Nasza dziewczynka

„Nasza dziewczynka” to trzymający w napięciu thriller, od którego ciężko się oderwać. „Byłam kilka metrów dalej. Dlaczego nie słyszałam jej krzyków? Kto zabrał nasza dziewczynkę?” Mia straciła matkę, gdy była małą dziewczynką. Jej ojciec poślubił Vanessę. Z początku wszystko było w porządku. Vanessa zrezygnowała z pracy, aby poświęcić czas pasierbicy. Jednak z czasem pomiędzy macochą, a pasierbicą coraz częściej zaczęło dochodzić do kłótni. Pewnego dnia dziewczynka znika, a przecież dopiero co kąpała się w basenie. Jest to jedna z tych książek, którą czyta się jednym tchem. Nic tu nie jest oczywiste, a każdy bohater od samego początku był dla mnie jedną, wielką zagadką. Książka trzyma w napięciu i miejscami wywołuje ciarki. Z jednej strony mamy prawdopodobnie porwanie, z drugiej strony podpalenie domu. Dwie zagadki do wyjaśnienia. Czy coś je łączy?

Trzynastoletnia Mia, jest wschodzącą gwiazdą drużyny pływackiej. Częste treningi, co sobotę zawody, wiele medali i pucharów ma już na swoim koncie. Jednak nie spoczywa na laurach, cały czas prze do przodu, wszystko zawdzięcza ciężkiej pracy, stąd też jakiś czas temu tata zbudował dla niej basen by mogła dużo ćwiczyć. Pewnego dnia po szkole nastolatka poszła popływać, po jakimś czasie jej macocha orientuje się, że Mia zaginęła. Vanessa zdaje sobie sprawę, że wiele osób uważa ją za złą macochę jednak ona stara się ze wszystkich sił by jej relacja z pasierbicą była jak najlepsza. W dniu zaginięcia Mii kobietę rozproszył pożar wiec wyszła przed dom zobaczyć, co się dzieje a gdy już wróciła do domu nastolatka zniknęła. Gdzie jest Mia? Czy ktoś ją porwał? Czy pożar domu obok ma z tym coś wspólnego? Jak w rzeczywistości wyglądała relacja Vanessy z pasierbicą? Przyznam, że już jakiś czas nie czytałam żadnego kryminału, może też temu mi się tak bardzo podobało. Książka zaczyna się od najważniejszego momentu w tej historii, czyli od zaginięcia. Następnie stopniowo poznajemy, co działo się tego dnia jak i wcześniej. Mamy okazje spojrzeć na sprawę z pięciu perspektyw, a dokładniej z perspektyw pięciu kobiet. Vanessa, sąsiadka Pani Cambell, matka pani Cambell, Mia, oraz pani detektyw. Najbardziej przypadła mi do gustu oczywiście Vanessa. Kobieta, która dla miłości była w stanie zrobić naprawdę wiele jak nie wszystko. Mimo iż to właśnie ona jest podejrzewana w pierwszej kolejności, jako macocha i osoba, która widziała Mię, jako ostatnia, to ja gdzieś w głębi duszy wierzyłam, że ona by tego nie zrobiła. Pomysł na fabułę może wydawać się prosty i dosyć schematyczny. Jednak autorka potrafi tak budować napięcie i tak zwodzić za nos czytelnika, że ja, co chwile miałam innego podejrzanego a koniec końców i tak nie udało mi się odgadnąć, kto porwał Mię. Książkę czytało się w ekspresowym tempie, zdecydowanie na to miały wpływ krótkie rozdziały, co uwielbiam oraz to, że od tej historii nie szło się oderwać dopóki nie pozna się rozwiązania zagadki. To było moje pierwsze spotkanie z twórczością autorki i już wiem, że koniecznie muszę przeczytać jeszcze wcześniejszą jej książkę. A was wszystkich, którzy jeszcze nie czytali „Naszej dziewczynki” zachęcam do przeczytania.

