędnego bohatera, czy sceny. Nawet najmniejszy detal może mieć ogromne znaczenie i złożyć się na dramatyczne wydarzenia, którymi raczy nas Autor. Śledztwo prowadzone przez Smugę prowadzi nas w mroczne horyzonty, a w całej książce na pierwszy plan wysuwają się relacje pomiędzy bohaterami. To one napędzają całą fabułę i są genialne przedstawione. Tajemnice z przeszłości się o siebie upominają i wywracają życie bohaterów do góry nogami. Zostajemy wciągnięci w walkę z demonami przeszłości, otchłań strachu i nadziei. Do tego skaczemy pomiędzy kontynentami, poznajemy Czarny Ląd i robi się naprawdę krwawo (ale z wyczuciem). Bochus momentalnie podkręca tempo powieści, a całość dosłownie się połyka w mgnieniu oka. To wszystko sprawia, że książka Autora jest dla mnie jedną z najlepszych jakie dano mi było czytać w tym roku. Bochus ma niesamowity dar do tworzenia świetnych postaci zarówno pierwszo- jak i drugoplanowych. Marek Smuga to postać bardzo dobrze rozwinięta. Jest to osoba z przeszłością, niejednoznaczna, znakomicie opisana i uwikłana w gąszcz tajemnic. Podobnie jest z każdą inną postacią. Jak Bochus zaczyna już o kimś pisać to nie pozostawia go nijakiego. Każdy musi być ludzki i budzić w Czytelniku emocje. „Kruchy lód” to świetny thriller z bardzo dobrze poprowadzoną fabułą i nutą egzotyki w tle. Lektura tej książki to czysta przyjemność. Serdecznie 𝗣𝗢𝗟𝗘𝗖𝗔𝗠!

Każdy z nas wie, co oznacza „stąpać po kruchym lodzie” i dlatego obawiałam się, jak skończy się ono dla głównego bohatera najnowszej powieści Krzysztofa Bochusa, byłego policjanta, obecnie prywatnego detektywa, Marka Smugi. Niesamowicie ucieszył mnie więc fakt, że powieść, która swoją premierę będzie miała jutro, można było znacznie wcześniej wysłuchać w formie audiobooka w znakomitej interpretacji Filipa Kosiora. I cóż to były za emocje! I jaka niezapomniana egzotyczna podróż w rejony, których się nie spodziewałam i równie fascynująca w ponure zakamarki ludzkich umysłów! Już w mrocznym pierwszym tomie „Czarna krew” Autor obarcza Smugę bolesnymi traumami z przeszłości, które niszczą jego życie osobiste i zawodowe, a krążące nad nim demony depresji nigdy nie odlatują. W Bieszczadach "krainie bez zbędnych pytań i wielkich potrzeb" mężczyzna próbuje przetrwać poddając się codziennej rutynie i izolując od świata zewnętrznego. Ale ten świat nie pozwala mu o sobie zapomnieć, a tajemniczy mail „siostro ratuj” przesłany do dziewczyny Marka, Agnieszki, kieruje ich ku niewyjaśnionej sprawie zaginięcia Karoliny przed pięciu laty i odnawia niezabliźnioną ranę. Fabułę do tego momentu można nazwać wprowadzeniem do wydarzeń niepokojąco mrocznych, tajemniczych i niezwykłych, których dynamika i rozmach terytorialny trzymają na wdechu i nie pozwalają odłożyć książki przed poznaniem jej zakończenia. Z Warszawy jawiącej się jako miasto pełne przemocy przenosimy się do hermetycznego berlińskiego squatu i zmierzamy do afrykańskich wybrzeży Tanzanii na rajską wyspę Pemba. Czy któryś z tych tropów doprowadzi ich do prawdy? I jak wysoką cenę przyjdzie im zapłacić? Zaskoczył mnie ten tropikalny wątek w powieści Autora, bo we wcześniejszych powieściach mogliśmy oczekiwać raczej podróży w przeszłość, ale z niekłamaną ciekawością poznawałam tę ukrytą przed zwykłymi turystami niejednokrotnie ciemną stronę rajskiego zakątku trawionego konfliktem politycznym i wykorzystywanego przez owładniętych rządzą władzy ludzi. Ludzi z przerośniętym ego, okrutnych i bezlitosnych. Absolutnie nie zaskoczyły mnie natomiast te wszystkie elementy, które czynią powieści Autora gwarancją lektury doskonałej i sprawiają, że sięgam po każdą kolejną z radosnym wyczekiwaniem i niecierpliwością. Spójność i dynamika wielowątkowej i wnoszącej emocjonalny ciężar fabuły w połączeniu z po mistrzowsku wykreowanymi postaciami i pięknem języka uwydatniającego brzydotę ludzkich dusz stały się już wizytówką Krzysztofa Bochusa. I za to niezmiennie cenię Jego twórczość i Was również gorąco zachęcam do jej poznania. Zaznaczę, że „Kruchy lód” może być czytany bez znajomości pierwszej części cyklu o Marku Smudze, ale absolutnie nie odbierajcie sobie tej przyjemności.