Meluzyna Noctis i Mroczna Głębia

Do dzisiejszej recenzji zbierałam się od jakiegoś czasu. Zapewniam, że ta książka zajmuje czas i myśli, i ogromnie cieszy mnie, że jeszcze spotkam się z naszą małą wojowniczką w drugim tomie. Jak bardzo niebezpieczne są wody oceanów chyba nie muszę tłumaczyć tym bardziej sama widziałam co potrafi zrobić woda podczas sztormu. Szkoda, że przybywający turyści do Kołobrzegu bardzo często są tak bezmyślni i robią rzeczy, które mogą zaszkodzić życiu ich, jak i dzieci (tak dzieci, bo fajnie zrobić dziecku fotkę dla babci jak dziecko stoi na falochronach podczas sztormu). Kto z was chodź raz w życiu zastanawiał się co kryje się w głębinach największych zbiornikach wody, jakimi są morza, oceany? Może syreny istnieją? Może jest jakieś podwodne miasto, które liczy tysiące, miliony mieszkańców? No ja od 40 lat zastanawiam się i wierzę, że dna oceanów mają wiele tajemnic, które z czasem będą odkryte. Czym są latarnie morskie to chyba każde dziecko, jak i dorosły wie. Większość lub mniejszość z nas była w takiej latarni chodź raz w życiu, a jak nie to od dziecka czytał/ła jak bardzo pomocne są dla statków i jaką pełnią funkcje! I tutaj historia dotyczy takowej, lecz niecodziennej moim zdaniem latarni. Poznajcie dziewczynkę, która swoją odwagą i zawziętością mogłaby zarazić niejednego dorosłego, a nazywa się Meluzyna, która jako maluszek została odnaleziona na brzegu przez Strażnika Burzomorza, Andrewe Notis. Mężczyzna przygarnął i zaopiekował się nią. Od tej pory był jej jedynym krewnym. Opisów książki jest pełno, więc z całego serca zachęcam do przeczytania. Kim jest Meluzyna? Co robiło niemowlę na brzegu bez opieki? To kochani znajdziecie w książce, lecz podkreślę będzie wiele sytuacji, które spowodują, że zapragniecie wypłynąć w głąb wody, a może i pomóc w ratowaniu wioski przed…?! Uuu za dużo bym zdradziła, lecz mogę co nieco zdradzić dla zachęty, a mowa o tym, że mieszkańcy Burzomorza bali się złego, które mogło w każdej chwili zburzyć ich spokój na wyspie i tu. Strażnik, który każdego dnia, stróżując w latarni czuwał i wypatrywał niebezpieczeństwa, lecz do czasu, kiedy wszystko się zmienia… Meluzyna to ciepła, rodzinna, waleczna dziewczyna, która swoją postawą udowodni, że mając 11 lat można mieć więcej waleczności, mądrości, niż setki rosłych kawalerów. Z czym przyjdzie się zmierzyć Meluzynie? Co czyha w głębinach? Kim i skąd pochodzi nasza młoda bohaterka? Oj będzie się działo. Zazdroszczę każdemu, kto dopiero rozpocznie przygodę z tą serią. My z córką zacieramy dłonie i czekamy na drugi tom, a was z całego serca zapraszam do przeczytania książki.

“Magia dzieje się: między nocą, a dniem, lądem, a wodą, kobietą, a mężczyzną lub pomiędzy porami roku. Dlatego najmocniej odczuwamy ją w noc przesilenia letniego lub zimowego, albo w równonoc jesienną czy wiosenną” Meluzyna została znalazła się w Burzomorzu, kiedy jako noworodek została przyniesiona przez fale na plażę. Znalazł ją strażnik Pan Noctis , który wziął dziecko do siebie i wraz z zaprzyjaźnioną rodziną postanowił wychować dziewczynkę. Jedenaście lat później Pan Noctis został znaleziony martwy. Do czasu przybycia kolejnego strażnika to właśnie Meluzyna musi stanąć na warcie i obserwować ocean. Wydaje jej się, że na horyzoncie dostrzega magiczną krainę. Jakie to było dobre ! Burzomorze wciągnęło mnie już od pierwszej strony, a historia od razu trzymała w napięciu. Bardzo podobał mi się wątek, Meluzyny, która nie wychowywała się z rodzicami. Tematy dysfunkcyjnych rodzin rzadko są poruszane w książkach dla dzieci/młodzieży. Na duży plus zasługuje także to, jak autor ukazał przyjaźń i odpowiedzialność, którą musiała wykazać się dziewczynka stojąc na straży. “Meluzyna Noctis i Mroczna Głębia” to nie tylko opowieść dla dzieci, uważam, że starsi czytelnicy również znajdą tu coś dla siebie. Mam nadzieję, że autor jeszcze kiedyś pozwoli nam wrócić do Burzomorza i sprawdzić co się dzieje u Meluzyny.

