Mój ostatni miesiąc

Gdy autor postanawia napisać książkę w zupełnie innym gatunku decydujecie się ją przeczytać? Czy jednak odpuszczacie z myślą że nie jesteście w stanie wyobrazić sobie innej formy danej przez autora? Nikt nie powinien być zdziwiony z wiedzą że Marcel Moss jest jednym z moich ulubionych autorów. Po jego książki sięgam w ciemno nawet nie czytając opisiu. Nie tak dawno temu autor zaskoczył nas informacją, że jego nowa książka będzie w zupełnie innym gatunku literackim niż do tej pory. Nie obeszło się bez ataku na autora. Moje zdanie jest takie że każdy autor i autorka powinni się rozwijać czy to pisząc w innym gatunku czy tematyce. Byłam ogromnie ciekawa "Mój ostatni miesiąc". Bardzo na nią liczyłam. Czy warto po nią siegnąć? Może to będzie odkrywcze ale autor świetnie odnalazł się w nowym dla siebie gatunku. Znamy go od makabrycznych i momentami odrażających thrillerów. Czy uważacie że był to skok na głęboką wodę? Jeśli tak to powiem Wam, że bardzo udany ☘️ "Mój ostatni miesiąc" doprowadził mnie do łez. Nie sądziłam że uronię choćby jedną łzę, jednak płakałam. Płakałam że wzruszenia, złości na los ludzki. Płakałam razem z bohaterami, gdy każde z nich żegnało osobę dla siebie ważną. Większość akcji dzieje się w hospicium więc nastrój jest dość nostalgiczny. Pokochałam na swój sposób każdego z bohaterów. No może oprócz rodziców Mateusza 😒 Marcel wykreował barwnych i nietuzinkowych bohaterów przez co przez książkę się płynie. Nie będziesz w stanie jej odłożyć zanim nie poznasz zakończenia które.. Cóż, może zaboleć. Lektura pokrzepiająca, dająca nadzieję na lepsze jutro. Dodatkowo uczy nas by dbać o swoich bliskich jak i o samego siebie. Marcel jest świadomy że piszę książki "Na raz". Tak samo ta pozycja czyta się sama. "Mój ostatni miesiąc" ma podkład na  zostanie bestsellerem 2022 r.

Jest to książka inna od tych, do których przyzwyczaił nas autor, ale inna nie znaczy gorsza. W mojej ocenie jest to tytuł, po który zdecydowanie warto sięgnąć. Zacznę od tego, co mówiłam już nie raz – nie wiem, jak Marcel Moss to robi, ale jego książki czyta się błyskawicznie. Wciągająca fabuła, język, dzięki któremu wręcz płynie się przez kolejne rozdziały, ciekawie wykreowane postacie – to wszystko sprawia, że książka jest nieodkładalna. No i powiem Wam, że zaskoczyły mnie poruszone przez autora tematy i to, w jak ciekawy sposób zostały ze sobą połączone. te wątki są niełatwe, zmuszające do myślenia, a przede wszystkim poruszające wiele emocji. Polały się łzy… Ta książka utwierdziła mnie w przekonaniu, że tak, jak my, czytelnicy sięgamy po różne gatunki, tak i autorzy mogą tworzyć książki z różnych gatunków. Polecam, namawiam, zachęcam Was do przeczytania tej książki.

,,Wyobraź sobie, że wzbijasz się w powietrze i unosisz wyżej niż inni. Stać cię na to. Musisz tylko w siebie uwierzyć, tak jak ja w ciebie wierzę". Słuchajcie, nie ma słów by opisać jak bardzo wzruszająca jest ta książka. Przy tym zionie prawdziwością przemijania, szybszego dorastania i błahych decyzji, które niewłaściwie podjęte potrafią odebrać to, co najważniejsze. Książka dzieli się na bohaterów, którzy ponad wszystko kochali swoich rodziców i takich, których znienawidzili. W większości są to młode osoby, którym się wydaje, że świat zawsze będzie stał dla nich otworem. To postacie, które noszą na ramionach balast przeszłości i dzieciństwa, które nie zawsze było idealne. Niekiedy pojawiają się tutaj ludzie słabi, którzy zamiast działać, szukają wszędzie winnych, byle tylko nie u siebie. Brutalnie krzywdzą najbliższych tłumacząc się i składając obietnice bez pokrycia. Nie widzą złych ścieżek po których kroczą, dlatego spotyka ich nieszczęście. Powiedziałabym, że choć mamy tu postać przodującą, to jednak każdy bohater wraz z własną historią będzie tutaj ważny. Nie mniej jednak Sebastian przejdzie ogromną przemianę. Poprzez prace w hospicjum pozna ludzi i wartość ludzkiego zdrowia. ,,Chciałbym zatrzymać czas i sprawić, by ta chwila trwała wiecznie. Myślałem, że z czasem pogodzę się z przeznaczeniem Matiego. Teraz wiem, że nie dam rady. Panicznie się boję, że go zabraknie. Nie wyobrażam sobie, że stracę kogoś, kto stał się dla mnie całym światem". Nie chcę wam tu spojlerować, bo cokolwiek bym nie chciała napisać, to zbiera mi się na płacz. Przy końcu książki zupełnie wymiękłam i dałam ponieść się prawdziwości uczuć, jakim nie każdy bohater mógł się pochwalić. Spodobał mi się tutaj wątek samoakceptacji. Tak naprawdę póki postacie przed czymś się broniły były nieszczęśliwe. Niestety spotka ich wielka strata i emocje z którymi nie będą potrafili sobie poradzić. Niekiedy różne rzeczy trzymają ich przy życiu, jednak najbardziej będą podkreślone tutaj marzenia. Tylko dzięki nim będą mieli tą jedną chwilę dla siebie więcej...