Mój ojciec nazista

"Mój ojciec nazista" Kate Hewitt to książka nawiązująca do II wojny światowej. Bolesna opowieść inspirowana prawdziwymi wydarzeniami. Jednak sama akcja powieści dzieje się już 70 lat po wojnie, a autorka przeplata wątki teraźniejsze, z okresem wojennym. Dokładnie lata 1942-1943, gdzie Hans wraz z 17-letnią wówczas Anni udaje się do obozu zagłady. Z rozkazu SS zostaje wysłany do Sobiboru, aby podjąć się pracy księgowego. Autorka skupia się w dużej mierze na przeżyciach Libbi- córki tytułowego ojca nazisty. Kobieta prowadzi rodzinne, ustabilizowane życie. Pracuje dla organizacji charytatywnej, wspiera kobiety znajdujące się w ciężkiej sytuacji. W swoich poglądach jest bardzo stanowcza. Ocenia ludzi bardzo krytycznie, wyznacza radykalne granice między tym co dobre, a tym co złe. Nawet gdy jest to trudne i niesie ból. Jednak czasem życie jest bardziej skomplikowane, mniej czarno-białe, więcej jest odcieni szarości. Libbi doświadcza na własnej skórze tego, że jest cienka granica między tym co dobre, a tym co złe. Kiedy pewnego lipcowego dnia w jej domu pojawia się policjant z departamentu sprawiedliwości, który podważa tożsamość jej ojca. Kobieta nie zdawała sobie sprawy, jej ojciec wychowujący ją samotnie- cudowny, cierpliwy mężczyzna może być współwinny śmierci kilku tysiącu ludzi. Że może być skazany za popełnione zbrodnie wojenne w Polsce podczas II wojny światowej. Libbi nie wierzy, nie dopuszcza do siebie takiej możliwości. Jest rozdarta między faktami, a tym co czuje do ojca. Historia opowiedziana przez Kate Hewitt jest bardzo wzruszająca, pełna emocji. Dodatkowo temat II wojny światowej jest bardzo trudny. Czytając książkę miałam wiele myśli w głowie, wiele pytań "ile jesteśmy w stanie wybaczyć?", " Ile może znieść jeden człowiek?", " Czy znamy najbliższe nam osoby?" Oraz wiele, wiele innych. Książka skłania do refleksji nad życiem, moralnością. Polecam, szczególnie osobą lubiącym taką tematykę.

Historie napisane przez Kate Hewitt za każdym razem chwytają mnie za serce i tak było również w przypadku książki “Mój ojciec nazista”. Libby Trent wiedzie spokojne życie. Ma męża, dwójkę dzieci i pracę, którą lubi. Opiekuje się swoim 96-letnim tatą, który jak na swój wiek, całkiem dobrze funkcjonuje. Ojciec jest jej bardzo bliski i zajmuje ważne miejsce w jej sercu - to on samotnie ją wychowywał, kiedy matka odeszła. Jej świat zostaje wywrócony do góry nogami, gdy w jej domu pewnego dnia zjawia się Simon Baum, pracownik Departamentu Sprawiedliwości. Mężczyzna oskarża jej ojca o nazizm. Mało tego, prosi ją o pomoc w znalezieniu dowodów przeciwko własnemu tacie. Kolejny szok kobieta przeżywa, gdy dowiaduje się, że ojciec wyemigrował do Stanów, posługując się skradzioną tożsamością. Daniel Weiss to tak naprawdę Hans Brenner - pracownik obozu zagłady w Sobiborze. W książce mamy to, co bardzo lubię, a mianowicie dwie płaszczyzny czasowe, dzięki czemu historia tworzy spójną całość. Pierwsza płaszczyzna to ta z perspektywy Libby, natomiast w drugiej autorka przeniosła nas do roku 1942, do obozu w Sobiborze, gdzie oczami Hansa Brennera możemy zobaczyć, co tam się wydarzyło. Mną ta część bardzo wstrząsnęła, niektóre opisy były niezwykle bolesne. Libby została postawiona przed ogromnym dylematem. Z jednej strony chciała chronić ojca, który przez całe jej życie był delikatnym, troskliwym i czułym mężczyzną. Z drugiej strony pragnęła sprawiedliwości i wyroku dla każdego nazisty. Każda próba rozmowy z ojcem kończy się niepowodzeniem. Mężczyzna nie chce o tym wspominać i dobrowolnie staje przed sądem. Czy człowiek w tak sędziwym wieku może zostać ukarany za coś, co działo się 70 lat temu? A może całe jego życie było pewnym rodzajem kary? “Mój ojciec nazista” to niezwykle emocjonująca lektura, która poruszyła moje serce. To historia, która skłania do głębokiej refleksji. Pokazuje, że nawet najgłębiej skrywany przez wiele lat sekret, kiedyś ujrzy światło dzienne. Wydaje nam się, że doskonale znamy swoich bliskich. Ale czy na pewno tak właśnie jest? Najnowsza powieść Kate Hewitt to zdecydowanie obowiązkowa pozycja dla miłośników historii osadzonych w czasach drugiej wojny światowej. To książka, którą ciężko odłożyć, a przedstawiona historia na długo pozostaje w głowie.

