Magiczne Drzewo. Geniusz. Tom 12

Z tą serią nie ma nudy! Jest za to oszałamiające tempo i akcja, której nie ograniczają żadne ramy. Mrówki wielkości budynków, lot rakietą, magiczne eliksiry, gadający ludzkim głosem pies… to taka maleńka próbka przygody, która czeka na czytelników. Nie ma więc szans, by Wasze starszaki narzekały, że opisy za długie, albo historia mało ciekawa. Już prędzej będą domagać się kolejnych części „Magicznego drzewa”, a tych jest na szczęście aż dwanaście. Fajne jest przy tym to, że każdy tom można czytać samodzielnie, bez znajomości poprzednich części. Na początku mamy bowiem krótkie wyjaśnienie, skąd te wszystkie szalone zdarzenia z książek wzięły swój początek. Dla nieznających serii, tak szybko opowiem, że w dwutysięcznym roku nad doliną Warty przeszła ogromna burza. Nie przetrwał jej olbrzymi dąb, w który uderzył piorun. I nie byłoby w tym nic nadzwyczajnego, gdyby nie to, że było to Magiczne Drzewo z ogromną mocą. Drzewo trafiło do tartaku, a z jego drewna zrobiono setki przedmiotów. A w każdym z nich została cząstka magii. W najnowszym tomie ciąg wydarzeń wprawia w ruch magiczna szafa, która trafia do biblioteki szkoły Kukiego, Blubka i Gabi. Chłopcy przez przypadek odkrywają, że książki włożone do szafy, zamieniają się w słodkości i pozwalają dosłownie „pochłonąć” z nich wiedzę. Tej magicznej mocy nie jest w stanie oprzeć się Blubek, najgorszy uczeń w szkole. Szafa zamienia go w geniusza, a niesamowite wynalazki, które tworzy, ściągają na niego oczy całego świata. Chłopiec zostaje porwany przez tajną organizację, która żąda od niego wynalezienia śmiercionośnej broni. Kuki i Gabi, wspierani przez Budynia (jedynego na świecie psa, mówiącego ludzkim głosem) ruszają z akcją ratunkową. I zaczyna się szalona przygoda. Gorąco polecam Waszym starszakom tę książkę, podobnie zresztą jak całą serię. Gwarantuje fantastyczną zabawę i prawdziwy rollercoaster zdarzeń. Książka wydana jest w twardej oprawie i w wygodnym formacie. Ma dużą czcionkę i oryginalne, „fotograficzne” ilustracje.

Okazuje się, że jest taka seria (licząca aż 12 tomów!), którą, gdy poznasz od ostatniego tytułu, to od razu masz ochotę sięgnąć po pierwszy! Jest nią oczywiście "Magiczne drzewo". Nasza przygoda, choć rozpoczęta właśnie od 12 tomu, na pewno się na nim nie zakończy. I ogromnie się cieszę na samą myśl, że jeszcze tyle przed nami. Dwunasty tom to "Geniusz". Dosłownie geniusz, bo żeby tyle akcji, wątków i dynamiki zmieścić w jednej książce dla dzieci, i żeby nie wprowadzić chaosu i misz-maszu, to trzeba być Andrzejem Maleszką. Każda strona "Geniusza" to albo cięty dialog, albo pościg z magicznymi eliksirami w tle, ewentualnie podróż latającym głazem. Jest też trochę o przyjaźni, pierwszych zauroczeniach i szkolnych perypetiach. Ale to oczywiście nie wszystko. Trójka przyjaciół, Kuki, Blubek i Gabi, wpakują się w niemałe tarapaty. Wszystko przez magiczną szafę, która zamienia książki w torty i babeczki. A po ich zjedzeniu, okazuje się, że cała wiedza z tychże książek trafia do Twojej głowy. Konkretnie do głowy Blubka, bo to przede wszystkim on zwietrzy dla siebie największą korzyść ze zjadania książek, tzn. ciastek. Z najgorszego ucznia w szkole zamieni się w geniusza. Jego wiedza będzie tak potężna, że zainteresują się nim różne środowiska. Nawet te przestępcze. Blubek więc będzie musiał uciekać. Oczywiście w towarzystwie przyjaciół. Dla mnie "Geniusz" i seria "Magiczne drzewo" to odkrycie ostatnich miesięcy. W tej książce jest wszystko, czego młody czytelnik potrzebuje. Dynamika, humor, mądrość, charakterni bohaterowie, magia, ale też codzienne sprawy. Jest nawet gadający pies Budyń, a chyba każdy, kto ma psa, zastanawiał się choć raz, co powiedziałby jego merdający ogonem przyjaciel, gdyby umiał mówić. Ciekawe jest też zastąpienie ilustracji zdjęciami. Dla Basi to bardzo ciekawy zabieg, ja wolałabym jednak mniej dosłowne grafiki. Przyznaję jednak, że zdjęcia nadają tej serii mocnego, filmowego charakteru. Jeśli podarujesz "Geniusza" dziecku, które twierdzi, że nie lubi czytać, bo książki są nudne, to jest szansa, że zaraz po przeczytaniu (a może nawet w trakcie), usłyszysz "mamo, chcę całą serię!".

