Martwa woda

,,Karolina wcale nie miała ochoty z nim rozmawiać, lecz alternatywą było milczenie, które mogło prowadzić do czegoś znacznie groźniejszego". Karolina Nowak nie ma lekkiego życia w swojej pracy. Jako młoda, ambitna policjantka bez doświadczenia nie ma łatwo. Do tego mąż policjant który również jej nie docenia i wolałby aby zniknęła. Gdy kobieta rozważa decyzję o odejściu los daje jej szansę na wykazanie się. W akademiku ginie młoda studentka resocjalizacji. Karolina staje na czele ekipy dochodzeniowej którą musi wybrać sama. W jej szeregi dołącza funkcjonariusz Krzysztof Rozmus. Morderstwo które wydawać by się mogło nie ma motywu. Brutalne działanie mordercy. I dziwne zachowania denatki tuż przed śmiercią, niczego nie wyjaśniają. Dodatkowo ekipa która z nią pracuje okazuje się działać na dwa fronty, a dziewczyna została specjalnie przydzielona do tej akcji. O każdym jej kroku informowany jest ktoś inny. Okazuje się że jedynym świadkiem który mógł widzieć mordercę jest mały chłopiec który nie mówi i nie słyszy. Śledztwo jest powolne i żmudne a tropy dziwne. Wkrótce ginie kolejna ze studentek. Czy Karolinie uda się rozwiązać sprawę? Jakie tajemnice o denatce wyjdą podczas śledztwa ? I co to ma wspólnego z jej zabójstwem? Na początek powiem Wam że książka może przerażać swoimi rozmiarami, 650 stron to dość dużo. Ale jak na tę historię zdecydowanie nie za dużo. Co tu się dzieje. Tajemnice, akcje i wszystko co tu znajdziecie jest tak idealnie wymarzone że pierwszy raz chyba tak dobrze czytało mi się kryminał do którego podeszłam sceptycznie 🙈 Ta książka pochłania do reszty. Autor ma fajne lekkie pióro, a sama książka nie jest jakaś przerażająca. Znajdziemy tu też trochę niecenzuralnych słów ale nie są jakoś nadużywane. Bohaterowie są świetnie wykreowani. Szczególnie Karolina zdobyła mój podziw. Tyle kłód pod nogi jej rzucano a ona się nie poddawała. Bardzo polecam wszystkim którzy lubią dobre kryminały z ciekawa fabuła i świetnymi akcjami.

Bardzo dobrze znam pióro autora i śmiało mogę przyznać, że kolejna jego książka w ogóle mnie nie zaskoczyła. Znalazłam tu wszystko, czego się spodziewałam pod względem stylu pisarskiego, ułożenia fabuły oraz końcowego efektu zaskoczenia. Autor stosuje tu bardzo dużo porównań i za każdym razem, w każdej kolejnej książce ich nie powiela. To kryminał z domieszką obyczajówki. Czytamy jakby dwie historie, gdzie każda rozgrywa się w podobnym czasie. W jednej prowadzone jest śledztwo zamordowanej dziewczyny zamieszkującej akademik. Policjanci bardzo dobrze angażują się w sprawę, choć czynności niekiedy utrudnia im życie osobiste, które znamy. Trwa śledztwo a wraz z nim przesłuchiwanie świadków. Poznajemy przy tym ich życie i problemy. W drugiej scenerii czytamy o mężczyźnie, który opowiada nam swoją historię miłosną. Ilekroć na naszym horyzoncie pojawia się nowa postać, niemal od razu obstawiamy ją jako winną zbrodni. Zdjęcie z okładki przypada bardziej na opowieść stęsknionego mężczyzny, który kogoś utracił. Autor oprócz zagadki kryminalnej porusza wątki dyskryminacji kobiet w policji, często zawiesza temat nad urodą, która przemija oraz miłością, która przeradza się w obsesję. Nie ważne jaki zawód pełni osoba zakochana, w obliczu straty może nawet postradać zmysły. Autor opisując nam wydarzenia, często opisuje nam miejsce gdzie przebywa bohater, nie zapominając o przyrodzie. Jakby chciał zwrócić uwagę na to, że niektóre rzeczy przemijają. Jego znakiem rozpoznawczym jest umiejętne zagranie postaciami. Ich odruchy nigdy nie są przesadzone, traktuje się ich jak zwykłych ludzi. Jest wielce spostrzegawczy, idąc tokiem powieści widzimy ją w wyobraźni bardzo dokładnie. To postacie opowiadają nam swoje historie, jakby chciały, byśmy sami je zapamiętali. To książka z przesłaniem, które odkryje każdy, lecz dostosuje je sobie do swojej sytuacji życiowej. Pomimo wielkości gabarytu książki, czyta się ją z prawdziwą przyjemnością. Polecam wielbicielom kryminałów!

„Martwa woda” to kolejne spotkanie z Karoliną Nowak i Krzysztofem Rozmusem, których mieliśmy okazję poznać w Trzeciej szansie. Już na początku spieszę z wyjaśnieniem, że można ją czytać bez znajomości poprzedniej części. Mamy tutaj całkowicie nową sprawę i tylko kilka nici które łączą się z pierwszą książką, ale to głównie za sprawą naszych śledczych. Już od samego początku zostajemy wciągnięci w wir wydarzeń, gdy w jednym z warszawskich akademików zostaje zamordowana studentka Alina Kozioł. Po sile jaką użył morderca wskazuje na mężczyznę, tyle że w pokoju przebywały z nią tylko jej dwie koleżanki. Tak oto rozpoczyna się żmudne śledztwo, które prowadzi śledczych różnymi tropami, nie przybliżając ich do rozwiązania zagadki. Gdy wychodzi na jaw że Alina nie była święta a policjanci docierają do klasztoru szarytek gdzie dziewczyna się włamała i co ma ono wspólnego z jej pracą magisterską, której tematem była resocjalizacja morderców. Jestem pod dużym wrażenie jaką to zagadkę utkał autor i to jak sprytnie podrzucał tropy, które nijak nie dało się ze sobą połączyć. Oczywiście gdy odkryjemy już kto stał za morderstwem studentki to nagle wszystkie zapadki wskakują na swoje miejsce i wszystko okazuje się jasne i logiczne i dziw bierze, że sami na to nie wpadliśmy. Warto też dodać że oprócz samej zagadki kryminalnej, pisarz ciekawie przedstawił tło społeczne, które jest równie istotne co sam wątek kryminalny. Bohaterowie są bardzo dobrze przedstawieni, realistyczni i tacy z krwi i kości ze swoimi wadami. Każdy odgrywa jakąś rolę w fabule i choćby początkowo mogłoby się wydawać, że stanowią tylko zapychacz powieści, to jednak tak nie jest i czytając należy być niezwykle uważnym by nie zostać wyprowadzonym w pole. Za każdym razem, kiedy wydaje się, że Wojciech Wójcik nie zdoła już stworzyć równie pasjonującej, wypełnionej nieoczekiwanymi zwrotami fabuły, autor powraca z nowym kryminałem, który jakimś cudem znów zaskakuje czytelnika. Powolne budowanie napięcia, skrupulatne rozwinięcie wszystkich proceduralnych elementów śledztwa, ciekawa zagadka kryminalna i wyraziste postacie sprawiają, że Martwą wodę czyta się z dużym zainteresowaniem. Nowa powieść Wójcika dostarczy niejednego dreszczyku emocji, a zakończenie zaskoczy niejednego czytelnika.