Lore Olympus. Tom 1

To trzeci komiks, który przeczytałam i wydaje mi się, że nie do końca potrafię się w nie wgryźć. Każdy rozdział jest tutaj odcinkiem z numerem i tytułem. Są bardzo krótkie i za każdym razem pozostawiają za sobą pewną niewiadomą. Z reguły następny przedstawia inną historię, bądź czytamy z perspektywy innej postaci. Bohaterzy bardzo niewiele tu mówią, zaledwie kilka do kilkanaście słów przypada na stronę książki. Ilustracje są naprawdę świetne. Bardzo podobały mi się ich miny, kiedy były złe, poirytowane, szczęśliwe lub zrozpaczone. Opisów postaci brak, prawdopodobnie miały tylko wyglądać. Emocje wyrażają za pomocą zdjęcia w książce i nie potrzeba wiele przeczytać, by zobaczyć, iż jeden knuje przeciwko drugiemu. Chyba najbardziej złośliwa była postać kobieca, mężczyźni byli ukazani bardziej naiwnie. Bohaterzy wzięci są z mitologii greckiej, więc spotykamy tutaj Persefonę, która jest najgłówniejszą postacią. Pierwszy raz udaje się jej wyjść z domu i Artemida pożycza jej swoje ubranie. Zakrywa ono ledwo co ważne części ciała, czym zwraca swoją uwagę. Niestety nie bawi się najlepiej, zostaje upita i przewieziona do bardzo ciemnego miejsca. Ciężko mi było rozgryźć intencje osoby, która ją tam znalazła. Był na nią zły i zauroczony jednocześnie. Hades postanawia jednak odwieźć ją do domu. Później widzimy, że Persefona ma jednak kobiecego wroga, który ponownie knuje złą intrygę. W tym czasie po głowie Hadesa chodzą przeróżne myśli, coś nie daje mu spokoju. Jak sądzicie, do czego zdolna jest zazdrosna kobieta? Ile można znieść, by być z tą, której osoba zajmuje całe myśli? Czy bycie bogiem i nie do końca człowiekiem stoi na przeszkodzie ku miłości? Opowieść mnie wciągnęła, gdyż postać Persefony była ukazana jako młoda i naiwna. Nie zawsze zauważała sarkazmy, nawet nie zdawała sobie sprawy z niebezpieczeństw, które na nią czekały. Widać to było najbardziej wtedy, kiedy coś złego jej się przytrafiło i ona chciała iść do domu. Robiła przy tym bardzo smutne i dziecięce miny. Za to Hades jest jej przeciwieństwem. Odważny, mądry i zdecydowany, choć momentami nieco zagubiony. Przy tym zachowaniu widzieliśmy, że ona mu się podobała. Jak zatem sądzicie, czy będą razem? W moim odczuciu książka jest warta uwagi:-)

"Lore Olympus" zaczęłam czytać w oryginale na Webtoonie już jakiś czas temu. Szybko moją codzienną rutyną stało się scrollowanie kilku rozdziałów. Nie sądziłam, że tak szybko się wciągnę. Jeśli ktoś z was zna już "Neon gods", to łatwo będzie mu odnaleźć się w świecie "Lore..." (i odwrotnie). Greccy bogowie i wszelkie inne mitologiczne stworzenia zostali na potrzeby serii uwspółcześnieni. Dla przykładu, zaświaty przypominają mroczną korporację, a Apolla jest bucem w rodzaju amerykańskiego licealisty-mięśniaka. Podobały mi się nawiązania do mitologii, cała fabuła, styl rysunku, w zasadzie to... wszystko było w jak najlepszym porządku. Chociaż powinnam raczej napisać "podobają", bo seria wciąż wychodzi. Czytanie na bieżąco w aplikacji jest o tyle ciekawsze, że po każdym rozdziale widzimy komentarze innych czytelników, nieraz są to zabójcze hasła. Internauci mają swoich ulubieńców, mocno przeżywają wszystkie wzloty i upadki i mnie również udzielał się ich entuzjazm. "Lore Olympus" to lekka lektura, odpręża i gwarantuje miło spędzony czas. Nie jest może czymś super przełomowym, ale jest dobra do poczytania dla rozrywki. Ma swoje urocze momenty, może poruszyć, autorka nie obawia się także sięgać po cięższe tematy. Nie jestem w stanie niczego powiedzieć o papierowym polskim wydaniu, bo nigdy nie miałam go w ręce, ale jeżeli ktoś będzie miał możliwość się z nim zapoznać, to samą historię jak najbardziej polecam.

„Lore Olympus” to świetna powieść graficzna, która w zupełnie nowy sposób pokazuje nam mitologię grecką. Poznajcie skandaliczne plotki, wybierzcie się na dziką imprezę i przyjrzyjcie się zakazanej miłości. Fabuła naprawdę jest genialna i została poprowadzona wyśmienicie! Nie brakuje tutaj nietuzinkowego humoru, ale i także poruszenia nieco poważniejszych tematów jak chociażby toksyczne relacje, trauma seksualna, czy znęcanie się fizyczne oraz psychiczne. Połączenie mitologii z nowoczesnością to strzał w dziesiątkę. Jako, że mamy do czynienia z powieścią graficzną to nie mogę nie napisać o tych genialnych ilustracjach. Świetna kreska, mega kolory nadające dość unikalnego klimatu spowodowały, że po prostu przepadłam czego kompletnie się nie spodziewałam. Nie mogę się doczekać kontynuacji, bo to dopiero 25 komiksów plus jeden bonusowy do tej pory nigdzie nie publikowany. Powtórzę się, ale „Lore Olympus” to naprawdę genialnie wydana powieść graficzna. Zakochałam się w niej i przyznam szczerze, że jeszcze nie raz chętnie do niej wrócę. Polecam z całego serducha!