Malarzu nasz, któryś jest w niebie

Nie muszę chyba mówić, że okładka jest mocno intrygująca i daje do myślenia. Na pewno jest to książka dla osób o otwartych umysłach, gdyż autor podszedł do tematu bardzo oryginalnie. Podziwiam go za to, że podjął się wdrożenia tematu wiary, Boga w fabułę w sposób niecodzienny, gdzie fundamentem jest czas teraźniejszy, ale też powiewa fantastyką. Świeżość na rynku czytelniczym jak najbardziej jest potrzebna. Powiem Wam, że naprawdę ciekawie mu to wyszło i książka należy do tych nieodkładalnych. Pojęcie naszej planety Ziemi jako obrazu, na których my ludzie jesteśmy domalowani farbami czy też stworzeni z farb jest mocno oszałamiająca. W tej książce dużo się dzieje. Zaczynając od naprzyrodzonych zjawisk, poprzez egzorcyzmy, stanowszy na ratowaniu świata. W pozycji ,, Malarzu, któryś jest w niebie" Dariusza Kunickiego spotykamy kilku bohaterów. Zarówno tych zwykłych ludzi stąpających po ziemi, jak i też postacie biblijne, które na tej ziemi razem z nimi przebywają i które mają ogromny wpływ na ich życie. Jednak nie wszyscy są tego świadomi. Na pierwszy plan wysuwa się Justyna i Amelia. Jedna wierząca, druga niewierząca i to one będą najbardziej zaangażowane w całą przedziwną sytuację, bo na przykład jak się okazuje, facet modlący się przed obrazem w galerii sztuki jest biblijnym Adamem. Jeśli mamy Adama to musi być również biblijna Ewa. Jak myślicie, kim ona będzie? Cała książka to wiele ciekawych sformułowań, wiele nowatorskich teorii, ale też przede wszystkim fascynująca podróż. Autor kupił mnie swoim pomysłem. Mimo iż w pewnych momentach ogarniało mnie wielkie zdziwienie spowodowane tym, co czytałam, to później było wielkie wow. Podsumowując, podobało się mi i na pewno będę wyczekiwać kolejnej książki autora. Jestem ciekawa czy zaskoczy mnie kolejnym nietuzinkowym pomysłem na fabułę. Zapomniałam dodać, że Boscha też znalazłam w książce, a od samego początku zastanawiałam się, jak będzie wpleciona jego postać w fabułę. O fabule nie pisałam Wam za wiele, bo to po prostu trzeba przeczytać. Najważniejsze według mnie zawarłam w recenzji, a reszta to już będzie dla Was wielkie zaskoczenie, zwłaszcza, że książka sugeruje iż to nie koniec i będzie ciąg dalszy.

,, Malarzu nasz, któryś jest w niebie" to historia dwóch kobiet. Amelia jest studentką malarstwa, która jest niewierząca w przeciwieństwie do swojej matki. Będąc w galerii sztuki dziewczyna napotyka przedziwny widok. Mężczyznę modlącego się do jednego z obrazów. Adam tak zaintrygował kobietę, że postanowiła zaprosić go na obiad, ten natomiast pokazuje jej przedmiot, który ma być dowodem na istnienie Boga. Okulary pokazujące że każdy z nas składa się z kilku warstw farby. Jednak Adam nie jest jedyną osobą jaką pojawi się w życiu Amelii. Wkrótce dziewczyna pozna również Samaela oraz Antichristosa. Ale żeby dowiedzieć się jaką rolę odegrają musicie sami przeczytać. Druga kobietą która poznamy, będzie Justyna - siostra zakonna, która również maluje ale hobbystycznie. Kobieta jest świadkiem rzeczy nadprzyrodzonych, a wszystko wokół niej na kilka chwil, zdaje się być pokryte farbą. Jak myślicie co łączy te kobiety? Kim będzie tajemniczy Heronim Bosch i jaką rolę odegrał w tej powieści? Kochani na początek zapytam, czy czytaliście już tę powieść? Jeżeli nie to uwierzcie mi musicie. Autor połączył dla nas fantastykę z biblią. Jest to bardzo emocjonujący i kontrowersyjna historia. Jestem osobą małej wiary raczej, ale po przeczytaniu tej książki zaczęłam się zastanawiać czy aby na pewno dobrze robię. Książka porusza tematy istnienia człowieka, wiary oraz życia. To historia zmuszająca do refleksji, otwiera nam oczy na to czego nie widzimy, a co dzieje się, co nas omija. Książkę czyta się wolno, ale nie dlatego że jest zła, tylko dlatego że co jakiś czas musiałam zastanowić się nad tym co przeczytałam. Polecam i chodź omijam szerokim łukiem książki o tematyce religijnej, dzięki uprzejmości autora miałam przyjemność przeczytać tę pozycję za co bardzo dziękuję.

