Nad ranem

Uwielbiam książki młodzieżowe Są subtelne i delikatne Są powiewiem świeżości Są promykiem słońca Cichą nadzieją na szczęśliwe zakończenie Dlatego, kiedy @spisekpisarzy dało mi szansę przeczytania i zrecenzowania książki @monikisoyo byłam jednocześnie zaskoczona i szczęśliwa 😊 Już sama okładka przyciąga wzrok. Przywołuje lato. Ciepło. Najlepsze wspomnienia. "Nad ranem" jest takim plastrem na otwartą ranę. Jest piękna, romantyczna, tajemnicza. Ale nie brakuje w niej też bólu. Niedokończonych spraw. Przeszłości, która sprawia, że zamiast iść na przód, stoimy w miejscu. Nie brakuje tęsknoty. Łez. Momentów wzruszenia. Ale po każdej, nawet najbardziej gwałtownej burzy świeci słońce. Po każdej, nawet najgorszej nocy, wstaje dzień. Dzień, który jest nowym początkiem. Dzień, który jest czystą kartką. Dzień, w którym można zacząć wszystko od nowa. Dzień, który jest kolejną szansą. I właśnie o tym jest ta książka. O tym, że każdego dnia wschodzi słońce. Że każdego dnia możesz spróbować naprawić swoje błędy. Właśnie masz taką możliwość. I trzeba ją wykorzystać. Historia Niny i Oskara skradła moje serce. Były momenty, w których śmiałam się do łez, były też takie, w których łzy płynęły że wzruszenia. Cztery lata. Właśnie wtedy drogi tych dwojga się rozeszły, choć obiecywali sobie, że nigdy to nie nastanie. Jednak przewrotny los i kilka niewyjaśnionych spraw sprawiły, że Nina przez ten czas w ogóle nie pojawiała się na wsi. Teraz postanowiła zrobić sobie rok przerwy od studiów i zastanowić się, co tak naprawdę chce w życiu robić. Wyjeżdża do ojca na wieś. I tutaj poraz kolejny ma możliwość zatopienia się w niebieskich oczach Oskara. Jeszcze raz razem podziwiać wschody słońca, z kubkiem gorącego kakao w dłoni... Między nimi iskrzy, lecz tajemnice z przeszłości nie pozwalają im iść na przód. Najpierw oboje, muszą się z nimi uporać. Czy im się to uda? Czy mają szansę, by spróbować ze sobą być? "Nad ranem" to lektura idealna na ten letni, wakacyjny czas 🌞 "(...) Jak mam na ciebie czekać, skoro nie wiem, czy to, co jest między nami, istnieje naprawdę? Jesteśmy tylko tu i teraz. Nad ranem. Zawieszeni między końcem, a poczatkiem kolejnego dnia."