Książka o tolerancji. Włosy

Najczęściej o tolerancji mówimy w temacie narodowości, poglądów, czy orientacji. Wygląd też jest istotną kwestią, ale częściej zwracamy uwagę na kolor skóry, czy choroby, przez które ktoś się bardziej wyróżnia. A włosy? Wydają się czymś błahym i mało istotnym, a jednak ogrywają istotną rolę w naszym wyglądzie. Krótkie, długie, kręcone, proste, falowane, rzadkie, gęste, rude, blond, czarne, siwe, niesforne, gładkie jak tafla wody... A co można z nimi zrobić? Spiąć spinką, związać w kitkę, ułożyć na żel, schować pod chustą, rozczesać, rozpuścić na wietrze, krótko przystrzyc. To właśnie pokazuje ta książka. Taką "włosową" różnorodność, bo to jak wyglądają nasze włosy zależy od wielu czynników: od nas samych, od naszego pochodzenia, genów, zdrowia lub choroby, wykonywanego zawodu, czy rodziców, którzy o naszej fryzurze decydują przez dobrych kilka lat naszego życia. Bohaterów książki różni wiele, w tym właśnie włosy! Uczymy nasze dzieci tolerancji, a czy poza tym, że możemy mieć różne zainteresowania mówimy im, że każdy może mieć inne włosy lub fryzurę?😉 Szanujmy innych i doceńmy tę różnorodność 😊 Książka, która niesie ogromną wartość i przypomina o czymś co z pozoru jest oczywiste, jednak czasami pomijane. Ilustracje dosyć nietypowe, ale świetnie oddają w tym przypadku rozpiętość tematu.

Tak, to z pewnością książka o tolerancji. Czyli też o byciu sobą, o pięknie różnorodności, o normalności i swobodzie. "Włosy" to też przykład tego, jak wykorzystać wyklejkę, aby stała się niebanalnym uzupełnieniem środka. Bo wyklejki mają ogromne znaczenie, serio. Przynajmniej dla mnie, ale znam jeszcze ze trzy wyklejkowe świruski ;) "Włosy" zatem dobrze się zaczynają już od pierwszej strony. Kolorowe, radosne i przeróżne buzie patrzą na mnie, a ja o każdej mogę powiedzieć coś wyjątkowego. I nie tylko to, jakie mają włosy. Wiem już, że ktoś nie znosi gum do żucia (zwłaszcza gdy przykleją się do włosów), ktoś uwielbia ogórki, a ktoś inny chodzi na zakupy w czwartki. Ze środka natomiast dowiaduję się o nich jeszcze więcej, co ciekawe, przez pryzmat tego, co mówią o swoich włosach. A te przecież bywają niepokorne, uparte, zakręcone, czupurne i nieidące na kompromisy. Bywa też tak, że do akcji wkraczają gumki, spinki, grzebienie i opaski. Jednak szanujący się włos, dobrze wie, jak sprytnie wyrwać się spod piętna kolorowej frotki. To zupełnie tak, jak z ludźmi. Kolor włosów nie jest ważny. Można ich nawet w ogóle nie mieć. A można je mieć na innych częściach ciała niż głowa. Nieistotny jest też kolor Twojej skóry, to, jakie nosisz ubrania i co lubisz jeść. "Kolor naszych włosów nie ma znaczenia - Razem budujemy statek i na niby jesteśmy marynarzami". O to właśnie chodzi. Niewielki format, żywiołowe ilustracje (Agaty Królak, pamiętasz "Myśli Teo"?), dowcip i dużo kolorów. Do tego krótki tekst i proste słowa, które mogą jednak wywołać długie rozmowy. Świetna jest też nota końcowa o tolerancji. Mądra, niewymuszona i optymistyczna. Na koniec zauważ, że o sile tej książki świadczy właśnie różnorodność jej bohaterów. A to, że są w różnym wieku, mają inne upodobania, temperamenty i doświadczenia, jest dla niedorosłych czytelników szalenie interesujące. I niech tak pozostanie również, gdy staną się czytelnikami dorosłymi.