Książka jak film Hitchcocka, zaczyna się od trzęsienia ziemi, a potem napięcie nieprzerwanie rośnie, emocjonalnego trzęsienia ziemi. Bo czy może być coś bardziej wstrząsającego niż wiadomość, że twój ojciec, którego całe życie kochałaś, szanowałaś, podziwiałaś jest nazistą? Czy to możliwe, że człowiek, który wychował samotnie swoją córkę, nauczył ją takich wartości jak: umiłowanie prawdy, szacunek dla drugiego człowieka, troska o słabszych, chorych i pokrzywdzonych przez los jest nazistą? Czy to możliwe, że kochający ojciec, zabierający swoje dziecko na otwarcie Muzeum Holokaustu w Waszyngtonie, jest nazistą? Czy to możliwe, że mąż pół-Żydówki jest nazistą? A jednak… Świat Libby wywraca się do góry nogami, kiedy znajduje dowody winy swojego ojca. Tak, Hans Brenner jest nazistą, który zabił w obozie w Sobiborze Żyda Daniela Weissa, przejął jego imię i nazwisko i uciekł do Stanów po wojnie. Ale czy naprawdę wszystko jest takie oczywiste? Czytając książkę, przeżywamy z Libby prawdziwy rollercoaster uczuć niedowierzania, złości, zawodu, smutku, żalu. Autorka z niezwykłą wrażliwością i dogłębnością zanurza się w stany emocjonalne bohaterki tak, że ufamy jej, współczujemy, czujemy niezwykłą bliskość. A to dopiero początek, Libby musi stawić czoła prasie, znajomym i nieznajomym, a nawet własnej rodzinie. I wobec tego wszystkiego znaleźć odpowiedź na pytanie kluczowe: czy jest w stanie nadal kochać swojego ojca? Zachęcam bardzo do poszukiwania odpowiedzi razem z Elizabeth. Gwarantuję, że nie odłożycie książki, aż poznacie zakończenie.

