Kryminałek

Towarzyszę twórczości Macieja Lasoty od początku i każdą kolejną wydaną przez autora książkę oceniam o punkt wyżej. Co je łączy? Bez wątpienia imię głównego bohatera, którego łatwo utożsamić z autorem, spora dawka sarkazmu i wartościowy przekaz, który za każdym razem wynoszę z lektury. W przypadku „Kryminałku” już tytuł sugeruje formę o niewielkiej objętości, okładka nasuwa mi skojarzenie z komiksami z Kapitanem Żbikiem (nic nie poradzę 😊), a przez wzgląd na rolę narratora oraz czerwone usta bohaterki w pozbawionym kolorów świecie koresponduje z genialnymi komiksami Sin City. Autor trafnie i dosadnie, choć z odpowiednią dawką ironii punktuje przywary nas, jako społeczeństwa ze skłonnością do ulegania manipulacji, braku tolerancji i ekstremizmu. Z równym sarkazmem wskazuje absurdy głoszone przez władze pogłębiające tylko podziały społeczne i homofobię. Na raptem 140 stronach udało się autorowi zawrzeć historię intrygującą, zabawną i zakończoną morałem, który powinien być postanowieniem noworocznym każdego z nas. O ile lepiej wówczas by się nam wszystkim żyło. Może podobnie jak klientka głównego bohatera, sfatygowanego przez życie detektywa Maćka, powinniśmy zlecić mu odnalezienie naszego poczucia humoru, radości i optymizmu? Z uśmiechem i odpowiednim nastawieniem każde postanowienie noworoczne łatwiej zrealizować. Podczas lektury uśmiech wielokrotnie wykwitał mi na ustach, choć brzuch nie bolał mnie ze śmiechu, jak sugeruje opis, nie tego jednak po niej oczekiwałam. Liczyłam na ciekawą, dynamiczną i zabarwioną sarkastycznym humorem historię wzbogaconą wartościowym przekazem i dokładnie to otrzymałam. Jeśli nie znacie jeszcze twórczości autora, to zachęcam do czytania lub słuchania, bo „Kryminałek” pojawił się też w formie audiobooka w świetnej interpretacji Piotra Głowackiego.

,, Chcesz mi powiedzieć, że nie dość, że straciłem przytomność, słyszę twój głos, jestem przymarznięty do szpiku kości, to jeszcze biorę udział w jakimś... filmie kryminalnym? " Czy to jest kryminał? Ciężko to określić, bardziej parodia kryminalna. Spotkamy tutaj przeróżnych bohaterów, którzy będą przedstawiali różne charaktery. Najbardziej rzuci wam się w oczy pewien leniwiec, którzy będzie kojarzył fakty w trybie nocnym wędrówki ślimaka. Będzie bardzo zniesmaczony zajściem do jakiego dojdzie, a nas będzie jego zachowanie bawiło. Alkohol jest jego prawą ręką, podczas gdy lewa podtrzymuje kufle. Prawdziwe zajęcie życia, naprawdę. Jednak pewnego pięknego dnia, czyli takiego jak każdy inny, dostanie zlecenie od pięknej kobiety. Najwyższa pora, aby przypomniał sobie rolę detektywa i porzucił wcześniej pomocne mu dłonie. Oczywiście w swoim czasie skojarzy pewne fakty, ale zanim do tego dojdzie, będzie jak w filmie kung-fu panda:-) Gracja i elegancja, o ile znacie znaczenie tych słów, to odnajdźcie ich przeciwności, gdyż nasz detektyw niekoniecznie jest jak inni:-) Jak sądzicie, ile razy wasze usta się uśmiechną podczas czytania tej maciupkiej książki? Mnie poprawiła humor, a to chyba najlepsze podczas katastrofalnego dnia:-) Jest bardzo ciekawie ozdobiona z większym druczkiem. Bardzo konkretna bez ozdobników i szczegółów. Z przydatnością na raz, lecz wielopokoleniowe go użytku. Jest nieco mniejsza od innych książek, więc zawsze w podróż się zmieści. Sprawi, że będziemy się komuś przyglądali i zastanawiali, czy jest inny sposób, by rozbudzić swoje życie. Dla mnie jest jakby napisana w innej epoce, zresztą każda książka tego wydawnictwa daje takie odczucia. Postacie czasem przeklinają, ale tylko wtedy, kiedy nie potrafią ogarnąć czegoś swoim rozumem. Pokazuje, że każdy może stać się detektywem, czy też kimś innym, wystarczy tylko tego chcieć. Wręcz nakazuje, by nie marnować życia na drobnostki, no chyba, że sprawiają nam prawdziwą przyjemnością i nie robią przy tym nikomu krzywdy:-)