Madame Margot

„Zdarzało się w życiu, że jedyną sensowną reakcją było tu ułożenie ust w łuk uśmiechu. Łuk bynajmniej nie triumfalny (…)”. A gdyby tak w te wakacje odwiedzić Karaiby.. Wybrać się na Barbados i zamieszkać w hotelu California. Oferta turystyczna tego miejsca na pewno przerośnie najśmielsze oczekiwania.. Przekonał się o tym chociażby pewien Amerykanin, Malcolm Lowry, który przybył tu „świeżo po egzekucji swojego małżeństwa”, by pozwolić sobie na komfort unikania wyzwań, odnaleźć spokój i pożądaną inspirację do ukończenia doktoratu.. uciec? Już pierwszej nocy mężczyzna stał się przypadkowym świadkiem torturowania kobiety. Zszokowany, próbując uporządkować fakty zauważył, że całemu zdarzeniu z balkonu innego apartamentu przygląda się ktoś jeszcze – tajemnicza kobieta w czerwonej sukni, która nie sprawia wrażenia zaniepokojonej tym, co widzi.. Następnego dnia Malcolm otrzymuje zaproszenie na kolację do widzianego na patiu oprawcy. Okazuje się, że jednym z gości kameralnego przyjęcia jest również widziana nocą przez Malcoma „dama z balkonu”. Kim jest przyciągająca wzrok i elektryzująca zmysły kobieta? Femme fatal, władczynią przyszłości, zaklinaczką rzeczywistości, rozczarowaną światem matroną.. a może kimś zupełnie innym.. Niespodziewanie Malcolm staje się graczem w grze, w której reguł nie zna. Nie widzi granicy horyzontu. Błądzi wśród punktów kulminacyjnych. Potyka się o brzegi własnej wyobraźni. Czuje, że jest w tym wszystkim coś mrocznego, ale jednoczenie jest zafascynowany nieprzewidywalnością zdarzeń. Jest uwięziony w przytłaczająco ciasnej kletce bez krat. Nie wie, czy to wszystko, to tylko eksperyment, badanie reakcji na dysonans poznawczy, czy realna rozgrywka z własnym losem. Ta gra ma granice, choć trudno je dostrzec wśród fantazji, przeinaczeń, nadinterpretacji. Tu wszystko może się zdarzyć. Autor do perfekcji opanował sztukę „dolewania paliwa wyobraźni” sprawiając, że iskry rzucanych z premedytacją impulsów, zamieniają się w dedykowane czytelnikowi imaginacje. „Madame Margot” to totalnie nieszablonowa powieść wymagająca maksimum skupienia przy degustacji i prowokująca do odnalezienia się w hotelu California na swój własny, autorski sposób. Choć sama już nie wiem, czy ja tu wszystko zrozumiałam, tak jak zrozumieć powinnam – podobała mi się ta gra słów, wymiarów i pozorów. Polecam.