Vanessa i Tripp Tannerowie wychowują jego trzynastoletnią córkę Mię. Kobieta opiekuje się swoją Pasierbica, gdy mąż jest w pracy. Pewnego dnia nastolatka wraca ze szkoły i idzie popływać w basenie. Trenuje, bo pragnie rozpocząć karierę zawodowej pływaczki. Kiedy Vanessa wychodzi sprawdzić, co słychać u jej pasierbicy okazuje się, że dziewczynki nie ma w basenie. Vanessa zauważa otwartą tylną bramkę. Na dodatek w domu obok wybuchł pożar. Co stało się z dziewczynką? Czy macocha ma coś wspólnego z zaginięciem Mii? Przekonajcie się sami czytając tę książkę. "Nasza dziewczynka" to niesamowity thriller psychologiczny, który powoduje palpitacje serca. Autorka wymyśliła genialną i bardzo intrygującą fabułę, od której nie mogłam oderwać się ani przez chwilę. Książka wciąga na maksa! Świetnie wykreowani psychologicznie bohaterowie. Mogłam poznać tę historię z perspektywy kilku osób. Autorka spowodowała zamęt w moim umyśle podczas czytania tej książki. Czułam niepewność i do samego końca nie wiedziałam, co jeszcze wydarzy się. Autorka potrafi trzymać w napięciu i manipulować czytelnikiem. Macie zagwarantowane emocje i nieoczekiwane zwroty akcji oraz zarwaną nockę! Idealna lektura dla fanów mrocznych thrillerów z tajemnicami i kłamstwami. Jestem zachwycona tą historią i Wy też będziecie. Czekam na kolejne książki tej autorki. Rewelacja! Polecam!

"Nasza dziewczynka" Georginy Cross to premierowa powieść Wydawnictwa Filia. Gdy będąca pod opieką macochy trzynastoletnia Mia nagle znika, w domu obok wybucha pożar. Czy te dwie sprawy coś łączy? Motyw zaginięć dzieci jest moim faworytem, ponieważ niesie najwięcej emocji i jak słyszę opinie, że to najczęściej eksploatowany temat - myślę: who cares? [ang. kogo to obchodzi?], skoro za każdym razem opowiada inną, często tragiczną historię. Tutaj zniknięcie Mii, staje się pretekstem do wyjawienia wstydliwych grzeszków dwóch rodzin. Również i ta powieść jest mocno emocjonalna, autorka z niezwykłą pieczołowitością oddała wszystkie te uczucia, które towarzyszą ludziom w przełomowych dla nich momentach. Powieść napisana niezwykle przyjemnym językiem z perspektyw kilku kluczowych dla fabuły postaci. Od początku jest dość zagadkowo, przez co tworzę w swej głowie kilka prawdopodobnych scenariuszy. Na dodatek autorka bardzo umyślnie myli tropy i zaskakuje wieloma zwrotami akcji. Tu wszystko mogło się wydarzyć, lecz mnie obchodzi tylko prawda, a droga do niej będzie pełna niespodzianek. Świetna intryga!

Jeżeli szukacie książki, która jest w głębokim napięciu pisana, to z pewnością ta będzie dla was idealna. Sama jestem matką, więc gdyby mi nagle dziecko zaginęło, to nie wiem co bym ze sobą zrobiła. My oczywiście czytamy książkę z perspektywy różnych bohaterów, którzy początkowo nie wiedzą jeszcze o zaginięciu, lub dopiero się dowiadują. Jest też macocha trzynastoletniej dziewczynki, która twierdzi, że tylko chwilę jej nie widziała. Upiera się, że miała pływać w basenie i że zawsze robiła to sama, bo bardzo się wstydziła. Nagle jednak zauważyła płonący dom na przeciwko i poszła zobaczyć, co się stało. Dopiero po chwili od razu poszła po córkę, lecz jej tam nie było. My oczywiście z początku czytamy o tym jak ona siedzi pod wodą i wstrzymuje powietrze. Nagle zauważa kogoś i wydaje jej się, że wie kto to jest. Później rozpoczyna się śledztwo i bardzo dużo pytań na które nie zawsze odpowiadają, jakby specjalnie autorka zataiła odpowiedzi na proste pytania. Tutaj pojawiają się kolejne postacie ze swoimi problemami, które jednak na końcu zaczynają podpowiadać nam kwestie o zaginionej. Bardzo ciekawiły mnie wypowiedzi kobiety na wózku inwalidzkim, która mówiła zagadkami, lecz dało się czytać między wierszami. Ojciec zaginionej jest bardzo zrozpaczony, lecz nie zawsze czułam jego ból i do połowy wciąż poddawałam go pod wątpliwość. Policja bierze pod uwagę wiele różnych scenariuszy, a drobne ślady zaczynają z wolna wykluczać jedno po drugim. Macocha coraz bardziej się mota. Jej myśli znamy i wiemy, że nie zawsze współgrają z tym co mówi. Zresztą tak działają również inne postacie zamieszane w zaginięcie. Komu mogło zależeć na porwaniu tej dziewczynki? Czy była tak miła jak twierdzą inni? To było porwanie, czy ucieczka? A może ktoś z rodziny miał tu swój udział? A może została zamordowana? Kto pęknie pierwszy? Niesamowicie wciąga i zaskakuje. Uwielbiam, kiedy czytam książkę z perspektywy postaci, gdyż wtedy poznaję ich myśli i słowa. Zaskoczenie na końcu było i również moja złość na kogoś z książki. Poruszy matczyne serca i sprawi, że bardziej będziemy pilnowali swoje dzieci...