Miastowa na tropie

Oj tutaj to dopiero wspaniale się bawiłam. Książka naprawdę żywiołowa z podziałem na lekki romansik, leciutki, nieco kryminału i w główniejszej roli obyczajówka. Lekki romansik w chwili, kiedy Weronika wspomina swojego byłego chłopaka i następnie poznaje innego, którego każdy ma za ,,złego człowieka". Ja od samego początku polubiłam Bartka, gdyż pomagał Werce zawsze, kiedy tylko była w tarapatach. Niekiedy i jemu mogło się coś przydarzyć, lecz nie dbał o własne dobro. Całkowicie zrezygnowany, gdyż osądzali go o morderstwa. I tutaj zaczyna się wątek kryminalny. W pewnym momencie będąc na spacerze z psem, który jest jej i nie jest jednocześnie, odnalazł coś, co należało do zaginionej kobiety. Był to nowy trop w śledztwie, które musieli rozpocząć na nowo. Ktoś ewidentnie kopał pod nim dołki, tylko bardzo długo nie dowiemy się kto i dlaczego i czy w ogóle jest niewinny. Ma dobre serce, to na pewno, gdyż starsza pani, a babcia Werki miała do niego zaufanie. Troszkę smutno, że nie znamy dokładnego jego wyglądu. Wciąż jawi mi się jako przystojny z miłym i uwodzicielskim głosem, lecz dalej moja wyobraźnia nie sięga. A wracając do wątku obyczajówki, to dokładam tutaj jeszcze komedię, gdyż takie wczasy kobiety z miasta bywają naprawdę zabawne. Niby mądra, ale o wielu podstawowych rzeczach nie ma pojęcia. Niekiedy ludzi sobie z niej żartują, a do niej dochodzi to po fakcie. Miło, że ma do siebie dystans, bo wielokrotnie musi kogoś prosić o pomoc. Sprawa z kogutem była tu naprawdę śmieszna:-) Dzięki prawnikowi i Bartoszowi dowiaduje się wielu rzeczy na temat babci. Kiedy rozmawiają o spadku w pewnym momencie robi się bardzo miło. Ona dowie się w jaki sposób babcia się o niej wyrażała i co o niej wiedziała. Pozostawiła dla niej naprawdę pokaźny spadek z czego ona długo nie zdaje sobie sprawy. Nie zadam tu pytań końcowych, gdyż książka bardzo mnie urzekła i nie chcę zdradzić końca. Naprawdę wciąga, rozbawi, niekiedy przestraszy i wzruszy. Jej styl jest lekki i przyjemny, a bohaterów się kocha, a później za nimi tęskni...