Książka naprawdę bardzo mi się spodobała:-) To historia o pewnej jedenastoletniej dziewczynie, która jest bardzo rozwinięta jak na swój wiek. Poznajemy ją w chwili, kiedy dowiadujemy się, że osoba, która ją wychowywała z pomocą pani Skraeveling utonęła. Był on również straznikiem Burzomorza, którego zadanie polegało na wypatrywaniu strasznego Gorma. Podobno gdzieś tam w głębi wody była tajemnicza wyspa na której on mieszkał. Kiedy jednak pojawia sie problem, bo wuj, który ma być straznikiem jeszcze nie dojechał, Meluzyna od razu zgłasza się na chętną. W ten sposób poznaje zapiski z dziennika Andrewe Noctis. Z pozoru niby zwyczajne, jednak kilka zdań bardzo przykuło moją uwagę. Ona jednak patrzy na inne rzeczy, jakby nie dostrzegając tych ważnych. Bardzo pragnie ujrzeć tą tajemniczą wyspę i zastanawia się, czy poprzedni strażnik ją widział. Niby wiedziała, że każdy mieszkaniec ich siedziby bardzo bał się morza, jednak nic nie potrafiła poradzić na to, że ją ono nawiedzało w snach. Bardzo chciała je zobaczyć i poczuć na własnej skórze. Czy domyślacie się dlaczego tak było? Czy prawda na temat jej pochodzenia może zaskoczyć? Kim byli jej rodzice i dlaczego od początku była inna niż wszyscy? Jakie tajemnice kryje morze i czy potwór naprawde istnieje? Jestem już po lekturze książki i powiem wam, że warto poświęcić dla niej każdą chwilę. Tak bardzo leciutko mi się ją czytało, jakby historia sama chciała, by do niej zajrzeć. Idealna pozycja dla nastolatków, choć i dorośli mogą się przy niej świetnie bawić. Pokazuje ona, że nic w życiu nie dzieje sie bez przyczyny, a marzenia potrafią się spełniać. Naprowadza również czytelnika, by pokonywał przeszkody jakie stawia mu na drodze los, a nie się podddawał. Nie zawsze wszystko idzie po naszej myśli, jednak wtedy należy przestawić się na inny kierunek, a nie narzekać na niepowodzenia. Według mnie powinniście o niej pomyśleć jako prezent na Mikołajki dla swoich dzieci. Nie na darmo się mówi, że bajki uczą:-)

" - Mówiłam ci, że sama wypatruję Ukrytych Wysp - odezwała się Aish. - Nie robię tego codziennie, ale zawsze na początku i pod koniec roku. Magia dzieje się: między nocą a dniem, lądem a wodą, kobietą a mężczyzną lub pomiędzy porami roku. Dlatego najmocniej odczuwamy ją w noc przesilenia letniego lub zimowego, albo w równonoc jesienną czy wiosenną. Ukryte Wyspy są wówczas najbliżej naszego świata. Wtedy ich wypatruję (...)." Trudno mi jednoznacznie wyrazić opinię o tej książce, nie powiem żeby mi się nie podobała ale też mnie jakoś specjalnie nie urzekła. Równie trudno jest powiedzieć do jakiej grupy wiekowej jest ona konkretnie skierowana, ponieważ jest zdecydowanie za poważna dla młodszych czytelników, a dla starszych z kolei, może okazać się zbyt monotonna. Sama historia jest oryginalna i niezwykle klimatyczna, ale zabrakło jej tego czegoś, żebym się mogła nią w pełni zachwycić. "Meluzyna Noctis i Mroczna Głębia" to jedna z tych książek, która zdecydowanie wymaga indywidualnego podejścia, jednych zachwyci, drugich niekoniecznie.

Za sprawą piosenki z „Podróży Pana Kleksa” imię Meluzyna od razu wzbudziło moją sympatię i ciekawość. Czy słusznie? W tej książce Meluzyna to dziewczynka żyjąca na wyspie, na której wszyscy boją się morza. Gdy niespodziewanie jej opiekun tonie w morzu, Meluzyna przejmuje jego obowiązki i zostaje strażniczką Burzomorza. Dziewczynka od razu zyskała moją sympatię, a jej odwaga i silny charakter imponują. Książka pełna jest tajemniczych stworzeń, niezwykłych przygód, skrywanych sekretów oraz całej masy zaskoczeń. Wielu rzeczy można się domyślić, ale to w ogóle nie odbiera przyjemności z czytania. Chociaż książka skierowana jest do młodzieży, czytałam ją z ogromnym zainteresowaniem, a momentami towarzyszył mi strach o losy bohaterów. Zdecydowanie polecam ten tytuł młodzieży pragnącej przeżyć z książką niezwykłe chwile, jak i starszym czytelnikom chcącym doświadczyć wyjątkowej przygody w magicznym morskim świecie.