Memory. Tom 2. Memory Almost Gone

„Memory almost Gone” to drugi i zarazem ostatni tom dylogii „Memory”. Z tym tomem dostałam latarkę UV. Po co? Czytajcie do końca, a przekonacie się jaką rolę ona odgrywa w tej historii. Po przeczytaniu „Memory almost full” wiedziałam, że będę musiała przeczytać kolejną cześć i już się jej nie mogłam doczekać. Książka dostarczyła mi tak wielu emocji, że to trudno opisać. Złamała serce nie jeden raz. Właściwie siedziałam z chusteczkami cały czas i wylewałam potoki łez. A nie zdarza mi się to za często podczas czytania. I jeśli lubicie takie wyciskacze łez, to po prostu musicie przeczytać obie części tej wspaniałej dylogii. Autorka potrafiła również nie jeden raz mnie zaskoczyć. Ale jak to nie powiem. Musicie sami przeczytać i poczuć to. Kto czytał pierwszą cześć to już wie jakimi bohaterami są Jonatan i Amelia. Tym razem udają się razem do Nowego Jorku. Jonatan ma tam odbyć staż. Natomiast Amelia odkrywa nowe rzeczy i coraz bardziej oddala się od chłopaka. Jak dalej potoczy się ich życie? Nie zdradzę. Musicie sami przekonać się. Na uwagę zasługuje również wydanie tej książki. Nie tylko przepiękna okładka, ale również środek. Wraz z egzemplarzem książki dostałam latarkę UV. Otóż w książce znajdują się zagadki, które musimy rozwiązać. I oprócz kartki papieru i długopisu przyda nam się i taka latarka. Warto też przyjrzeć się bliżej okładce. Może i ona coś skrywa.

Jeśli jesteście fanami dedykacji to te w tej książce poruszą Wasze serca. Drugi tom sprawi, że wiele odpowiedzi zostanie poddane wątpliwościom a wiele pytań się pomnoży. To co niewidoczne wyjawi tajemnice i przez chwilę poczujemy się jak w zawieszeniu. Przy czym nietypowy format książki skłoni nas do bycia odważnym po ostatnią kartkę. W tej książce są aż 3 dedykacje i każda z nich sprawi, że poczujecie wewnętrzną siłę. "Nawet jeśli miłość nie miała mocy leczenia wszystkich ran, działała kojąco niczym ciepła herbata i przynosiła ulgę jak ziołowy kompres". Wydarzenia, które zakończyły pierwszy tom witają się z nami w drugim. I choć jest wiele niewiadomych, ten tom tkwi w swego rodzaju zawieszeniu, a przy tym ma w sobie ciut że zjawisk paranormalnych. Emalia (Amelia) stoi dosłownie na rozdrożu i jakiej decyzji by nie podjęła ktoś będzie cierpiał. Mamy wrażenie, że zdaje sobie z tego sprawę ale z drugiej strony nie dopuszcza do siebie myśli o tym co nieuniknione. Więc trwa w zawieszeniu, choć wiele znaków wskazuje że na dobrą sprawę nie można tego ciągnąć w nieskończoność. "Rzeczy ważne nigdy nie przychodzą łatwo. O rzeczy ważne trzeba walczyć. Pozwól mi stanąć do walki". Zmiana scenerii w fabule wpływa na plus. Wiele się wyjaśnia, a relacja ojciec-dziecko zyskuje bardziej głębszą i emocjonalną stronę. W tej części anagramy trzymają poziom choć znajomość pierwszego tomu ułatwia i nam czytelnikom próby odgadnięcia. Zagadki i tajemnice stają się jeszcze ciekawsze, za sprawą interaktywnego dodatku, który nieco utrudnia ale koniec końców pozostawia nas z myślą, że o trudne rzeczy warto walczyć. "- Jestem Twoją gwiazdą? - Niby nieosiągalną, ale spadłaś mi z nieba". Pierwszy raz spotykam się z książką, w którym to my możemy dokonać wyboru. Każda z decyzji niesie ze sobą właściwe domknięcie. Relacja Amelii i Jonatana jest nietypowa, ale z drugiej strony każdy z nas doświadcza w życiu impasu i jest on tutaj bardzo dobrze przedstawiony. Memory Almost Gone jest poniekąd wyzwaniem ale i przypomnieniem, że warto żyć nawet gdy wszystko wokół wydaje się nierealne. Ten tom spodobał mi się o wiele bardziej szczególnie przez kreację postaci Amelii. ~Dla fanów niekonwencjonalnych zakończeń, nietypowych bohaterów, zagadek i tajemnic z przeszłości~ Polecam <3