My mieliśmy szczęście

" [...] Holo­caust pozba­wił życia dzie­więć­dzie­siąt pro­cent z trzech milio­nów miesz­ka­ją­cych w Pol­sce Żydów. Z ponad trzy­dzie­stu ty­się­cy miesz­ka­ją­cych w Rado­miu prze­żyło mniej niż trzy­stu. [...] " "My mieliśmy szczęście" to prawdziwa historia rodziny Kurców spisana przez prawnuczkę Georgię Hunter. Dzięki niej możemy poznać ich życie od 1939 roku. Jest to Żydowska rodzina z Radomia. Jak się domyślacie podczas wojny, nie mieli lekko. Czy cała familia przetrwała? Dowiecie się tego podczas czytania. Ta książka jest bardzo wzruszająca. Po tylu latach od zakończenia wojny nadal nie mogę uwierzyć, dlaczego musiało do tego dojść. Dlaczego niewinne osoby musiały oddać swoje życie? Cierpiałam razem z bohaterami tej historii. Miałam cichą nadzieję, że wszyscy przetrwają. Dzięki tej książce częściowo mogłam poznać armię Andersa. Przemieszczałam się po różnych krajach. Cieszę się, że autorka chciała spisać historię swojej rodziny. Zrobiła kawał dobrej roboty. Dzięki niej możemy przekonać się, jak wyglądały tamte czasy z punktu widzenia normalnej Żydowskiej rodziny. Idealna powieść dla wszystkich miłośników historii, a zwłaszcza drugiej wojny światowej. Ta książka powinna znaleźć się w każdym domu. Dlaczego? Dlatego, żeby już nigdy nie dochodziło do podobnych zbrodni. Niestety, żyją na świecie jeszcze takie osoby, które dla swojej zachcianki niszczą (mordują) niewinnych ludzi. Jak widać, nie wyciągnęli wniosków z II wojny światowej. Przykre. W książce "My mieliśmy szczęście" poznałam między innymi: * Adiego, który wyjechał do Paryża na studia. Czy zdąży wrócić do Radomia, nim wybuchnie wojna? Czy jeszcze kiedykolwiek zobaczy swoją rodzinę? To bardzo ważna postać w tej rodzinnej opowieści. * Nechama jest mamą Adiego. Bardzo się o niego martwi. Ma nadzieję, że jeszcze go zobaczy żywego. Jest żoną Sola. Prowadzą sklep z tkaninami. Do czasu wybuchu wojny bardzo dobrze sobie radzili. Mieli kucharkę i służącą. Można powiedzieć, że byli zamożną rodziną. Swoje dzieci wysłali do najlepszych prywatnych placówek, żeby wyrośli na cudownie wykształconych ludzi. Oprócz Adiego mają jeszcze synów Jakuba i Genka oraz córki Halinę i Milę. Muszę wspomnieć, że są również dziadkami. O ich historii niestety musicie przeczytać sami. Warto ich poznać. Oczywiście w tej książce poznacie również inne postacie, również warte uwagi. Tutaj przeczytacie również o tułaczce, walce o życie i znalezieniu swojego miejsca na ziemi. Jestem zadowolona, że mogłam przeczytać dzieje rodziny Kurców. Z czystym sercem polecam. Ps. Ta książka to grubasek, ale nie martwcie się, przepadniecie z nią na długie godziny, o ile zżyjecie się z tą rodziną. Mnie bardzo interesowały losy tej rodziny. Autorka pisze językiem zrozumiałym dla każdego czytelnika. Ze względu na okrutny czas, w którym dzieje się tak historia, polecam ją jedynie osobom pełnoletnim. Cieszę się, że na końcu książki, autorka dokładnie wyjaśniła dalsze losy swojej rodziny.

„My mieliśmy szczęście” to powieść zainspirowana prawdziwą historią żydowskiej rodziny Kurców z Radomia, która rozdzielona na początku II wojny światowej odnalazła w sobie determinację, by przetrwać – i ponownie się połączyć. Od jakiegoś czasu mam problemy z literaturą związaną z Holokaustem, jednak gdy zobaczyłam tytuł książki, który niesie za sobą swego rodzaju nadzieję uznałam, że muszę poznać tę historię. Historię, która wydarzyła się naprawdę, a na strony powieści przelała ją wnuczka jednego z głównych bohaterów. Autorka o swoim przodkach pisze niezwykle autentycznie i z ogromną dawką emocji. Rodzinę Kurców poznajemy w Radomiu, w przeddzień wybuchu II wojny światowej i towarzyszmy jej, aż do czasu po kapitulacji Niemiec. Przyglądamy się jak ważna była dla nich więź rodzinna i z jakim szacunkiem się oni darzyli. Wszyscy członkowie rodziny byli dla siebie ważni i wzajemnie się o siebie troszczyli. Za wszelką cenę próbowali wzajemnie się chronić, a przy tym chcieli zachować własne życie. Więzienie, getta, ukrywanie się - to wokół tego toczyło się ich życie. Nie byłam w stanie wyobrazić sobie ile musieli zaznać cierpienia i podziwiałam ich za odwagę, siłę oraz determinację jaką niejednokrotnie się wykazywali. Próbowali zrobić wszystko, aby na nowo się połączyć… Jednak nie oznacza to, że przerażenie, bezradność, załamania były im obce. Autorka z niezwykłą umiejętnością oddała ich emocje i pokazała gniew, a także drżenie serca spowodowane ogromnym strachem. Ale nie myślcie, że ta książka to tylko te złe chwile. Za sprawą jednego z bohaterów przenosimy się do paryskich klubów jazzowych i poznajemy zupełnie inne życie, o którym marzył nie jeden człowiek w czasach wojny. Dzięki Georgii Hunter rodzina Kurców stała się mi bardzo bliska i jestem pod ogromnym wrażeniem z jaką naturalnością Autorka pisze o swoim przodkach i ich trudnych losach. Widać, że przed przystąpieniem do pisania Autorka bardzo dobrze się przygotowała i zebrała szereg informacji, który i nam czytelnikom pomógł lepiej zrozumień niektóre wydarzenia. Podoba mi się, że przy każdym rozdziale zostały umieszczone notki historyczne pomagające nam lepiej wczuć się w wydarzenia z danego okresu. „My mieliśmy szczęście” to książka, która prowadzi nas przez okrutne wydarzenia z czasów II wojny światowej i uświadamia nam, że nigdy nie powinniśmy się poddawać. Pomimo, że jest w niej więcej bólu niż szczęścia to niesie za sobą nadzieję i udowadnia, że po każdej burzy wychodzi słońce. Tylko trzeba tę burzę przetrwać… Nie sądziłam, że książka ta tak bardzo mi się spodoba i co najważniejsze, że będę w stanie tak szybko ją przeczytać. Gdy tylko zaczniesz czytać o rodzinie Kurców to nie spoczniesz póki nie poznasz calej jej historii do czego serdecznie Cię zachęcam ! ♡