Wow, co to była za książka. Pierwszy raz miałam do czynienia z czymś takim. Biorąc do ręki najnowsze dzieło Dariusza Kunickiego "Malarzu nasz, któryś jest w niebie" nie wiedziałam, że otrzymam tak interesujące dzieło. Zacznę od okładki, która intensywnie przyciąga wzrok. Na okładce znajdziecie przerobiony fresk Michała Anioła pod tytułem "Stworzenie Adama". Cała historia ukryta jest na 220 stronach. Mimo tak małej objętości fabuła jest znakomita. Autor w troszkę inny sposób opowiada o stworzeniu świata. Według niego Bóg jest Malarzem, a my jesteśmy jego wielkim dziełem sztuki. Wkrótce o tym przekonają się dwie główne bohaterki. Jedna z nich jest studentką malarstwa. Amelia przez przypadek, a może i nie przez przypadek poznaje Adama. Tajemniczego człowieka, który modli się przed obrazem w zaskakującym miejscu. Czy uwierzy, że ten mężczyzna jest pierwszym człowiekiem namalowanym przez Boga — Malarza? Co zobaczy przez tajemnicze okulary Adama? Czy uwierzy, że cały świat został namalowany? Ta bohaterka dostanie tajemnicze zadanie, od którego będą zależały losy całego świata. Czy podoła zadaniu? Oczywiście dowiecie się tego podczas czytania książki "Malarzu nasz, któryś jest w niebie". Drugą bohaterką jest Justyna. Dziewczyna jest młodą zakonnicą. Całą siebie oddała Bogu. Ma tylko jedną wadę. Maluje obrazy. Nie są to zwykłe obrazy. A jakie? Co na te obrazy powie pewien ksiądz? Co połączy obie panie? Czy również i ona będzie widziała tajemnicze postacie z przeszłości? Po odpowiedzi odsyłam do książki. Ta bohaterka niestety minęła się z powołaniem. Czy przyjdzie jej srogo za to zapłacić? Co dla tej postaci wymyślił autor? Bardzo dobra historia. W swoim dziele autor Dariusz Kunicki przedstawia nam inne oblicze Boga i inne postrzeganie świata. Czy wiecie, jaki sens ma istnienie świata i człowieka? Chętnie przeczytałabym dalszy ciąg tej historii. Jestem ciekawa, jak potoczą się dalsze losy naszych oryginalnych bohaterek. Podoba mi się pióro tego autora. Jego dzieło "Malarzu nasz, któryś jest w niebie" przeczytałam bardzo szybko. Cała historia dosłownie mnie pochłonęła. Czasami mnie przerażała. Dzieła Justyny trochę mną wstrząsnęły i przeraziły. Niektóre sceny z tą bohaterką były zabawne i mnie rozśmieszyły. Tutaj dzieją się nadprzyrodzone rzeczy. Jeżeli chcecie poznać oryginalne oblicze stworzenia świata, to zapraszam do przeczytania książki "Malarzu nasz, któryś jest w niebie" Dariusza Kunickiego. Ps. Autor ma świetną wyobraźnię. Z czystym sercem polecam, mommy_and_books.

Tak jak i okładka jest brutalnie szczera, tak i wewnątrz otrzymacie powieść takiej treści. Kiedyś nikt nie wstydził się swojego wyglądu. To jak wyglądaliśmy było naszą historią, opowieścią naszego ciała, które potrafiło wiele wycierpieć. Teraz tą historię się ukrywa, a nawet poprawia, jakby zacierając to, kim jesteśmy. To wielka szkoda, bo w ten sposób sami siebie ograniczamy. Inni nie lubią nas, tylko to, kogo za fasadą maski zwanej fluidem przedstawiamy. Właśnie tak odbieram jej okładkę i czułam potrzebę, by wam o tym napisać. ,,Nie bardzo rozumiała, dlaczego zmieniła swoje nastawienie do nieznajomego. Może sprawił to wyraz zagubienia malujący się na jego twarzy, a może wyjątkowo smutne oczy?" Można by rzec, że książka jest po części opowieścią fantastyczną, a po części wartościowym poradnikiem kulinarnym. Nasza postać spotka tutaj nietuzinkowego mężczyznę, który w pewien sposób udowodni jej, że jedzenie, cały świat plus ludzkość są namalowane. Pokaże jej przykłady w których ona sama ujrzy, że to, co potencjalnie brała za żywność, tak naprawdę nią nie jest. Ludzie by tanim kosztem przygotować potrawy, skupili się na emulgatorach, barwnikach i kwasach z dodatkiem żółtka jajka również w proszku. Tym samym nawet zwykły makaron nim nie jest, a tym bardziej danie mięsne, gdzie zwierzę było hodowane na paszy, a nie naturalnym karmieniu. To oczywiście jedynie drobny wątek, który zapoczątkował niesamowicie mądrą i zabawną książkę. Czyta się ją w głębokim napięciu, gdyż lekki styl nas do niej kusi, a treść przywołuje, by ukazać rzeczy nad którymi na co dzień się nie zastanawiamy. Dowiecie się czym jest kpina i jak żartowniś się czuje, kiedy nikt nie reaguje na jego zaczepki. Jak to jest być osobą modlącą i jak postrzegają ją inni. Skoro większość z nas jest wierząca, to dlaczego widok osoby pogrążonej w modlitwie nas zaskakuje? ,,Niezbadane są drogi, na których Bóg odnajduje człowieka". Choć wiele wskazuje, że to książka o wierze, nie dajcie się podejść. Ma przekaz głębszy niż studnia głębinowa. Bardzo wartościowa powieść!