Księżna Mediolanu. Dzieje Izabeli Aragońskiej, matki królowej Bony

XV-wieczny Mediolan — czasy Ludwika Sforzy, wojen włoskich i dzieł Leonarda da Vinci. W 1489 roku Gian Galeazzo Sforza po raz pierwszy spotyka się z poślubioną per procura Izabelą Aragońską, wnuczką króla Neapolu. Młody książę Mediolanu z trudnością ukrywa rozczarowanie urodą małżonki. Nie bez znaczenia jest jednak posag panny młodej — niebagatelna suma stu tysięcy złotych dukatów. Izabela, nieświadoma niechęci męża, pragnie go pokochać i być dobrą żoną, ale zamiast oczekiwanej miłości poznaje smak upokorzenia i zdrady. Z czasem odkrywa także niepokojące tajemnice rodu swego małżonka. Faktyczną władzę w Mediolanie sprawuje bowiem Ludwik Sforza, usuwając w cień swego bratanka Giana Galeazza. Do walki z regentem młoda księżna staje pozbawiona wsparcia męża. Charakter Izabeli hartuje się w walce z przeciwnościami, ale czy samotna kobieta zdoła zapewnić swym dzieciom należną im schedę?