Zabawne jest to, że ta książka tak mną zawładnęła, że wyparła ze świadomości wszystkie inne wcześniej czytane. Na dodatek jest to dwunasty tom z cyklu o magicznym drzewie, a ja dopiero pierwszy raz się z nią zapoznałam. Nie znam wcześniejszych tomów i już bardzo żałuję, gdyż nie spodziewałam się, że tak bardzo polubię tą trójkę przyjaciół plus psa. Oczywiście nie jest to zwyczajny pies. Oprócz faktu, że jest przyjacielem Kuki i to bardzo oddanym, który nie raz pomaga przyjaciołom w opresjach, to dodatkowo ma moc mówienia. Kolejną fascynującą postacią jest tutaj Blubek, który zanim pomyśli wpierw działa. Wychodzą z tego powodu różne problemy, jak choćby nagłe przemienienie się w osobę nad wyraz inteligentną, gotową stworzyć najróżniejsze wynalazki. Stało się to za sprawą pewnego magicznego elementu, ale w jaki sposób, to już wam nie zdradzę. Kolejną i jedyną dziewczyną w tym zespole jest Gabi, która ma dar przekonywania. Na poczekaniu potrafi wymyśleć najróżniejsze scenariusze, które chronią przyjaciół przed katastrofami. Mamy jeszcze Kukiego, który przez to, że jest alergikiem, nie zawsze może korzystać z przywilejów sytuacyjnych. Jest jednak bardzo oddany paczce i tak jak pozostali pragnie, aby zawsze mogli na sobie polegać. W powieści ukażę się jeszcze pewien nieznośny chłopiec, który wciąż będzie skarżył na zgraną paczkę. Czy los go za to ukarze? Aż żałuję, że nie znałam wcześniej tej serii. Jest odziana w wielką magię, która potrafi być zła i dobra, a mimo tego wciąga bardziej niż niejedna powieść. Dość denerwującą osobą jest tutaj Nikodem i niemal zawsze, kiedy tylko się pojawiał czułam rozgoryczenie. Nazwać go skarżypytą, to jakby lwa porównać do kociaka. Wciąż robił im na złość, lecz z tego powodu książka była dużo bardziej ciekawsza. Dla wtajemniczonych dodam tylko, że przydałaby mi się taka magiczna szafa:-) Wspaniałe ilustracje i duży druk powodują, że niemal przeżywamy wszystko tak bardzo jak bohaterzy. Bardzo mnie ciekawiło jak się z tego wszystkiego wyplątają:-) Polecam nie tylko nastolatkom, ale i wszystkim, którzy chcą przeżyć niezapomniane przygody!