Lista sędziego

Grisham przyzwyczaił nas do thrillerów prawniczych, wielokrotnie pokazywał świat prawników, często od kuchni, od tej strony mało nam znanej. Tym razem jednak konwencja powieści jest trochę inna, zarówno sam przewód procesowy, jak i prawnicze sztuczki nas ominą, ale nadal pozostaniemy w kręgu prawników, tym razem sędziów. Do Lacy Stoltz zgłasza się Jeri Crosby, dla której Lacy jest ostatnią deską ratunku. Lacy zajmuje się etyką sędziów, już w przeszłości dzięki jej ciężkiej i wytrwałej pracy, było prowadzone śledztwo przeciwko sędzi za wielomilionowe łapówki. Wiele lat temu został zamordowany ojciec Jeri, emerytowany profesor prawa. Policja, z uwagi na niewykrycie sprawcy, umorzyła postępowanie. Po latach prowadzonego prywatnego śledztwa Jeri odkrywa, że zabójcą jej ojca jest sędzia z Florydy, Ross Bannick. To człowiek inteligentny i sprytny, doskonale znający procedury prawne. Pozwala sobie na bardzo wiele, czując się bezkarnym. Po kolei ze swojej listy sędziego eliminuje osoby, które w jakikolwiek sposób mu się naraziły. Mści się na tych ludziach, nie pozwoli, aby to oni mogli być górą, nie zapomina żadnych krzywd ani urazów. Czy lista sędziego ma koniec? Czy ktoś jest w stanie zahamować popędy mściwego sędziego? Czy i tym razem Lacy stanie na wysokości zadania i podejmie się wyzwania? Lista sędziego to emocjonujący thriller, w którym sprawca jest typowany od początku, tylko brak dowodów i jakichkolwiek śladów, że mordował niewygodne dla siebie osoby. Nigdy się nie pomylił, był nieuchwytny. Jak widmo, pojawiał się, mordował i znikał, znakomicie maskując ślady. Ale wszystko ma swój kres, nawet najbardziej wymyślne zbrodnie. I może dalej działałby, gdyby nie dwie odważne kobiety. Postanowiły położyć kres jego praktykom, tylko czy z pozytywnym skutkiem? Cała fabuła opiera się na udowodnieniu Rossowi, że to on mordował. Skrupulatne i sprytne zachowania i metody działania Lacy i Jeri będą zacieśniać pętlę wokół sędziego, będą coraz bardziej go osaczać, aż Ross popełni błąd … Jeden niewybaczalny błąd … Ta powieść jest nieodkładalna. Ciekawa i intrygująca, zwłaszcza, że podejrzewanym o zbrodnie jest sędzia, czyli ktoś, kto powinien stać na straży prawa. A tutaj rolę się zamieniły … Fabuła rozkręca się z każdym kolejnym morderstwem, staje się coraz bardziej wymagająca i wielowymiarowa. Musimy być bardzo czujni i uważni, aby coś nam nie umknęło, tak niewiele potrzeba, aby coś przeoczyć. I wtedy emocje się ulatniają … Dlaczego powieści Grishama czyta się z wypiekami? Mają w sobie to coś, co sprawia, że nie można im się oprzeć, a autorowi nie sposób odmówić … Jeżeli nie chcecie się znaleźć na liście sędziego, to musicie wziąć sprawy w swoje ręce. Odważcie się, zaryzykujcie i walczcie do samego końca ...

Masz tak czasami, że sięgają po książkę danego Autora czy nawet włączając film danego reżysera odrazu w Twojej głowie pojawiają się pewne oczekiwania wobec lektury/filmu? Ja mam tak bardzo często. W przypadku Grisham’a zawsze liczę na świetnie poprowadzone wątki z sali sądowej, bo nikt tak świetnie o tym nie pisze jak on. Zawsze jest ciekawie i nie ma miejsca na nudę! Jednak „Lista sędziego” to coś zupełnie innego niż to, do czego przyzwyczaił nas Autor. Sprawa komplikuje się już na samym początku, bowiem „LIsta sędziego” nie jest thrillerem prawniczym, a kryminałem. Kryminałem poprawnym, ale bez efektu woow i elementu zaskoczenia. Początkowo wszystko zapowiadało się super, ale czym dalej brnie się w fabułę tym jest troszeczkę gorzej. Oczywiście trzeba przyznać, że fabuła jest ciekawie nakreślona i dopracowana. Jednak przychodzą momenty, kiedy Czytelnik odnosi wrażenie jakby niektóre wątki były pisane na siłę. To nie ten Grishman, którego wszyscy znamy. Na szczęście książkę czyta się dość szybko i całkiem przyjemnie. Chociaż bez uczucia nutki napięcia, czy niepokoju, a to ogromny minus. Zwroty akcji niby są, ale łatwo je przewidzieć. Autor próbuje wodzić nas za nos, ale nie do końca mu to wychodzi. Samo zakończenie jest mocno rozczarowujące. „LIsta sędziego” to książka, która po prostu mi się podobała, ale nie wywołała we mnie kompletnie żadnych emocji i nie zapadnie na zbyt długo w mojej pamięci. Wydaje mi się, że Grisham sam podniósł sobie wysoko poprzeczkę i teraz ciężko mu ją przebić czym całkiem nowy. Dlatego stwierdzam, że jednak lepiej wrócić na salę sądową, a nie bawić się w rozwiązywanie zagadek kryminalnych ;)