Księga Nocy

Zauważyłam, że z książkami Holly Black to ja mam różne relacje. Nie trafiła mi się chyba jeszcze żadna, która by w pełni skradła moje serce. Pomimo tego kuszą mnie historie przez nią napisane. Tak było i tym razem. Skusił mnie nie tylko opis ale również ta przepiękna okładka. A jak poszło tym razem i z jakimi uczuciami skończyłam czytać tę książkę? No cóż. Troszkę się podczas jej czytania nudziłam. Sam pomysł na historię, na ożywienie cieni i stworzenie świata, w którym rozgrywa się ta historia uważam za rewelacyjny. Jednak rozplanowanie całej akcji i całej historii już nie koniecznie mi odpowiadało. Zwyczajnie były momenty, które dla mnie się dłużyły i bez większego sensu spowalniały i wydłużały akcje. Ale były też momenty, które nadawały tempa akcji, jednak mi nie pasował stosunek jednych do drugich. Bohaterowie choć interesujący też przez tempo akcji momentami tracili wyrazistość i charyzmę. Choć owszem fajnie było poczytać wstawki z ich przeszłości, które nadawały lepszy obraz tego jacy i czemu tacy są bohaterowie. Za to w końcówce cała historia zaczęła nabierać większej dynamiki dzięki czemu tę część czytało się szybko i z zapartym tchem. Jednak, żeby do tego momentu dotrzeć trzeba było przeczytać 2/3 książki. W ostatecznym rozrachunku uważam, że nie była to zła książka. Pomysł świetny, jednak wykonanie nie koniecznie w moim guście. Ale myślę, że to też trochę specyfika stylu w jakim pisze autorka. Myślę, że fani będą zadowoleni, a cała reszta śmiało może sięgnąć i samemu wyrobić sobie o niej zdanie.

Ostatnio udaje mi się czytać więcej fantastyki. I bardzo się z tego powodu cieszę, bo uwielbiam i zawsze tęsknie za tym gatunkiem. Nie zrozumcie mnie źle, rasowy kryminał czy wzruszająca obyczajówka także jest mi bardzo potrzebna, ale fantastyka jest chyba najbliższa mojemu sercu. I to za sprawą Harrego Pottera czy Zmierzchu. I dzięki wydawnictwou Jaguar miałam okazję przeczytać najnowszą książkę Holly Black "Księga nocy". Autorkę już dobrze znam i wiedziałam, że mogę brać do recenzji jej książkę w ciemno. A okładka strasznie mnie zaintrygowała i wołała do mnie, by zabrać się za nią od razu jak do mnie dotarła, co też niezwłocznie uczyniłam. Charlie Hall stara się nie pakować w kłopoty. Już nie. Pracuje w barze Rapture i ma nadzieję, że wszystkie błędy które popełniła zostaną w dalekiej przeszłości. Jednak co zrobić w sytuacji gdy zlecenia same wpadają jej w ręce, a tajemnice które stają z nią twarzą w twarz domagają się rozwiązania? W wyniku jej ciekawości i wściubiania nosa w nie swoje sprawy rozbudza swój cień.. Czy Charlie dołączy do umbromantów? Czy uratuje Vinca, który mimo, że ją oszukiwał nadal jest bliski jej sercu? To naprawdę minimum tego co działo się w książce. Na początku autorka obchodzi się z nami delikatnie. Powoli wprowadza nas do świata umbromantów, obudzonych cieni i innych znaczących artefaktów. Teraźniejszość przeplata się z przeszłością Charlie. Dzięki temu możemy bardziej ją zrozumieć. Poznać genezę jej decyzji czy zachowań. A potem autorka wyciąga z rękawa kilka asów, które sprawiają że wybałuszamy oczy podczas czytania. No bo jak tak można było. A można.. Towarzyszymy Charlie podczas jej poszukiwań, obmyślamy plan jak tu przechytrzyć wroga, a ona i tak ma przed nami tajemnice i jej decyzje nas zaskakują. Ta książka jest naprawdę niezłą cegiełką, ale wchodzi jak nóż w masło. Tak bardzo wnikamy w tą historię, że jej objętość nie ma znaczenia. Nawet wątek miłosny jest tak delikatny, że bardziej intryguje niż wywołuje u nas mdłości. Uwielbiam postać Charlie. Z jej wszystkimi wadami i zaletami. Trzyma się swoich zasad, ale czy finalnie wygrywa? To już każdy musi ocenić sam. Zakończenie mnie zasmuciło, wręcz dobiło. Ale bohaterka podejmuje wyzwanie i za to ją podziwiam. Mam nadzieję, że sama postąpiłabym podobnie. Holly Black znów wprowadza nas w tajemniczy świat, tym razem cieni. I to dosłownie. Można się w tym zatracić, zapomnieć o rzeczywistym świecie. I na to zawsze liczę. I zawsze tego pragnę gdy zaczynam podróż z kolejną fantastyczną książką. Kto zna twórczość autorki to się nie zawiedzie, a kto nie zna to polecam przeczytać.

Pierwsze moje spotkanie z twórczością popularnej pisarki nie zaowocowało ogromną miłością, ale widzę szansę na to, że sięgnę po inny tytuł tej autorki. „Księga nocy” zabiera nas do świata realnego i jednocześnie pełnego magii i nadzwyczajnych zjawisk. Tu własny cień może być w niebezpieczeństwie lub sam może stanowić zagrożenie. Główną bohaterką jest Charlie Hall, która po burzliwych latach młodzieńczych stara się żyć normalnie. Porzuciła karierę złodziejki na rzecz w miarę spokojnej pracy w barze. Polubiłam główną bohaterkę. Podobały mi się też retrospekcje ukazujące wcześniejsze życie Charlie. Ale w samej fabule często się gubiłam. Nie zrozumiałam wszystkiego, często miałam wrażenie przeładowania treścią, tak, jakby autorka w za krótkim czasie chciała przekazać za dużo informacji. W momentach, gdy orientowałam się w wątkach, dobrze czytało mi się tę książkę. Zaciekawił mnie motyw cieni i ich możliwości. Czuć tu olbrzymią wyobraźnię autorki. Chcę więc dać jej szansę i sięgnę po książki, którymi zdobyła serca czytelników. A Was zachęcam do samodzielnego wyrobienia sobie opinii o tej książce.