Memoria. Tom 2

Gdy dostałam propozycję recenzji książki Davida Lagercrantza nie zastanawiałam się długo, gdyż znam już jego pióro i jak dotąd nie zawiodłam się na jego powieściach. "Memoria" okazała się drugim tomem serii Rekke & Vargas czego oczywiście nie sprawdziłam. Na szczęście z pomocą przyszło legimi i szybciutko nadrobiłam pierwszy tom. Do naszych bohaterów zgłasza się Samuel Lidman. Prosi o pomoc w odnalezieniu żony, która rzekomo nie żyje już kilkanaście lat. Na dowód ma zdjęcie, na którym widnieje kobieta, która jest łudząco do niej podobna. Nasz duet zabiera się do pracy, a Rekke nie byłby sobą gdyby nie dostrzegł na fotografii więcej szczegółów, których normalny człowiek by nie zauważył. Dodatkowo w sprawy tej dwójki zostaje zamieszana Julia, córka Rekkego. Wszystko staje się coraz bardziej niebezpieczne, a rozwiązanie zagadki zaskakujące. Pierwszy tom podobał mi się średnio. Miałam wrażenie, że autor za mocno poszerzył wątek i było oprócz oczywistej zbrodni poruszanych więcej zagmatwanych spraw, w których ciężko mi było się połapać. W tej części było mi już łatwiej, gdyż znałam bohaterów i miej więcej orientowałam się w ich sposobie myślenia. Tym razem sprawa Lindmana również dotyka bezpośrednio Rekkego. Co jest naprawdę dziwnym zbiegiem okoliczności. Nie mniej powieść czytało mi się dobrze i zaciekawiła mnie ta historia. Nie wiem czy zostanie w mojej głowie na dłużej oraz czy sięgnę po kolejne części, ale na tę chwilę była wystarczająca. Wielowątkowość i rozmach w jaki napisana jest powieść może na początku mocno przytłoczyć. Jednak składa się to później w całość. Jest to na pewno niebanalny kryminał i nie dla każdego. Choć myślę, że miłośnicy literatury skandynawskiej powinni być usatysfakcjonowani.

Opowieść z książki jest ciekawa, tylko trzeba się przy niej troszkę skupić przy czytaniu. Początkowe rozdziały są krótkie, później dłuższe i tak w koło. Idzie za tym również nasze skupienie. W tych dłuższych momentach jest przekazana duża liczba pytań, później odpowiedzi. Co ciekawe, jedne podpowiedzi czasami przeczą temu w którą stronę szliśmy z myślami, a później odkrywamy coś, co jednak je potwierdza. Tym sposobem wciąż nie możemy rozwikłać zagadki. Opowieść przedstawia losy pewnej kobiety, która była idealnej urody oraz inteligencji. Małżonek kobiety nam przedstawia ją jako najwspanialszy cud świata i przekonuje nas o tym na różne sposoby. Wie, że jego małżonka pracowała na wysokim szczeblu biznesowym, lecz wierzył, że była tylko jego. Nagle jednak pozostawiła mu list w którym napisała, że nie daje rady i odchodzi. Świat mężczyzny stanął na głowie tym bardziej, że niedługo po tym zginęła w wypadku. Przez ten cały czas żył w przekonaniu, że jej już nie ma, aż tu nagle dzieje się coś dziwnego. Na zdjęciu, któremu się przygląda widzi kobietę, która bardzo przypomina mu jego zmarłą żonę. On poddaje nam powody, by uznać ją za zmartwychwstałą, jednak policję zastanawia coś innego. Podejmując trop, nie myślą o tym czemu tak się stało, tylko spostrzegają, że potrzebuje ona pomocy. Im dalej grzebią w sprawie, tym więcej wychodzi niespotykanych faktów. A wy jak sądzicie, czy żyjąc z kimś można tak do końca go poznać? To podobno druga część serii, ale jakoś tego nie odczułam. Jedyne co widać to to, że czuć iż od jakiegoś czasu ze sobą współpracują. Praktycznie wciąż coś się tu dzieje, a śledczy odkrywają wciąż to nowe kawałki układanki, która zaprowadza ich do przeszłości. Jak widać nigdy nie uda się ukryć wszystkiego. Podobało mi się to, że były tu prowadzone rozmowy i spekulacje jak do czego mogło dojść. To jakbyśmy byli w ich myślach i tropy analizowali razem z nimi. W ten sposób nie było zastojów w fabule. Oczywiście to jeden z wyżej postawionych kryminałów, gdzie bez uważnego czytania można się pogubić. To kto jaki jest dowiadujemy się z opisu innych. Postacie trochę się zlewają ze sobą, ale to nawet nas nie interesuje, bo tu duży nacisk mamy na tropy, domysły i nowe informacje. Pod tym względem naprawdę świetny kryminał.

