Na białym koniu

"Na białym koniu" Adama Dzierżka to literacka przejażdżka przez mroczne zakamarki ludzkiej psychiki. Ta opowieść wciąga od pierwszej strony, prowadząc czytelnika przez labirynt tajemnic i zagrożeń. Elementy gore nadają jej ostrości, a pytania o granice moralności sprawiają, że nie można się oderwać. To niepokojący thriller psychologiczny, który zapada w pamięć i zostawia czytelnika z trzęsącym sercem.

,,Zły? Targają mną teraz różne emocje, ale czy jestem na niego zły? Jak matka na dziecko, które rozbiło jej ulubiony wazon, chociaż tyle razy prosiła, by nie biegało po pokoju? Nie, nie jestem zły. W tym mieszkaniu zmarł człowiek, którego wcześniej niemal zakatowałem teleskopową pałką." Mocne to było... Na tyle mocne, że w wielu momentach musiałam odkładać książkę na bok. Autor oprócz opisów mrożących krew w żyłach funduje nam również ostry język z mnóstwem wulgaryzmów. Normalnie przeszkadzałoby mi to, ale do tej fabuły pasuje to idealnie, więc nie mam tutaj żadnych ,, ale ". Przenosimy się w mroczną, duszną, niebezpieczną i tajemniczą atmosferę, która w pewnym momencie może doprowadzić do obłędu. Prośba o poszukiwanie przyjaciółki skierowana do Karola wnosi do jego życia zamęt, niesie za sobą spore ryzyko. Czy uda mu się odnaleźć przyjaciółkę, która zniknęła wiele lat temu? Czy Karol odważy się zacząć poszukiwania i wejść w świat internetu, gdzie właśnie ona gra tam pierwsze skrzypce? ,,Na białym koniu" Adama Dzierżaka to wyczerpujący thriller psychologiczny z elementami gore. Wiecie, że ja bardzo lubię taki gatunek. Jestem totalnie zachwycona tym, co tutaj znalazłam.Mimo iż autor zafundował mi nieprzespaną noc z wrażenia. Końcówka książki przeszła moje najśmielsze oczekiwania. Wszystko na końcu staje się jasne. Szkoda mi było bohaterów. Każdego z osobna za los, jaki ich spotkał, za to, kim się stali, za ich rozczarowania, cierpienie. Z drugiej strony tutaj widać dokładnie, jak dzieciństwo ma wpływ na człowieka. Każda kolejna książka jest lepsza od poprzedniej. Rany, mówię Wam, czytajcie, jeśli to Wasz gatunek. Tylko ostrzegam, jest mocno i na temat.

"Czasem, gdy puka przeszłość, lepiej po prostu udawać, że nas nie ma." Adam Dzierżek w najnowszej powieści o bajkowo wręcz brzmiącym tytule „Na białym koniu” wciąga nas w najniższe kręgi piekła, które człowiekowi potrafi zgotować tylko inny człowiek. Opis na okładce nawet w części nie oddaje emocji, jakie towarzyszą zagłębianiu się w przepełnione gwałtem, perwersją i przemocą sceny. Czy ten mroczny i przerażający świat funkcjonuje naprawdę w cieniu naszego wypełnionego zwykłymi codziennymi radościami i troskami? Wolę nie próbować znaleźć odpowiedzi na to pytanie. Z pewnością nie chciał jej szukać również Karol, który otwierając drzwi zdesperowanemu ojcu jego dawnej przyjaciółki nie spodziewa się, że jego monotonne i przewidywalne życie runie w przepaść, z której już nigdy nie uda mu się wydostać. Wyruszając na pomoc dziewczynie mężczyźni odkrywają ciemną stronę ludzkiej natury i brutalne rozrywki, za które wielu zapłaci grube pieniądze. Im również przyjdzie słono zapłacić za swoje wścibstwo. Przeraża jak niewiele znaczy ludzkie życie, na jakie spaczone rozrywki jest popyt i z czego można uczynić patent na biznes. Zwykłemu człowiekowi to się nie mieści w głowie, ale z drugiej strony czy to nie tak zwani zwykli ludzie napędzają ten biznes oczekując coraz to nowych podniet i przekraczania granic? Tempo następujących po dość spokojnym początku zdarzeń nie pozwala odłożyć książki nawet na moment. Przy lekturze trzymało mnie równie mocno przerażenie i chęć poznania granicy tego krwawego obłędu. Wierzcie mi, że niektóre obrazy pozostają w głowie na długo odbierając apetyt i wiarę w człowieczeństwo. To kawał krwistego, ociekającego brutalnością i zezwierzęceniem literackiego mięsa, który nie tylko bohaterów zmienia na zawsze. Naprawdę mocna rzecz, ale zdecydowanie warto się z nią zmierzyć, a ja jestem ciekawa czym zaskoczy mnie Autor przy następnej powieści.