Mennonitka i hrabia

Bez względu na to ile lat minie człowiek zawsze oceniał innego pod wieloma względami tak jak od lat zawsze było, jest i będzie, że według innych dana dwójka osób nie powinna być razem. Całe szczęście, że nie żyje w czasach, kiedy to rodzice wybierali męża dla swojej córki i na odwrót. Z autorką miałam już kontakt, a mowa o serii „Cykl żuławski” który osobiście polecam. Dzisiejsza pozycja, do jakiej chce was przekonać (a wiem, że nie będę musiała) to „Mennonitka i hrabia”, gdzie zakończenie jest według mnie otwarte, więc może być kontynuacja, lecz nie musi. Osobiście jestem team „poproszę o drugi tom”. Standardowo zachęcam was do zapoznania się z opisem na stronach książkowych, bo wtedy będziecie wiedzieć, jakie przygody was czekają. Jak tylko zobaczyłam okładkę i opis bardzo mnie to zaciekawiło, bo o ile znałam tę zamkniętą społeczność, jaką są menonici to chciałam sprawdzić jak ten temat został przez autorkę poruszony. Podziwiam ich za pracowitość i pomóc każdemu ze wspólnoty bez żadnego, ale i tego kalkulowania, czy się opłaca, czy nie. Jakże teraz przydałaby mi się ich wiedza na temat uprawy domowego ziołowego ogródka oraz konserwowanie zbiorów na zimę. Robienie różnego rodzaju dań itp. jednym słowem być samowystarczalna i nie musieć jechać do miasta po masło, czy śmietanę, majonez albo chleb. Jedno co mogę zdradzić to opis tych wszystkich potraw, jakie nasi bohaterzy przyrządzali i stawiali na stół, a mnie, aż ślinka leciała. Wracając do naszych bohaterów to świat menonitów skrzyżował się ze światem arystokracji co powoduje niezły rollercoaster, ale i spory mezalians społeczny, ale jak został rozwiązany tego już wam nie zdradzę. Od początku do ostatniej strony czuć emocje, jakie towarzyszą naszym bohaterom, czuć jak wyżej napisałam zapach tamtego otoczenia, jak i zapachów z kuchni, czuć pogardę dla kogoś z innej klasy społecznej. Autorka napisała tak książkę, że po zakończeniu masz ochotę zgłębić wiedzę nie tyle o tym, jak żyła szlachta, ale cała ta społeczność. Pierwsze, o czym pomyślałam to, czy w Polsce było lub jest ktoś to pochodzi od tej społeczności itp. Dwoje obcych sobie ludzi, dwie klasy społeczne, jak i spora różnica wychowawcza, która może powodować, że coś będzie zgrzytać, ale czy na pewno? Jestem fanką tej dwójki i mam nadzieję, że autorka zdecyduje się na napisanie ciągu dalszego tego, jak to wszystko ułożyło się dalej. Książka idealna dla tych, którzy lubią takie historie lub szukają czegoś lekkiego na niedzielne popołudnie przy kawie na tarasie lub w łóżku. Zdecydowanie idealna książka do zarwania nocy.

Słyszeliście o mennonitach? Wiecie kim oni są? Przyznam szczerze, że wcześniej o nich słyszałam lecz nigdy nie spotkałam się z nimi w literaturze. Dlatego książka Sylwii Kubik bardzo mnie zaintrygowała. „Mennonitka i hrabia” opowiada historię romansu, który nie ma prawa bytu. Książka pozwala nam poznać społeczność mennonitów, którzy zamieszkiwali ziemie polskie co zapewne dla wielu osób jest nowością. Zagłębiamy się w historii Polski i uczymy się czegoś zupełnie nowego o czym nigdy nie mówiło się w szkołach. Widać, ze autorka włożyła ogrom pracy, aby napisać „Mennonitkę i hrabiego”. Research jaki przeprowadziła o tej społeczności był bardzo szczegółowy, ponieważ możemy wiele dowiedzieć się o życiu codziennym mennonitów, ich wierze, przekonaniach, czy nawet ubiorze i domach. Całość napisana jest naprawdę delikatnie i co najważniejsze pięknie. Już od pierwszych stron byłam zachwycona powieścią i jej niepowtarzalnym klimatem, który wyróżnia się na tle przeczytanych przeze mnie do tej pory książek. Autorka sprawiła, że bez najmniejszego problemu przeniosłam się do roku 1878 i na urokliwe Żuławy. Sprawiła, że zapomniałam o otaczającym mnie świecie i całe szczęście, że wzięłam się za lekturę w weekend, gdy mąż bez problemu mógł się zając synkiem, bo uwierzcie, że jak już sięgnięcie po książkę to nie będziecie chcieli jej odkładać na bok. Oczywiście nie zabrakło tutaj wątku miłosnego, który został poprowadzony świetnie jednak to codzienność mennonitów mnie kupiła. Cieszę się, że mogłam dowiedzieć się tylu nowych informacji. „Mennonitka i hrabia” to książka, która porusza, wciąga i uczy. Niestety kończy się w taki sposób, że nie wyobrażam sobie, aby nie miała mieć ona swojej kontynuacji. Zdecydowanie polecam!

