Nastolatki też nie mają lekko

Prosty styl pierwszoosobowy, idealnie dobrany do języka nastoletniego. Można ją potraktować jako dziennik chłopca, gdzie czytamy jego zapiski z każdego kolejnego dnia.I prawdą jest, że nastolatki nie moją lekko. Początkowo postać Mikołaja poznamy jako osobę, która ma problem z zajęciami wychowania fizycznego. Jeszcze nie wiemy co mu przeszkadza w zaliczeniu ćwiczenia, bardziej widzimy go jako fajtłapę. Później coraz bardziej inni zaczynają obwiniać go praktycznie o wszystko, robiąc niemiły kawał. To był etap, kiedy przyjaźń głównego bohatera z Arkiem została poddana próbie. Mikołaj czuje się źle, dlatego coraz bardziej podjada niezdrowe rzeczy. Jego mama stara się podstawić mu dietę cud, lecz my widzimy, że jest zbyt zajęta swoim życiem, by naprawdę dostrzec problemy chłopca. Oboje rodziców ma już nowych partnerów i Mikołaj czuje się z tego powodu spychany na bok. Po telefonie do ojca tylko się w tym utwierdza. Od tej pory wiemy, że chłopak wciąż ma zły humor, jest otyły i choć ma piętnaście lat, to jednak nie potrafi radzić sobie z emocjami. Chciałby też wierzyć matce, ale cokolwiek wcześniej mu obiecała, to teraz zmienia zdanie i chłopak obwinia o to nowego partnera matki Łukasza. Zły nastrój potęguje też przeprowadzka do bloku, który według niego jest malutki. Bardzo nie podoba mu się tam postać mężczyzny, która powiem wam, że faktycznie niczego mu nie ułatwia. Odnosi się do niego niby miło, ale nawet my czujemy tu rezerwę i traktowanie go z sarkazmem. Można by powiedzieć, że wiadomości od szkolnej piękności poprawiają nieco jego humor, ale coś nam się tu nie zgadza. Tym bardziej potęguje ją pewna sytuacja na korytarzu szkoły, kiedy stykają się dwie dziewczyny i wtedy można je ocenić. Znajomość z Tamarą rozpocznie się od nagłego impulsu i będzie to bardzo dobra postać, by pokazać innym, że nigdy nie wolno dać sobą pomiatać. Oczywiście Oliwia będzie tu bardzo mieszała, ale i jej osoba jest tu potrzebna, by otworzyć oczy gnębionym dzieciakom. Jak zatem zakończą się losy Mikołaja? Czy przekona się do partnera matki? Czy ujrzy spisek? Czy w ogóle będą geniuszem z matematyki można być ślepym na manipulacje? Według mnie ta książka powinna być obowiązkową lekturą szkolną. Przedstawia ona problemy z otyłością, brak akceptacji w środowisku szkolnym, napiętnowanie innych za ich wygląd i zainteresowania oraz obraz uczuć osób skrzywdzonych, którzy nie chcą lub zwyczajnie nie mają komu o swoich problemach opowiedzieć. Bardzo ją polecam!

W czasach mojego nastoletniego życia Instagram nie istniał. Na rynku pojawiały się pierwsze telefony komórkowe z kolorowym ekranem, a słynne restauracje z jedzeniem na wynos dopiero wkraczały na polski rynek. Galerie handlowe i markowe sklepy pojawiały się coraz liczniej w największych polskich miastach. Do Polski docierała namiastka zachodniego życia. Dziś nastolatkowie żyją zupełnie inaczej. Zupełnie inne priorytety definiują przyjaźnie. O tym, że życie nastolatka nie zawsze jest "lajtowe", pisze w swojej najnowszej książce pt. "Nastolatki też nie mają lekko" Maja Szanecka-Żołdak. Pierwszoplanową postacią jest Mikołaj, przeciętny nastolatek, uczeń ósmej klasy. Jest bystry, dobrze sobie radzi z matematyką, ale w zasadzie nie ma przyjaciół. Jest tylko Arek, z którym jakoś się dogaduje. Jego lekka nadwaga staje się w klasie powodem drwin. Rodzice zajęci rozwodem i układaniem swojego życia na nowo nie zauważają, że chłopiec czuje się coraz bardziej samotny i niepotrzebny, a jego poczucie wartości stałe spada. Na domiar złego rodzinny dom zostaje sprzedany, a Mikołaj razem z mamą przeprowadza się do innej miejscowości. Kiedy Blanka, najładniejsza dziewczyna z klasy, zaczyna wysyłać Mikołajowi wiadomości, jego serce dostaje skrzydeł. Tymczasem codzienna wspólna podróż do szkoły z Tamarą staje się zalążkiem nowej, ciekawej znajomości. Czy intencje obu dziewczyn są szczere? Czy Mikołaj zdoła dopasować się do nowego życia mamy i pogodzi się z tym, że dla ojca staje się balastem? Czy poradzi sobie z brakiem akceptacji? Czytelnikowi może wydawać się, że historia Mikołaja porusza sprawy błahe. Nic bardziej mylnego. To co dla jednych nie ma znaczenia, dla innych staje się dramatem. Autorka prosto, a zarazem trafnie i z wyczuciem przedstawia szkolne życie, kasowe podziały, rówieśnicze przepychanki i trudne relacje nastolatka z rodzicami, którzy sami mają problem z wzajemną komunikacją. Książkę powinien przeczytać każdy nastolatek. Uświadamia, że sytuacje, które wydają się niewinnym zabawnym żartem mogą nieść za sobą dużo poważniejsze konsekwencje.