Czy człowiek jest w stanie przetrwać naprawdę wszystko? Czy ukochanej osobie zawsze można wybaczyć? Czasy współczesne Elizabeth i Tim wraz z dwójką swoich nastoletnich dzieci i ojcem kobiety mieszkają w niewielkim miasteczku Chatlottesvile. Mężczyzna jest chemikiem zaś jego żona pracuje w organizacji charytatywnej. Libby od zawsze kochała ojca, który wychowywał ją samotnie po tym jak jego żona opuściła bliskich, gdy dziewczynka miała cztery latka. Ich spokojna egzystencja została zakłócona wizytą pracownika Departamentu Sprawiedliwości Simona Bauma , który twierdził, iż Daniel Weiss ukochany dziadek i najłagodniejszy tata pod słońcem nie jest tym za kogo się podaje, co więcej.. Był nazistą a nawet gorzej - pracował w obozie zagłady w Sobiborze. Zszokowana pani Trent początkowo zaprzecza niemal automatycznie, nie potrafi uwierzyć, że ktoś kogo darzy bezwarunkową miłością dopuścił się jednej z najbardziej okrutnych zbrodni w historii świata.. A jednak słowa nieznajomego nie dają jej spokoju.. Postanawia dowieść niewinności rodzica. A jednak gdy w sypialni starszego pana trafia na niepozorne pudełko jej świat trzęsie się w posadach. Czy rodzina Lizzie jest w najmniejszym stopniu gotowa na konfrontację z bolesną przeszłością? Rok 1942 - Stuttgart, Niemcy Dwudziestotrzyletni Hans Brenner otrzymuje pracę w polskim Sobiborze. Ma być księgowym w obozie pracy , a przynajmniej tak mu się wydaje. W podróży towarzyszy mu siostra Anna. Czy chłopak zorientuje się gdzie naprawdę trafili? Jak spłatą się ścieżki złotnika Daniela i niemieckiego oficera? Pisząc tę recenzję mam w głowie słowa Profesora Mariana Turskiego. Nie bądź obojętny, Auschwitz nie wzięło się z nieba. Jestem wstrząśnięta i poruszona do głębi. Książka jest przepiękna. Głęboka, refleksyjna , emocjonująca. Niesamowita. Autorka pisze wyjątkowo, wciągając w wir zdarzeń tak,że nie mogłam złapać oddechu. To była literacka uczta i czysta perfekcja. Polecam całym sercem ❤️

"Mój ojciec nazista" jest to moja pierwsza książka autorki, ale już wiem, że na pewno nie ostatnia. Libby jedna z głównych bohaterek dowiaduje się, że jej ojciec jest podejrzany o zbrodnie przeciwko ludzkości. Jej ukochany ojciec nazistą? Dla Libby wydaje się to wręcz niemożliwe. Chcąc wyjaśnić sytuację postanawia poszukać ewentualnych dowodów oraz podejmuje rozmowę z ojcem na ten temat. Ojciec Libby był dla niej zawsze bardzo dobry. Samotnie ją wychowywał. Mieszka z nią oraz z jej mężem i dwójką dzieci. Jest wspaniałym dziadkiem. Jak więc uwierzyć w to co jest złe, okrutne, podłe i niewybaczalne? Czy kiedy Libby znajdzie tajemnicze pudełko, które może doprowadzić do udowodnienia prawdy, to czy odważy się donieść na własnego ojca? Jak cienka jest granica między dobrem a złem? Kate Hewitt w swojej powieści przedstawia bardzo trudną i ciężką historię. Świat Libby nagle staje na głowie. Czy jej życie było usłane kłamstwem? Czy jej ojciec jest tym za kogo się podawał? I gdzie w tym wszystkim zasady moralne jej ojca, który nauczał ją prawdy o Holocauscie? Czy ten 96 letni starszy Pan rozliczy się z własnymi demonami przeszłości? Historia głównych bohaterów pokazuje, że podjęcie decyzji, która wydaje się fatalna może później przynieść spokój i wybaczenie. Co by było gdyby Libby nie podjęła właściwiej decyzji? Jej ojciec odszedłby bez możliwości wyznania swojej historii, nie dowiedziałby się o wielu ważnych wydarzeniach a także nie poznałby kogoś bardzo ważnego. Ta książka pokazuje, że miłość to nie zawsze chronienie bliskiego za wszelką cenę. Każdy z nas musi w odpowiedzialnym stopniu ponosić konsekwencje swoich czynów. Dla mnie to wspaniała powieść, którą będę polecać. Czytajcie.