Chociaż lubię skandynawskie kryminały, za ich specyficzny klimat, to „Memoria” to moja pierwsza styczność z autorem. Dlatego z jednej strony trochę się obawiałam, czy wybrałam dobrą książkę na początek, tym bardziej że jest to drugi tom trylogii, ale z drugiej strony opis bardzo mnie zaciekawił. Na szczęście okazało się, że chociaż jest to kolejna część, to znajomość poprzedniej części nie jest zbytnio wymagana, ponieważ poza głównymi bohaterami nie mają one ze sobą wiele wspólnego. Każda książka opowiada inne śledztwo. „Memoria” to bardzo dobrze napisany skandynawski kryminał. Jest w nim tajemnica, którą trzeba rozwiązać. Na dobrą sprawę nawet dwie, które poniekąd się ze sobą łączą. Dobrze wykreowani bohaterowie. Podczas czytania Rekke i Gabor bardzo kojarzyli mi się z Sherlockiem Holmesem i profesorem Moriartym. Rekke tak jak i Sherlock miał wyjątkowy dar dedukcji i tak jak detektyw wszech czasów miał problemy z uzależniającymi substancjami. Jednak „Memoria” to nie tylko sprawa kryminalna, autor w swojej książce porusza też wątki polityczne, problemy z odżywianiem i nadużywaniem leków. Podsumowując, po przeczytaniu tej książki, już teraz czekam na kolejny tom. Książkę czytało mi się bardzo dobrze, intryga bardzo mnie zaciekawiła i byłam ciekawa jak, to wszystko się rozwiąże. Myślę, że fanom autora „Memorii” polecać nie trzeba, a jeśli ktoś lubi historie ze wciągającą fabułą i dobrze wykreowanymi bohaterami, to zdecydowanie powinni oni sięgnąć po najnowszą książkę Davida Lagercrantz’a.

David Lagercrantz dał się poznać czytelnikom jako kontynuator wybitnej (moim zdaniem) trylogii „Millennium”, przedwcześnie zmarłego Stiega Larssona. Nie mnie oceniać, jak mu to wyszło, ani porównywać do pierwowzoru. Tym razem w nasze ręce trafia cykl, który Lagercrantz stworzył sam. Rekke&Vargas w tej chwili ma dwa tomy: „Człowiek, który wyszedł z mroku” (tom 1) i „Memoria” (tom 2). W obu spotykamy się z duetem można by rzec doskonałym – profesorem psychologii Hansem Vargasem oraz młodą, hardą i nie skażoną jeszcze zawodem policjantką Micaelą Vargas. Warto wspomnieć, że w ich przypadku następuje tak zwane zderzenie dwóch światów. Rekke to wykształcony i kulturalny przedstawiciel klasy wyższej, a Vargas jest reprezentantką nizin społecznych. Na całe szczęście dla mnie i dla innych osób, które nie czytały tomu pierwszego cyklu, można zasiąść do czytania bez znajomości wcześniej wymienionego tomu. Bo w sumie to, co łączy obie części, to dwójka głównych bohaterów. Jednak uważam, że zawsze lepiej poznawać cykle od początku – nigdy nie wiadomo jakie informacje przemycone, czasem niby niechcący przez autora, mogą się przydać później. Rekke i Vargas podejmują się wyjaśnienia zagadki nieżyjącej, a może żyjącej żony Samuela Lidmana. Zaginiona czternaście lat wcześniej i uznana za zmarłą, Claire Lidman, nagle pojawia się na zdjęciu znajomego Samuela. Rekke, który zawsze widzi więcej niż przeciętny człowiek, sądzi, że może jej grozić niebezpieczeństwo. Tym bardziej dobrze byłoby odnaleźć kobietę, jak najszybciej. Zapowiada się nie lada wyścig z czasem, co skutkuje dobrze nakręconą fabułą. Dodatkowo Micaela będzie miała trochę kłopotów z bratem kryminalistą, a córka Hansa wpadnie w tarapaty. I żeby nie było nudno i ciągle porównywalnie do doylowskiego Holmesa pojawi się Gabor Morovi, przestępca szyty na miarę profesora Moriarty’ego. Jak widać na nudę nikt raczej nie będzie narzekał. Zakończenie również powinno każdego zadowolić na tyle, że z chęcią sięgnie po trzeci tom cyklu, na który ja również czekam. „Memoria” to skandynawski, sensacyjny kryminał, w którym mamy wszystko, aby (chyba) wszyscy byli usatysfakcjonowani: świetnie prowadzone śledztwo, które „ogląda się” z ciekawością; tajemnice; bardzo dobrze skrojona intryga; odpowiednio stopniowane napięcie i dobre zakończenie. I jeszcze jedno – przeszłość, która zawsze ma znaczenie! Jeżeli lubicie Lagercrantza to nie trzeba Was specjalnie namawiać do lektury tego cyklu, a co za tym idzie, „Memorii”. Jeśli natomiast nie macie zbyt dobrego nastawienia do tego szwedzkiego pisarza, to może nadszedł ten moment, że należy dać mu szansę. Teraz nie pisze kontynuacji zaczętej przez kogoś innego. Zaczął pracę na swoje konto i może sprawdźmy, jak mu idzie, zanim wydamy ostateczny wyrok. Uważam, że nowy cykl z parą, która na pierwszy rzut oka może wydawać się niedobrana, jest strzałem w dziesiątkę. Sami się o tym przekonajcie.

Uwielbiam styl autora, a "Memoria" to kolejny powód, by go docenić. Lagercrantz zabiera czytelnika w mroczną i nieoczywistą historię mężczyzny, utrzymującego, że jego żona nieżyjąca od 14 lat żyje. Intrygujący wątek główny, zwroty akcji i bohaterowie z krwi i kości sprawiają, że nie można oderwać się od lektury. Lagercrantz porusza również ważne społeczne tematy, co dodaje powieści głębi. Dla tych, którzy nie znają poprzednich części, "Memoria" to idealny punkt startowy. Gorąco polecam!