PIĘTNO URODZENIA Dziś swoją premierę ma najnowsza powieść Sylwii Kubik „Mennonitka i hrabia”. Dla mnie było to pierwsze spotkanie z twórczością autorki. Literaturę obyczajową dobieram zawsze bardzo starannie usiłując czytać książki wyłącznie na wysokim poziomie. Czy tym razem także dobrze trafiłam? Gretchen to młoda kobieta mieszkająca wraz z rodziną na żuławskiej wsi. Należy do wspólnoty mennonitów. To zamknięta, odizolowana społeczność, która od dawna żyje według swoich zasad. Mennonici uprawiają ziemię, wytwarzają żywność i tkaniny. Ich kontakt ze światem sprowadza się właściwie do handlu. Pewnego dnia, po strasznej zimowej zamieci, Jacob, brat Gretchen, znajduje sanie z zasypanymi ludźmi. Sprowadza nieszczęśników do domu. Pechowymi podróżnikami okazują się hrabia Józef Koczorowski wraz ze swymi ludźmi : stangretem i parobkiem. Kilkutygodniowy pobyt wśród mennonitów solidnie wstrząśnie posadami, na których zbudowany jest świat hrabiego. A także jego sercem... Czy dwojgu ludziom z zupełnie odmiennych światów uda się nawiązać wspólny konktakt? Czy uczucie zrodzone w nietypowych okolicznościach jest w stanie przetrwać przeciwności w epoce pełnej konwenansów? Tytaniczną pracę wykonała autorka robiąc research do tej książki. To naprawdę widać jak bardzo kubik przyłożyła się do tej historii. Nie ma zbyt wielu opracowań na temat mennonitów na ziemiach Polski, a z tych, które są dostępne udało się pisarce wyciągnąć esencję z której wywarzyła bardzo udany koktajl. „Mennonitka i hrabia” to zgrabna powieść obyczajowa, solidnie osadzona w realiach epoki i z mocnym rysem historycznym. Wyśmienita w czytaniu – strony wręcz same uciekają. Pozornie banalny motyw miłości umiejętnie został wpleciony w tajemniczą, mało komu znaną historię odłamu religijnego, który borykając się z rozmaitymi przeszkodami szukał swego miejsca na ziemi. Piękna polszczyzna, wyraźni bohaterowie i intrygująca warstwa fabularna - bardzo podobała mi się ta powieść. Fakt wykorzystania tak mało znanej wiedzy sprawia, że czytelnik pochłania ją jak zaczarowany. Fenomenalnie Sylwia Kubik operuje słowem. Odnoszę wrażenie, że wszystko w tej książce jest dokładnie przemyślane. Każde słowo, szczegół, dialog. To rzadkość, gdy powieść obyczajowa jest tak głęboko zaplanowana i mądrze napisana. Gretchen i Józef, choć tak do siebie niepodobni, zakochuja się w sobie. I to jest takie piękne, nieskalane, czyste uczucie. Na przekór całemu światu. Miłość, która dodaje sił i pozwala przenosić góry. Dwoje ludzi z dwóch różnych światów schwytanych zostaje wielkim porywem serca. Umie Sylwia Kubik pisać o uczuciach, oj umie ! Widać tu doświadczenie pisarskie, ale i duży talent do tworzenia ładnych, prostych, ale chwytających za serce opowieści. Urzekła mnie ta książka pod wieloma względami. Jest po prostu solidnie napisana, pełna uczuć i mądra. To czuje się czytając, że autorka posiada umiejętność analizowania ludzkich emocji i potrafi przenosić je na papier. Interesujące postacie, żywe, dobrze skonstruowane. Istotne jest jak te dwie jakby warstwy tej powieści się uzupełniają : ta fabularna i ta historyczna. Nieznany nam świat mennonitów fascynuje i wciąga. Kubik tak realistycznie kreśli fabułę, że odnieść możemy wrażenie, że jesteśmy tam, wśród tych pól. Idziemy tymi samymi ścieżkami oraz płaczemy i śmiejemy się wraz z bohaterami. To duża rzecz tak napisać ksiązkę. Bardzo duża. W feudalnej Polsce, gdzie szlachta bawi się i trwoni pieniądze, a chłopi za swoją katorżniczą pracę otrzymują głodowe uposażenie, jakże odmiennym bytem wydaje się wspólnota mennonicka. Tu wszyscy są równi. Pracują, wspomagają się, unikają swad i wojen. Nie może dziwić to, że hrabia Józef, osobnik wrażliwszy od sobie podobnych, zachłystuje się tym. I w tej wpólnocie odnajduje coś dla siebie. Jednakże czy można całkowicie przemianować swoje życie? Odciąć się od swojego pochodzenia i rozpocząć nowe życie? Śledząc losy tych dwojga – hrabiego i Gretchen- dostajemy wyśmienitą okazję do przewartościowania własnego życia i zastanowienia się nad nim. To autentycznie chwyta za gardło jak dwoje ludzi podejmuje walkę o siebie i swoje uczucie. To bardzo głęboka powieść. Myślę, że każdy coś innego w niej dostrzeże, coś innego go wzruszy, ale chyba nie znajdzie się osoba, która po zamknięciu tej książki byłaby w stanie o niej zapomnieć. Bardzo pięknie napisana, intrygująca, taka, która jest jak balsam dla duszy. Pozwala przenieść się do innego świata i zapomnieć o troskach codzienności chociaż na chwilę. Bardzo polecam i zapowiadam, że zgłębię pozostałą twórczość pisarki. Wygląda na to, że coś mnie do tej pory omijało. Szóstka od Diabła, czyli najwyższa ocena. Diabeł gorąco poleca.